Autobiografieen

37. Van kleins af aan had ik het gevoel dat ik onzichtbaar was. Ook later toen ik modellenwerk ging doen of wel eens als rondemiss bij een wielerwedstrijd een bloemetje overhandigde, had ik niet het gevoel dat ik het was die daar stond of liep. Het waren verschijningsvormen van mij in de open...

Tijdens mijn verblijf van anderhalf jaar in een therapeutisch centrum in het psychiatrisch ziekenhuis 'Zon en Schild' sliep ik met Hans op één kamer. Hans had een ruige baard en hij was militair geweest, waardoor ik een beetje het gevoel kreeg, dat ik alsnog mijn militaire dienstplicht mocht ver...

Wat begon als een onschuldig lijkend griepje bleek na maanden toch geen simpel griepje te zijn, nee het was erg, erger dan iedereen had verwacht. En zo kreeg ze te horen dat de kanker al in vergevorderd stadium was. Niks meer aan te doen zei de arts. Niks meer aan te doen? Een verkoudheidje, e...

Ik herinner me Fré, een lange, magere man, die zijn vaste kamer had in het therapeutische centrum op de psychiatrische kliniek 'Zon en Schild' bij Amersfoort, waar ik anderhalf jaar vertoefde. Hij liep altijd paniekerig door de gangen, met zijn hoofd op zijn voorhoofd. Ik vertelde hem, dat de vrien...

Ik was eigenlijk gestopt met schrijven voor Nederlands.nl, maar ik heb een herinnering aan Wim Brands die onlangs zelfmoord heeft gepleegd die ik graag met jullie wil delen. Het was in het jaar 2000 als ik mij het goed herinner. Ik was in Amsterdam lid van het Diep Water Collectief, een collectie...

Een korte toespraak over mijn vader Pieter Messie (27 oktober1923 - 10 maart 2016), die ik bij zijn uitvaartdienst, crematie, gehouden heb naast de preek van onze dominee: Mijn vader en moeder leerden elkaar kennen in Zwitserland, toen Nederlandse studenten daar een rondreis maakten. In 1949 tro...

Ik denk dat Drs. P de eerste was. Hem zag ik in de schouwburg annex bioscoop in Heerenveen. Achter de piano en wilde liedjes zingend. Sigaar rokend en whisky drinkend. Op de Havo-afdeling van de Pabo daar zag ik medeschoolkrantdichters, wat natuurlijk ook meetelt. Rond mijn negentiende zag ik Id...

Haar dagen zijn geteld, niet expliciet van ' morgen is het gedaan' haar dagen op aarde zijn geteld, het monster sloeg weer toe. Eerst dacht ze aan een verkoudheid, die maar niet verdween. Toen aan een griep die maar aanhield. Toch maar eens naar een dokter, die liet bloedprikken, en dan: komt he...

Pletmachine achter de rug, dan moet je na een paar dagen wel weer terug, want de uitslag, tja dat weten we: daar moet je meestal op wachten. Inmiddels al een geroutineerd persoon kom ik bij de balie, wordt omhelsd door de verpleegkundige die me inmiddels al zes jaar meemaakt, dat kweekt en geeft e...

Foto 1: Het is 1994, ik zit langs het Meer van Nazareth. In mijn linkerhand heb ik een glas witte wijn en met mijn rechterhand houd ik een beroemde Sint Petrusvis aan zijn staart omhoog. De vis zat boordevol graten en was niet zo lekker als een doorsnee lekkerbek. Desondanks glunder ik volop. Fo...

Tring, de telefoon, aan het nummer zie ik dat het bekend is, dus zeg ik mijn naam niet. Oma? Ja lieverd vertel eens hoe was je dag? Nou oma, ik probeerde je gisteren ook al te bellen maar je was in gesprek. Tja lieverd, dat kan, ik had iemand aan de telefoon die erg verdrietig was en dan kan ik ...

Foto 1: Achter op de zwart-wit-foto staat 'Feb. 1966 Bedumer Foto- en Kinohandel'. Ik was negen maanden jong en ik lag op een wollen kleedje. Mijn ogen keken helder de wereld in, naar de lens. Een klein mannetje met zo'n kriebelbroekje met aangenaaide bretels, die op de achterkant met een knoopj...

Een appje op mijn mobiel (tja je gaat met je tijd mee, of niet?) mam: mag de kleine bij jou het weekend? Zonder na te denken zeg ik: natuurlijk. Het kind is opa-gek, heerlijk en ik ben totaal niet jaloers dat ie met Opa een heel ander contact heeft dan met Oma. Mam: moet je dat nog met Pap overl...

In de bibliotheek kun je van alles vinden van alles wat ik was er met coby die grote mevrouw we lazen wat en fietsten er naar toe vroeger werkte ik ook in de bieb en nu las ik de donald duck ik ben bij ggz friesland en heb een voucher voor coby schrijf ik dit verhaaltje uit het land der lette...

36. Ruud komt uit een liefdevol gezin. Zijn moeder is Indisch en familie is belangrijk voor haar. Iedere zondag wordt er uitgebreid gekookt en komen er ooms en tantes over de vloer die allemaal blijven eten. Soms blijven er tantes logeren. Zoals tante Maart. Tante Maart komt uit Den Haag. Ze is ...

