De aantrekkingskracht van de zee

Hoeveel keer liep ik al langs het strand? En elke keer ontdek ik iets nieuws, het gat dat werd gemaakt in de zeewering bij Bergen aan zee. De doorgang naar de Parnassia vallei. Een schitterend natuurgebied.

Egmond aan zee, het strand waar mijn broer zo graag kwam. We wandelden naast elkaar of achter elkaar over de smalle paden tussen het helmgras. Lieten onze voetstappen achter in het natte zand waar ik al eerder een gedicht over schreef. We zaten bij het haardvuur van het strandpaviljoen Parnassia bij Bloemendaal of zomaar tussen het helmgras in het zand. Soms liep ik alleen met mijn gevoelens en gedachten. Schreeuwend naar de wind.
En elke keer werd er iets toegevoegd aan mijn herinneringen.

Een keer liep ik met onze kleinzoon aan het strand van Bloemendaal. Bram, toen ongeveer drie en een half jaar oud. Een dag om nooit te vergeten, een novemberdag, stralend blauwe lucht en een aangename temperatuur. We vonden een enorme plastic eend op het strand.
Bram speelde in het zand en op de terugweg naar huis zongen we liedjes.
De dag is vastgelegd door middel van een aantal schitterende foto’s.

De zee trekt mij aan. Onweerstaanbaar zijn de golven. Al dat water maakt iedere keer weer opnieuw indruk op mij. Er komt een rust in mij door het ritme van de golfslag. Het is alsof ik de aarde hoor ademhalen: het monotone zuchten van de natuur. Zelfs als het waait is het er heerlijk. Mijn sterrenbeeld is waterman. Misschien komt het daardoor.
De grijstinten als de zon achter een wolk verdwijnt.

Oude herinneringen van andere stranden komen terug. Maar vooral Bloemendaal, Bergen aan zee, Scheveningen, Texel, Portugal en zelfs de stranden van Majorca duiken even op. Al die prachtige stranden met elk hun eigen charme. Bretagne, cote de granit rose.
Normandië met de indrukwekkende krijtrotsen en het specifieke geluid van aan en afrollende kiezels. Elk strand heeft zijn eigen geluid en sfeer. Alleen de zee is de constante factor; ze golft af en aan in al die verschillende kleuren van grijs, groen tot baby blauw en zelfs zilver wit. De zee. Prachtige plas water. Onweerstaanbare verleiding. Aantrekkelijk als een megamagneet.

De zee met het gebulder als de golven hoog opduiken door de wind. De zee vlak als een spiegel op een windstille zomerdag, elke zonsondergang een ander beeld. Geen dag hetzelfde gezicht, geen dag hetzelfde geluid.
Het geruis vermengd met kinderstemmen, of alles overstemmend geweld bij storm. De ruige woestheid en de tedere kleurenpracht, zo afwisselend is de zee. Elk seizoen een eigen melodie met de wind als dirigent.