Columns

De houten kerkbanken van de oude dorpskerk waren hard. Af en toe ging ze een beetje verzitten. Ze hadden tien minuten buiten gestaan, voordat de deuren open gingen. Daardoor hadden ze een mooi plekje op de vierde rij bemachtigd. Toen duurde het nog een half uur voordat de kerstnachtdienst begon. ...

Nog niet zo lang geleden ontmoette ik het echtpaar in het park. Hoewel senioren, leken zij toonbeelden van bloeiend leven en blakende gezondheid. Hij hield nauwlettend de hand aan de pols van haar persoonlijkheid en registreerde iedere ritseling en rimpeling van haar brein en de huiver van haar h...

Als de dag van gisteren weet ik terug te halen, hoe het was om zwanger van jullie te zijn, als de dag van gisteren, weet ik bijna nog, hoe de negen maanden, negen lange maanden waren. Als de dag van gisteren weet ik nog dat de voorbereidingen voor de komst van jullie heel normaal verliepen. De bezoe...

Jaren en jaren geleden, kwamen de moeders amper de deur niet uit, de zorg voor kinderen al dan niet aangevuld met de eventuele zorg voor een extra ouder die "gewoon in huis genomen werd" was een vanzelfsprekendheid, en diezelfde vanzelfsprekendheid was een logisch gevolg van de toenmalige opvoedin...

Het is koud, guur en grijs. Langzaam sjokt het mannetje door de straat. Elke stap lijkt een overwinning. Het onverzorgd witte haar wappert met de venijnige oostenbries mee. Een lijkbleke hand omklemt een zakje van de apotheek. Het is gevuld met doosjes morfine. "In te nemen bij pijn," staat er op ...

Vrijgevigheid en inlevingsvermogen lijken langzaam uit de tijd te raken. Van warme hartelijkheid is zelden meer sprake. Dat was ik eens met de oude theosoof met wie ik een tijdlang correspondeerde. We zaten ook op dezelfde golflengte wat betrof de gedachte dat nieuw leven een wonder is. Dat er i...

Mijn moeder was een mooie, maar korte, vrouw en mijn vader, niet onappetijtelijk om te zien, een lange brede man. Bij mijn geboorte bleek ik helaas niet de lange gespierde benen van mijn vader geërfd te hebben, maar de korte, van mijn moeder. Ik ben dus geboren met korte benen en dat zou tot v...

Een mens kan boos worden om kleine dingen, en woest om grote, maar ik werd alleen verdrietig en moe, want normaal, ja gewoonlijk dus, ga ik best graag naar mijn bed toe. Maar de laatste tijd werd dat allengs minder, de reden? Het kraakte dat het een (geen lieve) lust was, voor de buren dan! Denk ...

Een mondeling in memoriam Hij had haar een tijdlang zijn dichtmoeder genoemd, zij hem haar dichtzoon. Dat hij schreef, ontdekte ze bij toeval. Hij had op de universiteit een kerstverhaal van zijn hand op de balie gelegd. Ook zij griste het weg en sprak hem er na de feestdagen over aan. Hij ver...

Soms komen schoten voor de boeg toch oorverdovend binnen. Er wordt landelijk getwijfeld aan het nut van schrijfonderwijs op school. In het digitale tijdperk zou het handschrift overbodig worden. Mijn oren tuitten van dit proefballonnetje. Niet meer leren schrijven omdat we toch alles met smartpho...

Met oprechte verbazing en een tikje jaloezie, oké, kan ik luisteren naar de verhalen van mensen die UREN in de keuken staan om een maaltijd klaar te maken. Echt met verbazing en als ik dan alleen maar luister naar wat mensen "allemaal nog moeten doen" voordat er een maaltijd op tafel staat. En d...

Trrawant ... Rrrrauss!! De leraar Duits is een kleine oudere man die onophoudelijk blauwe Gauloises opsteekt en zich hoestend en blaffend door zijn lesuren sleept. Maar zijn stem scheurt nog door het lokaal als een rangerend treinstel. Tergend langzaam veeg ik mijn boeken, schrift en pennen bij el...

Een pak erotiseert. Vooral uniformen – met name brandweer- en politiepakken (bofkonten!) – scoren hoog in het lijstje 'meest sexy uniformen', las ik in de VIVA. Eerlijk gezegd klinkt het mij wat vreemd in de oren. Alsof mensen werkelijk opgewonden raken van een uniform dat net gesteven...

‘Ik zal jullie eens een poepie laten ruiken’ zeg ik met een bravoure, die ik niet meen. Zoon schatert het uit. We zitten in de auto op weg naar de ijsbaan. Ik heb sinds kort nieuwe schaatsen, verjaardagscadeau van T. Met het huren van schaatsen hield ik nog een slag om de arm. De toon is gezet,...

Midden op de Grote Markt in Zwolle zag ik hem staan; de 3,5 meter hoge, ontzagwekkende gevleugelde mannenfiguur, in broek en blazer. Ik keek aanvankelijk wat bevreemd naar de kleding waarin hij was afgebeeld. Duidelijk niet androgyn en zonder lang, wapperend gewaad, zoals ik me engelen altijd al heb...