Foto 1: Ik sta in de deuropening van de bijkeuken. Een sjaal zit over mijn linkeroog gedrapeerd, terwijl ik een bivakmuts draag. Mijn rechteroog is bijziend, dus dat verbaast me. Achter me staat een grote geiser/waterboiler, al lijkt het ook op een illegale jeneverstokerij. Onder een riempje hou ik...

Een veelgehoorde kreet: vroeger was alles beter, een tikje achterhaald want TOEN wist je niet beter, nam genoegen met datgene wat voorhanden was, immers: er was geen keus? Ouders met een volkstuin, wat betekende dat: seizoensgroenten bijvoorbeeld een aantal keren in de week voorgeschoteld werden...

35. Ik was een jaar of achttien toen ik verkering kreeg met Ruud. Dat was geen bewuste actie. Het overkwam me. Ik had hem ontmoet op een sportdag. Hij had mij bovenaan zijn lijstje van mooie meisjes staan. Ik vond hem leuk. Hij had mooie bruine ogen, mooie zwarte krullen en hij was lief voor me. ...

En zo kan het voorkomen dat eega doordat ie niet lekker is, iets vergeet; dat overkomt natuurlijk iedereen wel eens maar dit was super-vervelend. Ik vraag hem vanuit de kamer: waarom ligt jouw ziekenhuiskaart op tafel, een grommend geluid komt me tegemoet. Ver******* ik had een afspraak in het ziek...

Voor 't eerst in mijn bestaan heb ik vandaag met iets gegooid, niks gebroken maar de onmacht dat mijn handen niet meer doen wat ik graag wil dat ze doen, die onmacht brak me vandaag. Niks bijzonders misschien voor mensen die nu hun wenkbrauwen optrekken, maar voor mij, dat gigantische gevoel van on...

Zesendertig uur na Kelly zit ik op mijn top van ziektegradatie. Nu nog vijf dagen lang een hel door, daar waar een tikkende klok tergend langzaam loopt. Elke dag leek een jaar, elk uur een week, elke minuut een dag en elke seconde een uur. Non-stop speelt er een liedje door mijn kop, soms huilende s...

Best een grappige aanhef, op 't verkeerde been in de storm, want hoe kun je nou in 's hemelsnaam op een verkeerd been staan: en dan al helemaal in de storm. Met het verkeerde been uit bed stappen: ook al een leuke want je ligt geheid op je snufferd. Maar toch: kan het gebeuren dat ik op mijn foute...

Foto 1: Mijn oma van moederszijde houdt mij op de juiste wijze vast, terwijl ik een waarschijnlijk wit doopjurkje draag en mijn oudste broertje over mijn wang aait, terwijl ik een vinger in mijn mond steek. De gordijnen zijn dicht. Het zal in Bedum al vroeg donker geworden zijn. Foto 2: Mi...

Bij je leven zit geen beschrijving, bijsluiter of op zijn minst een papiertje hoe je het beste om kunt gaan met moeilijke, zeer moeilijke maar zeer zeker ook mooie, zeer mooie en prachtige dingen. Nou weet ik wel dat er eigenlijk zelden over mooie dingen gepraat wordt, ook weet ik dat de ellende...

Gewoon 1 februari, een normale maandag voor de meeste mensen en ik maak weer rariteiten mee...twee weken geleden begon ik een afspraak te maken voor mijn eega bij de oogarts, op drie keer rollen van ons huis af, daar staat het ziekenhuis. Twee weken terug werd me verteld dat ik over twee weken t...

34. Er is mij als kind thuis niet geleerd dat ik grenzen heb en die mag, zelfs moet bewaken. Ik groeide op in een sfeer van onverschilligheid en nonchalance. Er heerste een vrije moraal waar geen respect was voor mijn grenzen. Er was geen positieve aandacht voor mij en er werd nergens over gespr...

Uit alle macht probeerde ik te begrijpen wat me gezegd werd, uit alle macht trachtte ik, wijs te worden uit de woorden....moest de hulp inroepen van zijn zoon, die hem misschien beter begreep. Uit alle macht, en dat was veel, maar we kwamen eruit. Ik was gewoon even bij hem binnen gelopen: zag z...

Soms twijfelt een mens aan zichzelf soms terecht en vaak niet want wat gebeurt er wanneer je een afspraak in het ziekenhuis moet maken? Men vraagt standaard je geboortedatum. Begrijpelijk. Als ze dat in beeld hebben, vragen ze je adres, je telefoonnummer, je postcode, allemaal nummertjes. Nou be...

Mijn meter, een non in het Sint-Lioba klooster, trakteerde me op een weekje naar Frankrijk. Dat was na mijn kloostertijd. Het was een roomsgetint evenement naar het bedevaartsoord Paray-le-Monial. Midden in de nacht stopte de bus bij een wegrestaurant, waar ik ineens mijn eerste liefde zag zitte...

Zo zoetjesaan KOOK ik van het enorme aanbod qua kookboeken en kookprogramma's; je wordt er niet blij van, tenminste IK niet. Je kunt niet zappen, of er komt een KOK voorbij, je kunt geen blad inzien, of er komt ETEN voorbij, je kunt geen enkele zender op tv opzetten, of er komt wel iemand voorbij d...