Hartenkreten

Eerst komt naar voren dat, omdat de Ramadan voorbij is, de moslimkinderen een vrije dag van school hebben, maar als een christelijk kind de school laat voor wat ie is, komt de schoolinspectie om de hoek kijken...zijn we nou gelijk of lijkt het alleen maar zo? Zwarte Piet en Sinterklaas precies ee...

Mijn oma had drie zoons: Willem (de oudste en mijn geliefde vader), Guus en Gérard. Op het familieportret van vlak na de Tweede Wereldoorlog, dat nog steeds mijn slaapkamer siert, kun je hun trotse gestalten zien. Guus, de middelste zoon, vertrok in 1955 met zijn elegante en gracieuze Ne...

Aan de rand van het bos lig een grasland vol hoge pluimen, dicht op elkaar. Het gewas geurt heerlijk in de avondkoelte, waaruit blijkt dat het steeds goed gedrenkt wordt, ofschoon er geen water te zien is. Maar lange slingers van moerasspirea tonen duidelijk aan, waar dat overhuifde, onzichtbare be...

Theater "De Nieuwe Vorst" in de Willem II straat in Tilburg mag er zeker zijn: het is representatief en monumentaal en er is hier een gelukkige combinatie tot stand gebracht tussen meer traditionele en eigentijdse architectuur. Hoewel ik sinds mijn jeugdjaren een echte Tilburgse ben en een oprechte...

Het was in de familie bekend: onze vader was een klein ambtenaartje: we betrokken kleding van een nicht: mallotige kleding die ons tot uitzondering maakte te midden van de klasgenootjes en waarom we genegeerd werden. Een tante had besloten ons, armlastige kinderen eens mee uit te nemen en te trakt...

Als momenten van de meest wurgende, ziekelijke en ziekmakende wanhoop herinner ik me de tijd, denk ik terug aan die zomer waarin ik mij bevond voor die woning in de C.-straat, die zich als een langwerpig lint, als een krocht uitstrekt. Boven de daken aan de overkant die arm, dat staketsel van die bl...

Nog is mijn enthousiasme niet getemperd of gedempt.... Ergens, ook in deze maatschappij, moet toch de "niche" zijn, dat oord waar de honingzoete weldadigheid en menslievendheid van mijn niettemin vermaledijde medemens mij tegemoet komt als een lauw briesje op een warme dag, als de verfrissende dr...

Zelden is er iemand verbaal althans, boos of kwaad met woorden, zelden zie je iemand iets schrijven die zo woest is dat de spetters van het papier afkomen, bij wijze van spreken. We zijn en blijven altijd netjes, proper bijna, praten en schrijven over lief'lijke dingen, worden zelden boos of woede...

Vertwijfeling, neerslachtigheid, angst, wanhoop en verdriet houden geen halt voor de deur van de Zorgwoning, integendeel.... Deze is ingericht als een zaal van een museum, met gestileerde beelden van katten en overige parafernalia, die overigens, ondanks alles, een koele, kille, klinische indruk ...

Ik ben geen voetballer. Ik weet wanneer de bal rond is, en of een speler buitenspel staat, maar het leer en het gras heb ik zelf nooit besnuffeld. Ik ben ook geen teckel. Ik weet dat het een hondje is, die het gras graag een plasje laat ruiken, maar ik loop zelf liever niet aan de lijn. Ik doe oo...

Na tientallen jaren van intensief schilderen ben ik het opeens zat en ik stop. Halverwege een schilderij nog wel ook. Het is het eerste in al die jaren dat ik zelf aan de muur zou willen hebben en nu heb ik bereikt wat ik wou bereiken. Ik maak het niet af omdat het nog zoveel mogelijkheden in zich ...

In de wachtkamer van de fysiotherapeute lagen op een massieve, stevige, houten tafel vele kleurige damestijdschriften die met hun teksten en foto's kennelijk wensten te suggereren, dat alle vrouwen fotomodellen zijn, op wie het leed geen vat heeft, en die altijd glimlachen met een rij parelwitte en...

Ergens in het wijde boerenland, Gemeenteweg 95 van de gemeente Dongen, staat een vriendelijk spijshuis, wiens ramen knipogen naar de Efteling van Kaatsheuvel en naar de bossen, vol landduinen, rondom Loon op Zand, daarbij vragen om binnen te komen. Zachte muziek uit allerlei landen klinkt zacht ove...

Wij leerden de goede, trouwe en nijvere Marianne op toevallige wijze kennen en ze zou gedurende twintig jaar onze woning schoonhouden, alsof het het Eerste Gebod was of de Categorische Imperatief dat iedere bacil en iedere spinnenweb uit de verste uithoeken van ons huis verdreven zouden worden. On...

In haar riante bungalow met uitschuifbare pui aan de te midden van het landelijke groen gelegen Berenstruikstraat woont mijn tengere buurvrouw Conny, sinds jaar en dag alleen, met haar hondje Piek als enige gezelschap. Mijn buurvrouw is bezeten van Picasso, de bekende Spaanse kunstenaar die werel...

