Verhalen

Vroeger toen ik nog een kind was had mijn vader een biggetje voor me gekocht.Ik was daar erg blij mee vooral toen ik ontdekte, dat het lieve beestje kon vliegen. Op een mooie zomerdag wilde het biggetje een tocht door de lucht maken naar zijn geboortegrond, namelijk het plaatsje Kolhorn in de kop va...

Wat er met mij aan de hand is weet ik niet, maar de laatste tijd voel ik mij heel sterk en ik heb toch geen spinazie gegeten. Gisteren kon ik nog geen zak aardappelen optillen, maar vandaag zag ik tijdens een wandeling op de stadswallen grote kanonnen staan, die vroeger gebruikt werden om de stad te...

Kinderen. Daarover schrijft Tirza mooi. Hoe ze doorgeeft wat ze in zich heeft, ze liedjes laat zingen die ze ze heeft geleerd, ze naar de vogels leert luisteren en met ze naar de sterren kijkt. Hoe ze ze troost als ze verdriet hebben en met ze meeleeft als ze geluk hebben, een tien halen op school o...

Al dagenlang worden mevrouw T. en ik uit de slaap gehouden door een knaagorgie die zich boven onze hoofden afspeelt. Het is de vloek van Sylvio, de veldmuis die we vorig jaar in onze voorraadkast verschalkt hebben. Of beter gezegd met een duivelse val de nek hebben gebroken. Het lijkt of tiental...

Ok, vanavond is het weer zover. Dan herdenken we in de kerk dat Jezus geboren werd. Dan zullen wij met ons koor De Westenwind allerlei ontroerende kerstliedjes zingen en hopen dat er ooit eens vrede op Planeet Aarde komt. Gelooft u er nog in? Ik heb er moeite mee. Ben ik dan zo’n negatieve mens? N...

Daar zit je dan. Op de verjaardag van je inmiddels hoogbejaarde moeder. Gastvrouw te spelen voor je inmiddels al bijna even hoogbejaarde tantes en ooms. Voor zover er nog mannen over zijn tenminste. Het altijd en eeuwig hetzelfde slagroomgebak te serveren. Van de warme bakker, dan moet het wel goed,...

Eindelijk ontwaakte de struik weer, en zag allemaal sneeuwklokjes en krokussen om zich heen. Opgewekt keek hij naar de tulpen, die zich na enige tijd ook lieten bewonderen. De rododendronstruik vertoonde tussen zijn bladeren al grote knoppen. Dat beloofde veel voor de volgende maand. De heer van he...

Middenin het bos, onder een grote eikenboom, stond een jonge struik. Hij was pas volgroeid. Die struik had mooie takken en dichte bladeren, maar geen bloesems of vruchten. Dat speet hem wel een beetje, maar hij troostte zichzelf. Luisteren hoe de eiken en beuken om hem heen ruisten... Dat deed hij ...

Vandaag is het dus de langverwachte 21e december 2012, de dag dat misschien de wereld zal vergaan. Kan nog, we hebben nog drie uren te gaan eer het begin van de winter een feit is. Tja, wat te doen op een dag dat voorspeld is dat de Apocalyps plaats zal vinden? Bibberend zitten niksen? Helemaal niet...

''Zeg Wouter, moet je horen. Ik sprak vanmorgen Rosie, je weet wel de vrouw van Rob. Ze had gezien, dat wij vorige week op de markt bonje hadden. Jij ging toch te keer, omdat je wilde hebben, dat ik bij de bakker krentenbollen moest kopen, maar ik wilde liever suikerbollen, weet je nog? Omstande...

Lida zat in de mist en luisterde naar de roep van de nachtzwaluw. Haar kroontje zette ze nog eens goed stevig op haar hoofd. Ja, zij moest en zou de koningin van dit plekje worden. Ook ademde ze diep, heel diep. Ha, straks zou zij wel kunnen blazen op de trompet. Het was helemaal donker. Lida beefd...

Ik kom hier met enige regelmaat. De plek jaagt me geen angst aan, het is thuis voor oma, opa, andere opa en oma, tante, oom en neef. Hun namen staan gegraveerd in steen, het is de enige tastbare plek waar ik ze nog kan bezoeken. Sinds kort kom ik iets vaker, mijn moeder is een half jaar geleden over...

Lida was een klein meisje, dat steeds in het bos wilde zijn. Als het zomer was, huppelde ze op blote voetjes door het gras en over het mos. In haar tasje verzamelde ze bloemen en mooie steentjes. De bosbessen liet ze zich smaken. Er was één plek in het bos, waar Lida niet durfde te komen. Dat was...

Den Haag. Weer was een jaar bijna om. Het was Kerstavond. Het sneeuwde zachtjes. Marie moest even een mandje appels uit de schuur halen. Die zogenaamde schuur was echter meer een grote loods, die haar bazen verhuurden als winterstalling voor kampeerwagens en caravan ‘s. Normaal was het er altijd ...

Het was stil in de bus, hoogstens tien passagiers. Buiten was het koud en winderig en de zon verschool zich achter een gesloten wolkendek. Bij een halte stapte een zwaar gebouwde man in, die ik in de zestig schatte. Hij ging naast mij zitten en zei met een vriendelijke stem: ''Goedemorgen mijnhee...

