Een schijnbaar uitgewiste biografie

(voor Isabel Marie (1943 - 1996))

Jij bent geboren in januari 1943 in Frankrijk. Jij woonde in een klein dorp nabij Colombey-les-deux-Églises, samen met jouw man, een psychiater en psycho-analyticus. Jij werkte als psycho-analytica in een kliniek in Chaumont, de grootste stad in de buurt. Hoogstwaarschijnlijk in het Hôpital de Chaumont op 65 Avenue Carnot, het Centre Médico Chirurgical Chaumont Le Bois op 17 Avenue des États-Unis, het Chaumont Hospital Center op 2, rue Jeanne d'Arc of het Centre Hospitalier De La Haute-Marie op 1 Avenue Marc Chagall. Of toch nog in een ander ziekenhuis dan deze vier opties. Jij werkte al 20 jaar in deze kliniek.

Jij woonde met jouw man in Lavilleneuve-au-Roi in het departement Haute-Marne, in het arrondissement Langres. In 2018 woonden er 74 inwoners in Lavilleneuve-au-Roi. Vanaf 1 juni 1972 tot 31 december 2011 was het dorp een deel van de fusiegemeente Autre-sur-la-Renne, wat op 1 januari 2022 376 inwoners had. Er is een foto uit circa 1910 van het gemeentehuis annex lagere school van Lavilleneuve-au-Roi. Dit gemeentehuis annex lagere school stamt uit 1856. Op de foto staan de leerlingen braaf in de rij, de meisjes links en de jongens rechts. In het dorp staan de huizen verspreid. Er is een Monument aux Morts, een soldaat in het blauw met drie vlaggen ervoor. De Abdij van Clairvaux ligt in de buurt. Er is een wildbos van 395 hectare en er is de Église de Notre-Dame, herbouwd in 1777. Op de ommuurde begraafplaats zijn o.a. begraven: Louis Boyer, vermoord op 20 september 1914, die 28 jaar werd, en zijn broer Alfred Boyer, die op 9 mei 1915 is vermoord en 24 jaar werd.

Jij woonde ook in Lamothe-en-Blaisy, met 81 inwoners in 2009 en met de Église Saint-Nicolas plus het kerkhof. Het dorpje ligt vlakbij Colombey-les-Deux-Églises, waar generaal Charles de Gaulle in zijn landhuis La Boisserie woonde en waar hij is overleden en begraven. Op 1 januari 1985 verscheen jouw eerste boek 'Armel D.: Récit d'une cure psychoanalytique' (verhaal van een psycho-analytische genezing) bij Éditions de Sagonne in Parijs. 132 bladzijden. In 1989 verscheen de erotische roman 'Les Gestes' (Gebaren), wat op 2 oktober 2001 ook bij Éditions Le Cercle verscheen. 178 bladzijden. In 1990 verscheen 'Vis-à-Vis' (Tegenover) bij de uitgeefster Régine Deforges. 234 bladzijden. De uitgeefster/romanschrijfster Régine Marie Léone Deforges is geboren op 15 augustus 1935 in Montmorillon en overleden op 3 april 2014 in Parijs. Met haar man, de industrieel Pierre Spengler kreeg zij Franck (1957). Camille (1966) kreeg zij met de schrijver/uitgever Jean-Jacques Pauvert. Met de cartoonist/prins/graaf Pierre Wiazemsky kreeg zij Léa (1979), die actrice/schrijfster is.

Op 28 augustus 1996 verscheen 'La Bonne' (De Goede/De Dienstbode) bij Grasset. 166 bladzijden. Dit boek deed Yves Salgues denken aan 'de Françoise Sagan van weleer'. De schrijver/journalist/dichter/biograaf Yves Salgues was een voormalige drugs-verslaafde en hij overleed op 4 april 1997 in Boulogne-Billancourt. Hij werd 73 jaar. Jouw laatste roman 'La Malle' (De Koffer) uit 1997 was genomineerd voor de Goncourt-, Femina- en Mediciprijs. Grasset omschreef het zo: 'Op 28 september 1996 schreef Isabel Marie het woord (fin) onderaan haar roman (La Malle). Een uur later hing zij zichzelf op. Het is dan ook onmogelijk om over deze roman te spreken als een onschuldige tekst. Waar gaat het over? De verteller werd geboren in de gevangenis, in Barcelona, in 1943. Haar ouders waren een paar weken eerder gearresteerd toen ze probeerden de Pyreneeën over te steken. Het kleine meisje werd door haar moeder afgewezen en was drie jaar oud toen ze werd toevertrouwd aan een ouder en kinderloos echtpaar dat in de regio Parijs woonde. Ze leidt een bescheiden leven, met deze ongeschoolde mensen die ze niet mag, en gaat tegelijkertijd naar een van de meest luxe scholen, betaald door haar moeder. Na haar middelbare school en nu ongewenst in haar gastgezin, schreef ze zich in aan de universiteit en ontmoette Henri, een tandarts die smoorverliefd was en met haar trouwde. Maar al snel verveelt zijn burgerlijke en middelmatige leven hem. Op een nacht snikt de stem van een vrouw aan de telefoon: haar moeder, van wie ze al lang geen nieuws meer heeft, stroomt eruit. Pedro Donga, degene waarvan verteller altijd dacht dat het haar vader was, en die zichzelf een paar jaar eerder ophing, is misschien niet haar vader...'.

'Ik eiste mijn afstamming op. Ik eiste ook mijn bevrijding. En ik verlangde er vurig naar mijn band met Pedro te verzegelen. De herinnering aan hem overweldigde me. Ik bracht me de elementen van zijn leven te binnen die me waren verteld; zijn eenzaamheid vooral en zijn verblijf, hier vlakbij, in het obscure hotelletje naast hotel Oriente. Ik zag mezelf naar het donkere berghok gaan dat uitkeek op het door het uithangbord van La Bruja verlichte steegje, op mijn tenen op het stoeltje midden in het vertrek gaan staan, mijn hoofd door de lus steken en, twintig jaar later en vastbeslotener, het gebaar van mijn vader herhalen. Ik zal er vanaf heden en voor eeuwig door gebrandmerkt zijn. Ik zal zijn dochter zijn. Die ultieme zekerheid, die absolute plicht was onvermijdelijk. De uiterste daad. De overschrijding.' (uit 'De Koffer')

Korte tijd nadat jouw moeder jou vertelde dat Pedro Donga misschien niet jouw vader was, vernam je dat jouw moeder is overleden. Pedro Donga was een Spaanse journalist en republikein. Jij hebt op 28 september 1996 in jouw huis in Lavilleneuve-au-Roi zelfdoding gepleegd. Jij werd 53 jaar.

Isabel Marie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 67