Beschouwingen over eenzaamheid

Dat de romancier Nanne Tepper op zijn vijftigste een einde aan zijn zware leven maakte, blijft toch eeuwig zonde. Hij heeft zichzelf opgehangen, nadat hij stopte met zijn antidepressiva (o.a. Prozac). Dat het hoogst gevaarlijk kan zijn om acuut te stoppen met antidepressiva moet hem bekend zijn...

(voor Joan Vollmer Adams (1923 - 1951)) Je bent geboren op 2 april 1923 in Loudonville, in de staat New York. Het was een welvarende buitenwijk van Albany. Je vader had een grote plantenhandel en je groeide op in rijkdom, maar je wilde een gevoel van eigenwaarde, dat niet met geld te koop was....

Verliefd Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan. Afspreken in cafés op de sluitingsdag. Aan de verkeerde zijde van bruggen staan. Tussen duim en wijsvinger, als brandend as, het fout begrepen telefoonnummer. Parken te nat, hotels te vol, Parijs te ver. Liefde als een veelvoud...

Net als elke week zijn er leuke en minder leuke dingen om te vertellen, en ik moet zeggen dat ik het meeste onder de indruk was van het feit dat inmiddels alweer een week geleden Antonie door zelfdoding om het leven is gekomen. Een keus die een mens pas op het allerlaatste maakt, een keus die een...

Eenzaam Besloten in 't gewonde zelf Blijft elk, die niet meer hopen mag, Toch rijst voor hem aan 't laag gewelf Steeds dag na grijzen dag. Maar is het zwak, een enkle maal, Te wensen, dat er iemand was, Die spreken zou in de éne taal, Waardoor het hart genas? Een mens, die...

Het einde Vroeger toen 'k woonde diep in 't land, Vrat mij onstilbaar wee; Zoals een gier de lever, want Ik wist: geen streek geeft mij bestand, En 'k zocht het ver op zee. Maar nu ik ver gevaren heb En lag op den oceaan alleen, Waar zelfs Da Cunha en Sint-Heleen Niet boren door de...

Het monster van Frankenstein Geen duisternis is hem diep genoeg En waterspiegels ontwijkt hij wankelend Bang voor zijn bijeengeroofd gezicht Waarachter geleende hersens zoemen: Wat mij wakkerhoudt weet geen mens, Geen moeder wiegde mij want mijn vader Was een wild vuur dat mij...

De torenspits steekt donker af tegen de avondlucht. De gouden haan, veren opgezet, is nog net te zien. Eenzaam schittert hij in de laatste stralen van de zon, peinzend over de dag. Over de mensen die, ver beneden hem, zich druk maken over steeds dezelfde dingen. Starend over het vlakke land, mijn...

Soms wil je wel eens alleen zijn. Even niemand zien. Alleen maar mijmeren, nadenken, terugkijken op een geslaagde week, een leuke afspraak. Of somberen over gemiste kansen, domme acties, stomme dingen die je gedaan hebt. Stomme blogjes. Verloren vriendschap. Sinds het begin van de mensheid (nou...

Ik schrijf ze, stukkies, soms kort door de bocht, een andere keer berekenend. Nathalie mocht dat wel en ik mocht Nathalie, helaas heb ik haar uit mijn leven moeten verwijderen want ze zat iets te dicht op mijn lip. Mensen willen ergens bij horen, ik heb dat nooit begrepen. In plaats van dat men...

Met in zijn gang iets plechtstatigs, als van een verbannen keizer die in zijn ballingsoord met een mengeling van trots en weemoed het tableau van zijn roemruchte daden overziet, ijsbeerde hij zijn kamer op en neer. Hij was voor een beter leven geschapen, zoveel was zeker. De o­nrust in zijn...

Persoonlijke eenzaamheid is sterker dan de fantasierijke gedachtewereld van je brein, als de trein het station vergeet. Wachtende mensen die afwisselend op een van hun beide benen steunen en zodoende langzaam lopend stil blijven staan. Werktuigelijk de krant van de ene naar de andere zijde van de...

Er is een grote leegte in mij. Dat noem ik het hol van de beer. De beer is mijn indiaanse totumdier, en ik ben een indianenvrouw geweest. In de winter houdt de beer zijn winterslaap, dan gaat alles op reserve en is er geen energie. In het hol van de beer is de leegte en stilte om de antwoorden in...