Verhalen

‘Mijn lever is niet in orde,’ zei iemand die op sloffen een rollend infuus aan een hengel voor zich uit duwde. ‘Te veel gezopen, zegt de dokter.’ Hij keek de wachtkamer rond maar niemand reageerde. Het opgeroepen patiëntencollectief was verdiept in de drie jaar oude Nieuwe Revu of Het Fr...

Waarom lijkt het toch dat wanneer je kind eenmaal 1 jaar is geworden, er vrij gespeculeerd mag worden wanneer nummer 2 op komst is. De vraag of er een nummer 2 gewenst is, wordt vaak niet eens meer gesteld. Drankgebruik en eetgewoontes worden angstvallig in de gaten gehouden en elk net verkeerd vall...

Toen ik nog een flinke jongen was kreeg ik een belangrijke opdracht van mijn baas. Ik was toen stratenmaker en moest in Wassenaar de oprijlaan van een hoge Piet opnieuw bestraten. Wanneer hij in Den Haag was kwam zijn vrouw, een knappe slanke verschijning, af en toe kijken en nodigde ze mij uit in h...

Mien kon haar kerel wel wurgen, de politie kwam hem ophalen, want bij het omruilen van zijn oude jas voor een nieuwe in een dure herenzaak was hij vergeten zijn legitimatiebewijs uit zijn vodden jas mee te nemen. Nadat proces verbaal was opgemaakt mocht Wouter weer naar huis. Thuis gekomen vond hij ...

Er lopen mutaties rond in Amsturia, mensen die op elkaar lijken, omdat ze naar dezelfde kapper gaan, omdat ze dezelfde kleren kopen, omdat ze hetzelfde postuur hebben. Het zal niet de eerste keer in de geschiedenis zijn dat er mensen, uit noodzaak en armoede gedreven, tot dingen in staat blijken, w...

Eén keer in de 2 of 3 weken ben ik aan de beurt om de column live te presenteren bij de radio.In een actualiteitenprogramma ervan is een column een vast onderdeel. Samen met drie mede-columnisten vullen we die tijd dan in. Er zijn twee mannen en mijn persoontje, de mannen houden zich voornamelijk b...

Als een ongeleid projectiel schiet een scootmobiel rakelings voorlangs en hobbelt vervolgens hortend en stotend door het kleurrijke bloemperk van de Rooseveltlaan. Narcissen, krokussen en ander vrolijk bolgewas spuit onder de achterwielen vandaan als spaanders uit een hakselaar. Julius kan nog ne...

Veranderingen is een toverwoord tegenwoordig denk ik. Op voortgezette scholen worden leerlingen verzocht iets aan sociaal maatschappelijk werk te doen. Mede hierdoor krijg ik "op proef" een paar leerlingen op stagebezoek voor een paar uur. De bedoeling is dat ik ze iets vertel over mezelf en mi...

Terwijl ik me sta op te maken in de badkamer, hoor ik m'n man en zoon met elkaar babbelen. Het gesprek, voor zover je het een gesprek kan noemen met een bijna 2-jarige gesprekspartner, is niet woordelijk te verstaan. Zachte geluidjes van het leven bereiken op gedempte toon de badkamer. Een even bem...

Toen we het huis verlieten was het stralend weer. We besloten een wandeling te gaan maken, maar als we naar de weerberichten op de radio hadden geluisterd, dan konden we weten, dat er onweer in de lucht zat. Spoedig waren we het dorp uit en liepen op het smalle grindpad tussen de weilanden. Het voel...

Vandaag staat de buurman van de 4e etage in de lift met een klein model hondje dat aan een rolmaat is gekoppeld. Aangezien ik een leek ben op het gebied van levende have, vraag ik hem beleefd: ‘Is dit nu een Golden Delicious?’ De eigenaar van die mensenredder kijkt mij stomverbaasd aan alsof ...

Vandaag heb ik me letterlijk ondergedompeld in een bad vol toekomst. Als moeder van een bijna tweejarige is op een regenachtige dag naar het zwembad misschien niet de meest creatieve vorm van vermaak, maar wel een van de meest effectieve. Uiteraard besef ik, al zoekend naar een veels te krap en bena...

Ich weiß nicht was soll es bedeuten, daß ich so traurig bin, ein Märchen aus uralten Zeiten… Toen ik dit liedje hoorde op Arrow Classic Rock moest ik opeens denken aan die feestavond in bejaardencentrum “Avondrood” in Naaldwijk. Tijdens een bezoekje aan oma zaten mijn vriendin en ik te...

Ik woon tegenover een station in de Randstad. Een doorsnee NS-station met een taxistandplaats, een bushalte met bijbehorende abri verlucht met Doutzen Kroes en een continu schuimbekkende fontein vanwege een overdosis Witte Reus gedoneerd door de OV-schooljeugd. Naast de ingang bevindt zich een AKO ...