Soms kom ik een van hen nog tegen. Het is de koffiedame die trouw iedere morgen de drank serveerde in de typekamer, gekleed in het uniform dat kennelijk mede de status van het bedrijf diende te onderstrepen. Vele anderen, die ik ook gekend heb zijn weggenomen door de onbarmhartige dood sinds ik ze...

Wat je van veel blijmoedig gelovende mensen hoort: "Lees je bijbel, bid elke dag en groei als christen." Ik streef dat na en hoe groei ik? Nee, ik groei niet in de hoogte en wijdte als een boom. Ik groei als een struik, die zijn stevige takjes kromt en daardoor min of meer koepelvormig is. Die s...

In mijn huis bewaar ik tot op de huidige dag een verroeste stormlamp; herinnering aan de merkwaardige, zonderlinge buurman Van Z., die tijdens de kwetsbare en eenmalige jeugdjaren van mij en mijn arme zus, doorgebracht in het arbeidershuisje dat in de schaduw en beschutting lag van de wollenstoffenf...

Op een dag viel de envelop in de bus alsof het voorbestemd was. Deze droeg mijn familienaam, neergekalkt in een bekend handschrift; schijnbaar het handschrift van mijn lang-overleden vader, kennelijk aangeleerd in die voorbije tijd waarin ook zijn schooljaren vielen. Ik was blij dat mijn moederlijk...

Nee, niet van de trap, ik hoor bijna de lezers meteen het liedje starten, dat heb ik nou natuurlijk zelf ook, ga de hele dag Dikkertje Dap, zat op de trap lopen zingen, maar daar gaat het nu eventjes niet om, neen. Hij wordt dik en als ik zeg dat hij dik wordt dan zou 'k dat bijna met vetgedruk...

Het was met gevoelens van heftige, tomeloze melancholie en heimwee dat ik mij bevond onder voortijlende en drachtige wolkenluchten in alle mogelijke eenzaamheid op het terrein van de zwakzinnigeninrichting, in afwachting van mijn taxi. De redeloze, razende tijd had alles als in een stormachtige win...

Het atelier voor kunstzinnige vorming is gevestigd in de kelderruimte van een cultuurtempel in het nabijgelegen dorp. Bij binnenkomst begroet mij een levensgrote pop met een lichtblauwe, flodderige badmuts op het hoofd en met een lange, lichtblauwe jurk aan, die weggelopen lijkt uit een theatervoors...

Ze doen geen vlieg kwaad, de homo's in Orlando. Ze dansen, drinken, flirten, zoenen, praten. Ze vermaken zich met muziek. Een gewapende haatcrimineel dringt de discotheek binnen, begint om zich heen te schieten, gijzelt mensen. Vanuit de discotheek wordt om politiehulp gesmeekt via mobiele telefoon...

Van de artefacten van de moderne textielkunst moet men kunnen houden. Op mij maken ze vaak een absurdistische, koele, koude, welhaast sinistere indruk die zelfs mijn middenrif in opstand doet komen en daar een welhaast fysieke weerzin doet ontstaan, vertaald in psychosomatische gevoelens van weerzin...

De vooruitgang van de vrouwenrechten heeft de laatste decennia zeker vorderingen gemaakt. In het bedrijfsleven en in de politiek hebben steeds meer vrouwen hogere banen en leidinggevend werk. Maar bij een enkel punt zet ik nog wel een groot vraagteken. Al heel lang is het gebruikelijk dat een man e...

Meteen al de eerste keer dat de vrijwilligster de kamer in het Zorgcentrum betrad, viel haar blik op een gitzwarte hond van stof met glanzende kop en licht geopende, vilten, roze bek. Mevrouw verkommerde en vereenzaamde tussen de muren van haar kamertje, in het luchtledige van haar eenzaamheid, t...

'Even een zakje vuil wegbrengen' zeg ik tegen eega en ik loop de galerij op, met mijn zakje huisvuil richting het containerhok... Eventjes de lift in, ik druk op "begane grond" en zoef langzaam naar beneden, zag vanuit mijn ooghoek haar al aankomen. Beneden staat zij dan weer, om de deur van...

Als de schaduwen op de muur vallen en wervelende patronen vormen, komen de herinneringen aan de oude tijd.... Er stond een berk voor het huis. Zij deed aan Russische winters denken. De schoonheid van de wereld was gaaf, ongebroken en ongeschonden. De zwart-wit-foto's uit die verre, vervlogen, voo...

De sociale media.... Ja, dat heeft wel heel wat voordelen! Scholen, onderwijsinstellingen, wat voor bedrijven ook, zenden berichten naar alle schermen in huizen en kantoren. Wat komt het heerlijk snel en ongehinderd over! Hoe rap kan men daar ook antwoord op geven. Allerlei reacties zwermen naar d...