Autobiografieen

Aan de rechterkant van de snelweg richting Leeuwarden ligt het Heerenveense Oranjewoud, waar ik iets van twee jaar in de laatste villa aan de Prinses Marijkelaan heb gewoond. Mijn vader was de predikant van de gereformeerde De Sionskerk in Heerenveen-Zuid. Op mijn slaapkamer zat ik vaak te teken...

Als scholiertje van de basisschool in Kollum had ik best enkele vrienden. Mijn broers en ik kwamen vaak bij heit en mem Zeldenrust, die dertien kinderen hebben. Heit was slager en ik hoor nog het doodsangstige piepen van de varkens, als ze door de smalle poort moesten gaan. Achter in de tuin was het...

Op een winterdag in Kollum kwam Sinterklaas op bezoek in de school, dus ook in mijn klas. Het was nog zo'n echte winter met halve meters sneeuw en broodnodige sneeuwschuivers. Het was of een kleuterschoolklas of een eerste klas op de basisschool, dat weet ik niet meer precies. Het was een oud schoo...

Het wereldnieuws kwam hard de woonkamer binnen door de radiozender die ik aan had staan om het nieuws te volgen. Terwijl mijn hospita in Amerika was viel het leger van datzelfde Amerika Irak binnen omdat ze Saddam een lesje wilden leren. Ik was tegen deze oorlog, maar ik had niets in te brengen wan...

In deze tijd van marsepein, pepernoten en chocoladeletters waar ik niet zo erg gek op ben, denk ik terug aan de tijd dat snoep niet hoog op de ladder stond. Nu ligt al maanden van te voren de Sinterklaas snoeperijen in de winkels, tóen waren er winkels die snoep verkochten, vanzelf maar elke da...

Uit de verhalen van mijn moeder weet ik dat men mijn oma voor haar aanzag wegens haar jonge en florissante uiterlijk als ze mij in het ziekenhuis in ogenschouw kwam nemen. Als fragiele, kwetsbare baby lag ik in het glazen broeikasje dat men couveuse noemt. Later zocht ik in de armen van mijn oma ins...

Men zou nu zeggen: je hebt niks te vertellen, men zou nu zeggen, dat iedereen zegt wat ie denkt en wie weet is dat goed. Daar zullen we nooit achter komen. Maar toen, was het niet vanzelfsprekend dat kinderen een weerwoord hadden want: moeders wil was wet. Toen was het niet logisch als kinderen ...

Het telefoongesprek met mijn hospita die mij vanuit Amerika had gebeld, duurde niet lang.  Ze bleef voorlopig bij haar schatrijke minnaar in Amerika, ik hoefde geen huur meer te betalen als ik voor Frits wilde blijven zorgen en op het huis wilde passen. Het leek me geen slechte deal, maar het spoo...

De Peperstraat in Gouda is een aaneenschakeling van monumentale panden, die ontzag inboezemen. Die straat ligt pal achter de Oost- en Westhaven, de duurste straat van Gouda. Aan het begin van die peperdure straat staat het voormalige woonhuis van Jacoba van Beieren, al was dat meer een bijhuis, want...

Ik had een kloostercel op de tweede verdieping van het dormitorium in de benedictijnse St.Adelbertabdij in Egmond-Binnen. Het leek op het interieur van de slaapkamer van Vincent van Gogh. Er stond een bed, een kast, een bureau, een soort dekenkist, waar ik een altaar van had gemaakt, met het Heilig ...

Nadat ik gezakt was voor mijn HAVO-diploma op het zwaar-christelijke Johannes Fontanus College te Barneveld, omdat ik in een sterk persoonlijke crisis verkeerde en zwaar depressief was en enkel literatuur mij nog boeide, begon ik aan een opleiding tot ziekenverzorgende in Veenendaal, terwijl ik in D...

Begin negentien werd ik postulant in het benedictijnse klooster in Egmond-Binnen, in de Sint-Adelbertabdij. Dat gebeurde op dezelfde dag, dat broeder Gerard Mathijsen door de bisschop van Haarlem tot abt gewijd werd. Dat was op 24 augustus 1984. Abt Gerard is nog steeds de abt. Ik kwam uit een geref...

De les begon: zuster Hillegonda (soms brak ik bijkans mijn tong wanneer ik haar naam moest uitspreken) vertelde dat we een opstel moesten schrijven. Een onderwerp mochten we zelf uitzoeken maar het moest wel over de huidige tijd gaan. Tja dat was nog wat, onderwerpen genoeg maar om iets expliciets t...

Na predikant in Bedum te zijn geweest, werd mijn vader de gereformeerde predikant van Stedum, een Gronings dorp met enkele straten kriskras. Mijn oudste broer Addy was er al en mijn jongste broer Gustaaf werd daar geboren. Ik ging er naar de kleuterschool, iedere ochtend balancerend lopen over de me...

Ze vroeg: zit er verschil in jouw jeugd, of de jeugd van nu, Nouuu antwoordde ik: een beetje (veel) toch wel. Ze vroeg: maar waarin zit dat verschil dan? en ik begon: wij hadden het lef niet om tegen te spreken want moeders wil was wet! We hadden evenmin het lef te laat te komen, want ...

