Top(zware)service
Als verzekeringnemer met een vervoermiddel mag je tegenwoordig al blij zijn, wanneer de meeste diensten, die in de polis worden vermeld ook daadwerkelijk worden verleend als de nood aan de man komt, vooral bij ‘pech onderweg’. Men zou gemakkelijk een boek met negatieve ervaringen kunnen vullen, waarbij vooral de kleine letters in de contracten roet in het eten gooiden. Wat echter een bevriend echtpaar, beiden in de leeftijd van rond de 76 jaar, onlangs is overkomen, overtreft zelfs onze meest creatieve fantasie en wij waren dan ook geneigd het hele verhaal aanvankelijk als een goede grap te beschouwen.
Tot een jaar of drie geleden liep onze vriend Leonard nog jaarlijks de Vierdaagse van Nijmegen en als training soms wekelijks enkele tientallen kilometers. Zijn echtgenote Linda deed voor hem niet onder door eveneens flinke afstanden te wandelen, aan gymnastiek te doen en samen met hem (vooral in de vakanties) dagelijks tientallen kilometers door het mooie Nederlandse landschap te fietsen. Maar helaas ontkomen ook zij niet aan lichamelijke beperkingen die zich bij de meeste ouder wordende personen schijnbaar uit het niets blijken te manifesteren. Gelukkig hebben zij een positieve instelling en dachten: geraniums zijn leuk om naar te kijken, maar dan toch het liefst vanaf de buitenkant van het raam.
De aanschaf van twee elektrische fietsen medio verleden jaar was een uitkomst en stelde hen in staat om zowel in hun landelijke omgeving als ook op vakantiebestemmingen mobiel te zijn en volop van de natuur te genieten. Vanzelfsprekend werd er bij de aanschaf een degelijke verzekering afgesloten die, zo werd ons gekscherend verteld, zelfs de hulp bij het plakken van een lekke band zou dekken…
Vandaag waren wij weer eens bij onze vrienden te gast in het mooie plaatsje Numansdorp, gelegen in de Hoeksche Waard. Zij vertelden ons toen terloops over een bijzondere gebeurtenis, waarbij zij beiden onlangs onbedoeld de hoofdrol speelden. – Op een geplande fietstocht vanuit hun plaatsje naar de plaats Oud-Beijerland kwamen zij op een onbewoonde route door het landschap van ongeveer vijf kilometer lengte tot de ontdekking, dat een der fietsen een lekke band had. Aangezien zij halverwege het traject van ongeveer 15 km waren gestrand en geen van beiden in staat bleek de band te plakken, werd getracht telefonisch contact met het thuisfront te krijgen. Na enkele vruchteloze pogingen kwam Leonard op het lumineuze idee “in te spelen” op de mondeling gedane toezegging dat men zelfs voor een lekke band de hulp kon inroepen van hun verzekeringsmaatschappij. Hij besloot weifelend het erop te wagen en belde het kantoor. Men stond hem vriendelijk te woord, had begrip voor de situatie, maar men zei weinig te kunnen doen, aangezien de fietsenmakers zaterdags vanaf 16.00 uur gesloten waren. Wel zou ervoor kunnen worden gezorgd, dat Leonard en Linda binnen het uur met hun fietsen naar hun huis werden gebracht. Wat ongelovig en lacherig stemden beiden in. Ze namen plaats in de berm en wachtten wat er zou gebeuren.
Na ruim veertig minuten stopte er een grote trailer van een bergingsbedrijf en manoeuvreerde het gevaarte achteruit het fietspad op. Met een hydraulisch systeem werd er een soort oprit vanaf de laadbak naar beneden gelaten en werden de fietsen erop gereden. Nadat deze waren vergrendeld op een laadvlakte die met gemak een bestelbus kon herbergen, werden onze vrienden uitgenodigd in de hoge cabine plaats te nemen.
Zo kon het gebeuren, dat de grote trailer, na veel nauwe bochten met opmerkelijke stuurmanskunst in hun nauwe straatje voor hun huis stopte en met veel hydraulisch lawaai de twee elektrische fietsen weer werden uitgeladen. Dit alles werd met verbazing door vele buren gadegeslagen die zich blijkbaar afvroegen wat er aan de hand was. De kosten van de gehele operatie waren trouwens nihil. Omdat wij blijkbaar, hartelijk lachend, nog steeds een sceptische gelaatsuitdrukking vertoonden, pakte Leonard de ‘vrachtbrief’ van het bergingsbedrijf uit een lade. Deze was helemaal en correct ingevuld; linksonder stond in een vakje vermeld: “Lekke band”.
Deze gebeurtenis berustte dus geheel op waarheid, leverde mij een verhaal op en de verzekeringsmaatschappij zou bv. Bij Radar van de TROS gegarandeerd een warme douche hebben verdiend. Het is bovendien een lichtpuntje te kunnen constateren, dat er in onze commerciële samenleving altijd nog een plaatsje is voor een minder zakelijke en dus klantvriendelijke benadering. Dat dit weliswaar alleen bij wijze van uitzondering zal gebeuren moge duidelijk zijn, want de kachel moet natuurlijk wel blijven roken.
Tot een volgende keer.
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
Uitzonderingen
494
Geef je reactie op deze inzending:
bij zo'n service...!
Warme douche voor de schrijver!