Ritme
Onrustig water, opgezwiept door woelige winden, schuimende koppen en wuivend helmgras, daar strandt de zee op het zand, op het land, deinende duinen weerstaan de toorn van Neptunus. Eb en vloed, een immer weerkerend gebeuren, het houdt maar niet op.
Ik denk dat ik de dag moet plukken, de aarde past zich niet aan mij aan, gaat ongegeneerd haar eigen gang. Een eventuele opwarming laat haar volkomen koud.
Er zijn mensen die zich daar druk over maken. Kansloos.
Geplaatst in de categorie: wereld