Ze zei: ik kap ermee, vervolgens vroeg ze: wil je nog een bakkie? Met de twee kopjes naar de keuken en met de nieuwe koffie terugkomend zei ze nog een keer: ik kap ermee. Wat bedoel je, vroeg ik? Nou ik kap ermee, wat is daar zo moeilijk aan? Ik had er geen antwoord op maar ook gee...

Utrecht kwam pas goed in beeld toen ik nog in de gereformeerde pastorie in Voorthuizen woonde en dan met name via de jonge dichter en archeologie-student Peter V., die ik ontmoette in de discoruimte achter de kerk. Hij was lid van een dichtersgroep in Utrecht en hij wilde mij er wel bij hebben. De a...

Zittend aan de zijkant omdat de bus met kinderen wel vertrok zonder mij, er was geen geld voor het schoolreisje en dus bleef ik op school alwaar een leerkracht die eveneens achterbleef zich die dag over me ontfermde. Zittend op de stoep, omdat er niemand thuis was en er buiten gewacht moest wor...

Aan indrinken deed ik niet, want ik wilde niet bij voorbaat al halfdronken zijn, zodat ik het mooiste van de nacht zou missen. Meestal keek ik eerst een Franse film op een Belgisch net met ondertiteling. Op die manier heb ik honderden typisch Franse films bekeken, lekker slow, maar met vaak een gewa...

Kijk naar buiten en je ziet, grijs grijs en nog eens jawel grijs. Niet het verleden wat die kleur heeft maar het heden alleen: het grijs verdwijnt zodra het avond wordt, de kaarsjes aangaan, de lampjes en de koffie geurend op tafel geparkeerd. Buiten grijs, net als soms die massa in m'n hoofd, ...

Ik ben er zeker twee keer iets van twee weken geweest. Ik weet alleen de volgorde niet meer. Ik vermoed dat de eerste keer met mijn ouders en jongste broer Gustaaf was. We mochten in het huis van de koster verblijven, terwijl mijn vader ter vergoeding daar voor preekte. Een prima deal. In de woonkam...

Ik woonde samen met mijn ouders en twee broers iets van twee jaar aan het einde van de doodlopende Prinses Marijkelaan in Oranjewoud, naast Heerenveen, aan de overkant van de snelweg richting Leeuwarden. We woonden in een statige villa met een riante achtertuin. Mijn vader had zijn studeerkamer in d...

Ik hoor jullie denken, leuke titel heb je verzonnen An, ben je een dag oud? Nee, we zijn drie dagen verwijderd van de 17 e en ik wilde deze pagina gebruiken om: mijn grote waardering uit te spreken voor de site, ik wil mijn grote waardering uitspreken net als mijn immense dank dat WIJ allen de geleg...

In de zesde klas van de lagere school zat ik achter twee schone meisjes, waar ik heimelijk over fantaseerde. Mijn schoolvriend had al met ene Aaffientje gevreeën, zei hij en in ons geheime rukhok, waar diverse besmeurde sexboekjes lagen, deden we via een zadel alsof we neukten. De zijne was duideli...

Normaliter schrijf je hier niet zo gauw over, maar zo bij het vallen van het toneeldoek durf ik dat wel. De meesten weten inmiddels dat ik vanaf het begin van mijn negentiende postulant in de Sint-Adelbert-abdij van Egmond-Binnen ben geworden en dat ik dat anderhalf jaar heb volgehouden. Als een stu...

Op het jaarlijkse New Age Festival in Vierhouten maakte ik een gemengde zweethutsessie mee van De Schans uit België, een New Age centrum, dat cursussen in een heus kasteel geeft. Prijzig, dat zeker, maar gezien de spirituele veranderingen en verlichtingen binnen de maat. Ik had al met zwarte heksen...

Mijn jongste broer Gustaaf was in Apeldoorn cum laude geslaagd voor een opleiding, waarmee hij in kledingzaken kon gaan werken. Zijn eerste baan was meteen in hartje Londen in een uiterst chique herenzaak. Hij woonde een jaar in Londen, maar het kan ook minder zijn. In ieder geval heb ik hem daar op...

Ik was begin negentien, toen ik postulant in het benedictijnse klooster te Egmond-Binnen werd, op 24 augustus 1984, op diezelfde dag werd abt Gerard Mathijsen ingewijd door de bisschop van Haarlem. Het was een rooms festijn, waarin je als individu verdwaalde. Mijn ouders zaten in de kerk en via via ...

Op het terrein van het psychiatrische ziekenhuis in Ermelo, vlak langs de spoorlijn, vertoefde ik in de therapeutische gemeenschap op De Strook. De naam refereert aan de goeroe van de borderline-patiënten, die strokes, zeg maar complimenten, als het hoogste goed zag. Professor Kouwenhoven introduce...

Een fors aantal jaren geleden begon ik te sukkelen met mijn gezondheid, kon het huishouden niet meer aan, zoals ik dat normaal wel deed, en zo deed de eerste van een complete colonne helpsters zijn intrede in ons huis. Voordat we een echte goeie hadden, moesten we door dat diepe dal, dat elke...