Dag brave kinderen en nog bravere ouderen! Bent u zich nog steeds suf aan het piekeren over wat u al dan niet in een sinterklaasgedicht mag schrijven? Ik niet hoor! Gewoon: flip flap flop, deze tekst staat er weer op! Recht uit het vuistje, of heet dat een knuistje? Zonder blad voor de mond: De eze...

We zaten ooit een poosje op dezelfde lerarenopleiding. Hij had het altijd over geld. Wist wat ik voor m'n spijkerbroek had betaald en dat de tweede voor de halve prijs was. Ondanks het verstrijken van de jaren lijkt hij weinig veranderd. Aan die scheve vooruitstekende tanden heeft hij nooit iets la...

Zoon en ik zitten aan tafel. Het bordspel ‘Dolfje Weerwolfje’ staat tussen ons in. Ik vind het een waardeloos spel. Teveel regels, teveel wendingen. Zoon loodst ons er doorheen. Hij spreekt me af en toe streng toe. Ik speel liever ‘Mens erger je niet’. Daar hoef ik niet bij na te denken. Dan...

Het verleden haalt je in als je ouder wordt. Ik zie vanaf mijn balkon een paar werklui aan bedrading bezig ze staan samen op te rollen en ik volg hun werkzaamheden. Ineens moet ik (terug in de tijd) denken aan het uithalen van de gebreide truien, en borstrokken, jawel die laatste bestonden echt in d...

Ik ben 83, dus automatisch denk je wel eens aan vroeger. Bij mij was een verjaardag feest altijd gezellig. De zaterdagavond was meestal de gekozen avond om een verjaardag te vieren. Er werd koffie geserveerd met een slagroomgebakje en niemand klaagde over zijn gewicht en van cholesterol had men nooi...

Eigenlijk had ik er niets meer over willen zeggen. Als columnbakker twee stukjes over hetzelfde onderwerp dat leek me wel genoeg. Maar toen ik gisteravond de voorzitter van de raad van toezicht van het betreffende verpleeghuis bij Pauw (uitstekend op dreef) haar hooghartige verdediging van de wanto...

Wanneer je de berichten mag en moet geloven is ouder worden bijna een milieuramp aan het worden. Toen mijn grootouders nog leefden, was dat niet zo, althans niet in mijn ogen. Ouders hebben er ook niet veel last van gehad en over dat laatste gaat het nou net! Het lijkt er de laatste tijd bizar veel ...

Staatssecretaris Martin van Rijn bij Pauw, dinsdagavond. Vader van Rijn heeft in niet mis te verstane bewoordingen de pers geïnformeerd over hoe het werkelijk toegaat in het verpleeghuis waar hij zijn vrouw dagelijks bezoekt. Deze opmerkelijke stap dwingt zijn zoon naar de studio om weer eens reke...

Vader en moeder Jansen zaten gezellig met hun twee kinderen op zaterdagmorgen te ontbijten. Op de andere werkdagen was papa al vroeg naar zijn baas en Jantje en Nelleke kwamen als altijd veel te laat uit bed. Moesten zich dus snel wassen en aankleden en gauw een beschuitje of een boterham met hagel...

Vreemde titel natuurlijk en ik zal met de deur in huis vallen uit te leggen wat ermee wordt bedoeld, reclame beheerst ons leven, alles wat er binnenkomt via tv, bladen, kranten, radio etc. heeft allemaal met reclame te maken en nu is de laatste tijd krankzinnig veel (of ligt dat aan mij?) reclame di...

Mario van Parijs kocht voor een prikkie een grote bonk roest. Een oude loodsboot, rijp voor de sloop. Acht jaar lang werkt hij dag en nacht aan het schip. Bloed, zweet en tranen. Met vaartochten en verhuur van deze museumboot 'Castor' verdient hij vervolgens zijn geld. Hij is echter al heel la...

Je wist het wel, maar je gelooft het pas als je het ziet. De Mediamarkt doet een actie en biedt Uggs aan voor de helft van de prijs. Uggs, dat is blijkbaar een soort laarsje met bont, oorspronkelijk uit Australië. En voor dat laarsje verdringen zich in alle vroegte duizenden mensen voor de filial...

‘Ik lijk wel een heks’ zeg ik tegen mezelf in de spiegel, terwijl ik met mijn handen aan mijn haar pluk. ‘Zal ik je bezem vast klaar zetten', zegt T. als ik de kamer binnenkom. Vader en zoon zitten naast elkaar op de bank. Ze kijken me grijnzend aan. Ja, doe maar, grap ik mee, want ik nam me...

Soms heeft televisie nog de kracht om je ogen te openen. In de herhaling zag ik een onthutsende aflevering van Zembla over de komende veranderingen in de zorg. Decentralisatie is weer eens het vehikel waarmee bezuinigingen over de rug van de meest kwetsbaren moeten worden binnengehaald. De coalit...

De hang naar afzondering en contemplatie, naar meer van het verticale naast het horizontale, is de mens al eeuwen eigen. Hoe hij, een vertegenwoordiger van het hogere, uiteindelijk in het westen belandde, is dan ook een vraag die mij bezighoudt. Ik zie hem immers overal om me heen. Op posters en zel...