Alle inzendingen over zand over de bloedpl

Tussen zee en zand loop ik tijdens motregen langs de vloedlijn, terwijl vals licht onder de wolken doorschijnt, en de regenboog zich verschuilt, bedenk ik totaal zinloos te midden van het lawaai van de branding, dat ook gevoelens en bedoelingen vaak stuk slaan op hardnekkigheid van mensen.

...een goudbrokaten wolkenrand trekt de zee naar het strand, maar aan de rand van het duin duistert donker en sinister het binnenland. Het late rood van de dag omspoelt mijn voeten met zand en zout water, onthutst kijk ik om, want het wordt steeds later. Ik bouw hier mijn kasteel en drijf weg in...

..."Doe eens even normaal, man!"  STOP, tot hier en niet verder! Roep hem de halt!

...loop te dwalen" En ik? Ik zeg niks...Ik glimlach en geef een knipoog naar de zee...

...gedachtes, gedachtes zonder werkelijk te zien. Kijken was vandaag voldoende.

...omhulsel, rein stap ik dapper de golven in, mijn naakte lijf erkent het wassende water.

...zoals van iedereen hier.) Nog één keer laat ik mijn blik op haar vallen. De rust die ze uitstraalt. De groene schijn in haar ogen. Dan zand erover. Is alles weer voorbij.

...weer zandduinen zover je kijken kon, rood en geribbeld, met de trillende lucht in de onafzienbare verte.

...van de macht doet gekke dingen met mensen, vernedert en vertrapt. Nederigheid zou de mens moeten sieren.....

...resten achter. Joelend rennen we om het hardst terug naar het grote kleed op het droge in de verte. Even later steekt een kille wind op en drijven er flarden zeemist naar de kust. Er wordt ingepakt, we sjokken op blote voeten moeizaam door het rulle zand naar boven. Mijn neven en nichtjes zie ik...

...lang-vergaan zijn mijn gevoelens. De genadeloze, voortrazende tijd vernietigde ze voorgoed....

...op het onheilspellende en desastreuze schip van het leven dat gedoemd is ten onder te gaan.....

...Vrolijk dender ik hier dus nog rond, en wat u denkt dat interesseert mij niet. Ouderwets radio, SLAM FM, hakken in het zand.

...sterren van geluk. Daar liet hij zich zien van zijn beste kant! Eigenlijk, nog niet zo heel Erg lang geleden, was dit een doodgewoon tafereel van het Brabantse land.

...en ik spiegelde mij in jou. Mijn Galgeven, ik hoop je wéér te zien, eens, als ook in mij de storm is gaan liggen, als de wind tot bedaren is gekomen, als in mij alles zwijgt; eens, vóór het grote afscheid.....

...duinen weerstaan de toorn van Neptunus. Eb en vloed, een immer weerkerend gebeuren, het houdt maar niet op. Ik denk dat ik de dag moet plukken, de aarde past zich niet aan mij aan, gaat ongegeneerd haar eigen gang. Een eventuele opwarming laat haar volkomen koud. Er zijn mensen die...

...niet de onoverwinnelijke anonimiteit en de vervreemding allesoverheersend zouden zijn...

...lekkerder eten. Worstjes en chips en pinda’s en zo. Vraag maar aan mijn vader en moeder, die zijn ook zombies….”

...– wenste ik dat ik altijd jong zou blijven. Ik ben heel blij dat God niet iedere wens verhoort.

...ze spreekt het uit op z’n Engels. Tot op de dag van vandaag blijft de geschiedenis ingewikkeld.

...de liefdesdans. Lange zwarte krullen, deinend op haar rug.. Mijn hart gestolen, in het licht van de volle maan. ... Mooie Arabische nacht... diepe zucht...

...nemen voetsporen van reeën waar op ons eveneens zanderige pad en aan de horizon verheffen zich de geelwitte duinen. We worden vergast op aangename zonneschijn en tenslotte op een heerlijk worstenbroodje met chocomel aan "onze" houten tafel.

...leven, als een wanhopige, radeloze en reddeloze passagier op het onheilspellende en desastreuze schip van het leven dat gedoemd is ten onder te gaan. Vanzelfsprekend bood Schuberts "Winterreise", exemplarisch voor het grootst mogelijke leed, geen soelaas....

...keken ze omhoog. Daar kwamen de lifeguards, voordat ik kon verzuipen in zee bedolven onder de parachute wisten ze me op te vangen.

...ge nou toch gedoan?” Nou ja, ik bleef geen dertien. Haar voet maakt weer in een kring in het zand. Ze houdt haar hoofd wat scheef. “Misschien mag je wel bij ons mee klaverjassen?” En, omdat ik niks zeg, trekt ze haar wenkbrauwen op en komt vlak voor me staan. “Nou?” vraagt...

...en komt, golf na golf, oplichtend aan land, raakt het stille strand, laat mij woordenloos achter. Maar ik heb alle tijd, want de tijd is hier afwezig, mijn bestaan golft heen en weer, keer op keer, strandt water op land in eeuwige beweging.

...nam ik niet volledig over, waar verbittering, wanhoop en wantrouwen je persoonlijkheid getekend hadden.....De sieraden van je vrouwzijn heb je af moeten geven, op moeten offeren tot ons afscheid kwam......

...Uitbundig bedankte ik de man. "Het stelt niets voor" verklaarde hij daarop. Gezien de omvang die de Liefde kan aannemen vormde het gebaar inderdaad slechts een futiliteit. Maar ik zei hem: "Als je niets gewend bent, is het veel" Daarmee kon mijn nieuwe vriend wel instemmen.....

...tedere kleurenpracht, zo afwisselend is de zee. Elk seizoen een eigen melodie met de wind als dirigent.

...genoeg. En dan is alles zomaar voorbij, moet je verder, in je kop zit die opmerking van je moeder: "Doe maar gewoon". Ik mis dat mensje.