Verdwenen in de ogen van de Anderen

(voor Nelly Arcan (1973 - 2009))

Jij bent geboren als Isabelle Fortier op 5 maart 1973 in Lac-Mégantic, Quebec, Canada. Jij bent in een katholiek gezin opgegroeid. Als kind was jij rustig en begaafd. Jouw adolescentie was een gecompliceerde martelgang. Je zei: 'Het was de hel. Ik zat opgesloten. Ik wilde verdwijnen in de ogen van anderen. Ik had pijn.'. Je vermeed het sociale leven enigszins. Na jouw studie Geesteswetenschappen en Sociale Wetenschappen in Paviljoen 3 aan de Cégep de Sherbrooke op 475 Rue du Cégep ging jij in 1994 naar Montreal, waar jij aan de Université du Québec à Montréal literatuur studeerde. Met Jocelyn Vallée als directrice. Vanaf jouw tienerjaren was jij in de literatuur geïnteresseerd. Jij las de romans van Stephen King, andere literatuur en filosofische werken. Jij was vooral gefascineerd door Friedrich Nietzsche en Isidore Lucien Ducasse.

Op de universiteit was Anna Maria Di Sciullo hooglerares Taalkunde. Na jouw Bachelor of Arts behaalde jij in 2003 een Master of Arts in Literary Studies. Jouw masteropleiding was onder de begeleiding van de schrijfster Anne Élaine Cliché, geboren op 20 mei 1959 in Val-d'Or. Jouw proefschrift heette 'Het gewicht van woorden, of de materialiteit van taal in de 'Memoires van een neuropaat' door Daniel Paul Schreber'. Jouw schrijfwerk werd door Schreber beïnvloed. In 2001 verscheen jouw debuutroman 'Putain' (Hoer) bij Éditions du Seuil. Jij beschrijft jouw ervaringen als escorte, toen jij literatuurwetenschappen aan de UQAM studeerde. Het is autofictie en het werd voor de Prix Médicis en Prix Femina genomineerd. In 2005 maakte de theaterregisseuse Isabelle McEwen er de multimediavoorstelling 'Hure' van. In 2011 bewerkte de schrijver/regisseur Ahmed Madani het tot 'Fille du paradis', uitgevoerd in het Théâtre Essaïon in Parijs. In 2016 verscheen de film 'Nelly' van Anne Emond (1982, Saint-Roch-des-Aulnaies), over jouw tragische leven, met Mylène Mackay (1987, Saint-Didace) in de hoofdrol. Mylène's vader is de schrijver/dichter Yves Gagnon, haar moeder is Diane Mackay.

In 2003 verscheen het korte verhaal 'La Ride'. Tussen 2003 en 2006 publiceerde jij meerdere korte verhalen. In 2004 verscheen jouw roman 'Folle' bij Éditions du Seuil. 'Folle' werd ook genomineerd voor de Prix Femina. Het is een vervolg op 'Putain'. De waanzin verwijst naar de suïcidale impulsen, die jou vanaf jouw adolescentie teisterden. Op jouw 15-de nam jij de beslissing om op jouw 30-ste verjaardag zelfdoding te plegen, schreef je. In 2007 verscheen 'L'Enfant dans le miroir' bij Éditions Marchand de feuilles, een wreed verhaal voor jonge meisjes, met illustraties van Pascale Bourguignon.

In september 2007 verscheen jij in de talkshow 'Tout le monde en parle', met Guy Antoine Lepage als gastheer. Jij getuigde, dat jij tijdens jouw studie prostitueerde en jij presenteerde jouw derde roman 'À ciel ouvert', in de derde persoon geschreven en grotendeels fictief. Het gaat over het beeld van vrouwen in de narcistische samenleving, hun reductie tot hun lichaam (van hun identiteit tot hun lichaam), hun schoonheid en hun sekse. De 'vleesboerka' probeert de eigenschappen van vrouwelijkheid te verbergen, het is dit lichaam dat zo bloot wordt gegeven, dat het de vrouw uiteindelijk doet verdwijnen en pure verleiding wordt. De vleesboerka probeert het verlangen niet te beroven, maar reduceert het lichaam tot niets anders dan seks. Je zei: 'Ik noem ze vulva-vrouwen, vrouwen die zich bedekken met hun eigen geslacht als een leren huid die ze over het oppervlak van het lichaam uitspreiden en die het uiteindelijk verbergt. De westerse vrouw is een geslacht waarachter ze verdwijnt, terwijl de vrouw gesluierd door de boerka, de echte, ook een geslacht is, dat van top tot teen bedekt is, om het te laten verdwijnen. Dit doet me denken aan 'McSex' van Myrthe Hilkens.

Jij was bevriend met de schrijfster/professor Melikah Abdelmoumen (1972, Chicoutimi), die van 2005 tot 2017 in Lyon woonde. Zij debuteerde in 1999 met de psychologische thriller 'Chair d'assaut'. In 2008 werkte jij samen met de danschoreografe Manon Oligny aan de moderne danschoreografie 'L'Écurie'. Jij werkte ook mee aan het schrijven van de dialogen voor de dramafilm 'Nathalie...' van Anne-Fontaine Sibertin-Blanc, die in 2003 verscheen, met in de hoofdrollen Fanny Ardant, Emmanuelle Béart en Gérard Depardieu. Jij was columniste voor het gratis weekblad 'Ici Montréal', wat van september 1997 tot 30 april 2009 verscheen. De journaliste/columniste Sophie Durocher en de radiopresentatrice/filmregisseuse Marie-Louise Arsenault waren ook columnisten voor 'Ici Montréal'. Op 3 september 2009 verscheen 'Prends-moi, ou t'es mort' in 'Ici Montréal', over jouw ervaring met een stalker.

Op 24 september 2009 pleegde jij zelfdoding. Jij schreef daarvoor nog emails naar jouw vrienden. Jij hebt jezelf in jouw appartement in het Plateau Mont-Royal in Montreal opgehangen. Jij werd 36 jaar en jij bent in de Eastern Townships in Québec begraven. Mogelijk in Lac-Mégantic, waar jij nog enkele keren jouw familie bezocht. Twee maanden later verscheen jouw laatste roman 'Paradis, clef en main' bij Coups de tête. Het gaat over zelfdoding en jouw familie wist dat jij daarover aan het schrijven was. Jij wilde het boek bij jouw lievelingsrestaurant Robin des Bois op 4403 Saint-Laurent Boulevard in Montreal lanceren. 'De dood, ik heb er altijd over nagedacht, zolang ik me kan herinneren. Het lijkt mij dat ik er al over nadacht toen ik vier, vijf, zes jaar oud was.', schreef je, en 'Haar naam is Antoinette Beauchamp, haar oom pleegde zelfdoding toen ze vijftien was, haar grootvader ook, het zit in de familie.'. Het nummer 'Nelly' uit 2022 van Claire Isabelle Geo Pommet is een eerbetoon aan jou.

Nelly Arcan Isabelle Fortier

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 82