De Middellandse zee heeft bij het opgaan en het ondergaan van de zon een rijkdom van kleuren. Paars, oranje, diep groen en pastelblauw deinen rustig voort, gaan vloeiend in elkaar over. O, dat mooie zeiljacht voer 's avonds zo graag naar het Westen, mee met de ondergaande zon. 's Morgens was het l...

Bij mijn zoveelste speurtocht op zolder naar tastbare herinneringen uit mijn jeugd, vond ik een oefenboekje met rekentafels voor het basisonderwijs uit de jaren ’50 van Uitgeverij W.J.Thieme & Cie – Zutphen, verfraaid met illustraties van Bep Reith. Maar maag en geest kwamen simultaan in opstan...

Tot voor kort hadden zolders een nostalgische aantrekkingskracht op mij. Stoffige relikwieën uit het verleden die herinneringen oproepen of van emotionele waarde zijn, hebben altijd mijn belangstelling gehad. Urenlang kon ik op de vliering rondstruinen totdat het kortgeleden mijn leven voorgoed v...

Op Java, een van de eilanden in de Indische Archipel, oftewel de Gordel van Smaragd gebeurden soms onverklaarbare dingen, zoals in de jaren dertig van de 20e eeuw, toen de kleine Nicky na de middagrust aan de voeten van zijn moeder op de voorgalerij van de overbuurvrouw zat. De dames wuifden zich wa...

Een paar jaar geleden werd ik door de Hogeschool Utrecht gevraagd een gastcollege te houden voor de werkveldoriëntatie van eerstejaars Personeel & Arbeid studenten. Een college met verplichte aanwezigheid welteverstaan. Bij de woorden verplicht en eerstejaars gierde de adrenaline al door mijn lijf....

Reactie op de mededeling dat ik de gelukkige winnaar ben geworden in het prijzenfestijn van Readers Digest. T.a.v. Susan de Groot, Manager Prijzenfestijnen Hallo Susan, Gisteren de grote gele enveloppe mogen ontvangen waarop met hoofdletters stond vermeld dat ik de gelukkige prijswinnaar was i...

Mijn naam is Serpent (1) Ik weet wat tolerantie is. Ik heb geleefd onder ondraaglijke omstandigheden. Onder het juk van dictators. In de tijgerkooien van Vietnam. Diep in de gewelven van de Aarde waar geen licht doordringt, waar de lucht bedorven is, waar de ratten 's nachts over mijn gezicht li...

Het schip legde ergens aan de Westkust van Zuid-Amerika aan. "Breng jij maar eens alle zakken vol cement naar buiten en het dek op," bromde de bootsman tegen Reinier. "Dit schip wil ik nooit meer zien!" raasde Reinier, die liever weer zwerver wilde zijn. Bliksemsnel rende hij de loopplank af,...

Reinier de landloper stapte moeizaam voort door de sneeuwstorm. Vliegende vlokken plaagden zijn hals en gezicht. Zelfs in dit wijde veld kon je maar een klein eindje voor je uit zien. Hier en daar was nog een schimmige vorm zichtbaar. Een eenzaam huis of een boom? Tenslotte zakte Reinier zuchtend i...

Ze kwam de winkel binnen en zag de jas hangen, een jas die ze móest passen, zo'n gewatteerde tot op de kuit, zalig warm natuurlijk en deed intussen haar jas uit, hing die over het rek waar al die prachtige jassen hingen, maar slechts eentje met een mooie turquoise afwerking. Wat een pracht jas,...

Iedereen kent ze wel, de straatverkopers die in elke stad de meest strategische plekken weten te vinden, waar ze naar hartenlust op het winkelend publiek kunnen jagen. Van abonnementen op kranten, tv-gidsen, energieleveranciers en telefoonproviders tot donateurschap voor goede doelen, het aanbod is ...

Rekenen, zoals vroeger wordt allang geen rekenles meer genoemd en valt daardoor niet meer automatisch onder de noemer: we hebben rekenles, want nú wordt er gerekend met een machine, ofwel een calculator. Makkelijk? Natuurlijk wel, maar ik hoor in gedachten nog het opdreunen van de tafels. Rekene...

In de tram onderweg naar huis, zie ik een ouder echtpaar verschrikt opkijken wanneer een jongen helemaal gekleed in het zwart met bijpassend geverfde haren en make-up tegenover hun plaatsneemt. De hondenlijn, waar hun al net zo grijzende hondje aan vastzit, wordt snel met een korte ruk aangehaald om...

Onderweg in de tram naar een zakelijke afspraak hoor ik ineens een stem uit het verleden. Ik weet de vriendelijke stem, die mij met een licht buitenlands accent vraagt hoe het gaat, niet gelijk te plaatsen. Iedereen die ik in deze stad tegen zou kunnen komen, zit op een tijdstip en dag als deze erge...

Levendig herinner ik mij die dag. Bij ons in de straat was bijna iedereen op straat om de bevrijding te vieren. Na vijf jaar bezetting door de Duitsers was feest vieren echt nodig. Zo aardig waren de nazi's niet. Vooral in de winter van 1944 liet de bezetter geen voedsel meer toe in het westen van ...