Triomfantelijk keken Manu en Hori elkaar aan: de zon bestond dus toch! Het heldere, warme licht aan de hemel was méér dan een optische illusie, wat doctor Swabius en zijn wetenschappelijk kliek ook beweerden. Hun apensnuiten glommen van opwinding: eindelijk was bewezen dat de zon een echt hemellic...

Tegenwoordig is het heel normaal dat je ‘uit de kast komt’. Wat zeg ik ‘normaal’? Nee, het is mode. Zo heb je mannen die uit de kast komen omdat ze homo zijn en vrouwen die op leden van hetzelfde geslacht vallen. Maar er zijn ook mensen die heel anders uit de kast komen. Dat doet mij denken ...

Weer was het bijna Kerst. Vlak voor het kantoor voor enkele dagen haar deuren sloot mocht het personeel tijdens een gezellig samenzijn haar Kerstpakket komen halen. Een van de mannelijke bedienden sneerde: “Er zal wel weer minder inzitten dan vorig jaar zeker? Ze bezuinigen tegenwoordig op van ...

Wachtend op de trein zit ik op het houten bankje. Voor mij ligt de rails. Het metaal glinstert in de zon. De rails daarnaast niet. Het ziet helemaal bruin van de roest. Vermoedelijk rijden daar al jaren geen treinen meer op. Er groeit namelijk ook al onkruid tussen de dwarsliggers. Het komt al bijna...

Tijdens mijn heenreis naar het Cenakel, een monumentaal gebouw dat in vroeger tijd tot klooster gediend heeft, aan de zuidkant van de stad, omringd door een keurig aangelegde tuin die een parkachtige indruk maakt, ontmoet ik in de bus een tachtigjarige Molukse mevrouw, wier gezicht nog steeds een af...

Toen wederom een herfst inzette met een enkel vergeeld blad dat neer dwarrelde vanaf het geboomte aan mijn venster, heb ik in de stad, mijn geboortestad, en op het plein, waar ik als een verdoolde, als een verdoemde, als een uitgestotene heb rondgezworven, toen ik zocht en niet kon vinden wat ik zoc...

FOPPE ALS FRIESE ROCKSTER, OPGANG EN NEDERKOMST en comeback GRAAG zou ik een rockster zijn, hoe dat zou gaan weet ik nu al maar ik kan het alleen beschrijven en niet uitvoeren hoe leuk het ook is..... ALS kind werd ik geboren met de platenkast met hippie elpees van mijn ouders. Al snel nam ik...

Het is december en dus tijd voor Reve, de Avonden om precies te zijn. Ieder jaar pak ik de oude pocket uit de kast en probeer op oudejaar de laatste bladzijde om te slaan. Het is een beduimeld exemplaar uit de reeks 'Literaire Hoogtepunten', die in de bovenbouw van de Havo een verplichte aanscha...

Dit lekkernij werd uit de kartonnen doos gehaald en midden op de grote tafel gezet. Om de taart stonden mooie drinkglazen in een wijde kring. Daarachter blonk het raam van de huiskamer. Op dat venster parelden traag glijdende druppeltjes. Want nu was de zon aan het doorbreken, nadat het flink gerege...

De geachte heer schulz heeft op nederlands.nl een mooi stukje geschreven over eenzaamheid. Met deze donkere dagen voelen veel mensen zich alleen. En dat is een vervelend en moeilijk gevoel. Ik heb zelf ook nare ervaringen met eenzaamheid maar daar is nu een einde aan gekomen gelukkig nu ik in een b...

"Zijn onvermogen naar verwachting te kunnen handelen, naar wat er rechtmatig van hem was gevraagd, waarmee de vrouw stellig geen genoegen had kunnen nemen, waardoor ze middels de gewetensvraag naderhand schuld had willen geven, zelfs nadat ze had gekregen waarvoor ze was gekomen, en waarmee ze omwi...

"We worden al behoorlijk oud," zei de zeearend tegen zijn wijfje. De twee grote roofvogels zaten op het strand, terwijl de zon stralend opging. Ze keken weemoedig om zich heen. "Maar ik weet wel wat," zei een heel oud mannetje, dat opeens naast hen stond. "Jullie moeten het zuiverste zoetste ...

In 1947 was nog schaarste en sommige artikelen waren nog op de bon. Gelukkig hadden we weer genoeg te eten, dank zij de Amerikanen, die via het Marshallhulp veel voedsel naar Nederland hebben gebracht. Vooral de hongerwinter heeft mijn gezondheid niet goed gedaan, evenals mijn moeder en jongere broe...

APEKOOI foppe de aap dat ben ik. Soms blij soms verdrietig dan weer sociaal en dan weer alleen en een beetje speels op het naïeve af en niet erg werklustig en een liefhebber van bananen elke dag een. Bij de chinese dierenriem ben ik ook een aap. Vindingrijk behulpzaam en grappig en niet zo trouw...

De Dikke Sigaar Ik had veel bekijks! De mensen bleven voor onze tuin staan en staarden vol bewondering naar de machtige raket die elke dag een stukje hoger werd. Ik ging soms even in de cabine zitten en wuifde dan naar eventuele voorbijgangers. Aan mijn glunderende blik kon men zien dat ik gewe...