DE MISTPLEK (tweede deel)
Lida zat in de mist en luisterde naar de roep van de nachtzwaluw. Haar kroontje zette ze nog eens goed stevig op haar hoofd. Ja, zij moest en zou de koningin van dit plekje worden. Ook ademde ze diep, heel diep. Ha, straks zou zij wel kunnen blazen op de trompet.
Het was helemaal donker. Lida beefde... Een groot, wit spook zweefde langzaam naar haar toe. Het maakte een sprong en _ allemaal vogeltjes kwamen tevoorschijn. Griezelige vogeltjes waren het. Ze hadden heel kromme klauwtjes. Hun snaveltjes waren vol scherpe tandjes! Met zijn allen kwamen ze op Lida af.
Lida liet zich niet afschrikken! Ze begon op haar trompet te blazen. Daar klonk een gebulder van je welste!
Het grote spook werd woest en pakte Lida vast. De vogeltjes gingen op haar schouders zitten en krabden, pikten. Maar Lida speelde onverstoorbaar verder. Harder en harder klonk haar muziek.
Afzichtelijke wezens met lange tanden en grote vangarmen rezen uit de grond op. Het grote spook schudde Lida steeds harder heen en weer. Het meisje stootte haar hoofd tegen de grond en wist niets meer... Ze lag bewusteloos.
De volgende ochtend werd ze gewoon weer wakker. Er waren geen spoken meer te zien. Naast haar lag de trompet. Ach, wat was dat een teleurstelling. Lida had zich zo moedig gedragen... De mistplek was nog net als vroeger... Lida snikte het uit. Met handen en voeten sloeg ze op de grond. Daardoor klonk er een dreunend geluid op de aarde. En dat is een geluid, waar wormen op afkomen! En wat voor wormen had de mistplek! Lange slierten, zo dik als stevige knuppels, kwamen tevoorschijn. Eentje kroop al over Lida's been. Lida gaf een vreselijke schreeuw en vluchtte snel weg. Als die monsters maar niet achter haar aankwamen!
Ze rende uit de mist weg, het bos in. Struiken schramden haar armen en benen. Haar tranen blonken in de prachtige zon. Ja, die was wel vrolijk!
Lida werd moe en ging op de grond liggen. Al gauw viel ze in diepe slaap.
Het was al laat in de middag toen ze wakker werd. Opeens sprong ze verbaasd op. Naast haar stond een klein bloempje, dat heerlijk rook. Het kroontje vertoonde een mengseltje van alle denkbare kleuren. Nee, dat bloempje kende ze nog niet. Er was vast niemand, die het kende. Lida stak haar hand in de aarde. Ze groef het bloempje met wortel en al uit.
Er kwam een grote hommel op de kroonblaadjes zitten.
"Kom, dikbuikje," zei Lida. "We zullen eens een eindje gaan lopen."
Toen ze met bloem en hommel voortliep, kwamen er nog een paar bijen op haar af. Tenslotte was Lida omgeven door bijen en vlinders. Die diertjes voelden zich tot het bloempje aangetrokken!
Het werd avond. Nog steeds liep Lida met haar gevolg van insecten. Ook sprongen er grote krekels sjirpend mee De glimwormpjes kropen zo snel ze konden. Hun lichtjes brandden mooier dan ooit.
Lida voelde zich heel gelukkig. Ze was nu de koningin van de insecten geworden! Dat was heus net zo mooi als de koningin van de mistplek te zijn! Ze ging op een zacht graspolletje zitten. Ze wilde haar kleine onderdaantjes een goed bekijken.
Wat zweefde daar voor een griezelige gedaante? Opeens merkte Lida dat ze weer op de mistplek was! Zonder er erg in te hebben, was ze er naar toe gelopen... Maar die spoken kwamen niet meer op haar af. Ze dansten sierlijk op en neer. De reusachtige wormen kwamen uit de grond. Hun bovenlijven wiegden soepel heen en weer. Ja, de krekels sjirpten zo mooi dat al die afzichtelijke figuren op maat van zomernachtmuziek gingen dansen. De krekels sjirpten de hele nacht door... Lida bleef stil zitten en keek maar.
Tegen de ochtend schrompelden de spoken en geweldige wormen ineen. Ze veranderden in prachtige bloemen! Lida zat nu middenin een grote bloementuin. Ze kende nu ook het geheim van de vroegere mistplek. Onder de grond hadden altijd spookachtige wezens gewoond. Die zouden in de beloofde bloemen veranderen als een meisje koningin over hen zou worden. Maar dat meisje moest ook de bijen, vlinders en krekels van het bos naar deze plaats brengen!
Lida ging tussen de bloemen liggen om te slapen. Terwijl ze indutte, ging er een gedachte door haar hoofd:
"Ik ben koningin van de bloementuin én van de insecten."
live.nlGeplaatst in de categorie: kinderen
GRIEZELIG
119
Geef je reactie op deze inzending:
Laurine