“In zijn vroegere jaren werkte mijn vader als vrachtwagenchauffeur. Tijdens zijn zware werk vervoerde hij allerlei vracht naar Letland. In Letland ontmoette hij mijn moeder. In de periode dat mijn vader in Letland was, kregen hij en mijn moeder gevoelens voor elkaar. Maar mijn vader kon niet in Letland blijven. Hij moest terugkeren naar Rusland om zijn…

De julimaand van 2016 liet zich verassen door de sombere gedachten van Bjarne. Zonder het placebo van de dichtkunst en de bittere troost van stevige rode wijnsoorten was zijn sobere nuchterheid veranderd in een somber denken over alles wat het leven aan troost bood. Maar hij moest het zien vol te houden anders hadden de medicijnen geen zin. Geen liefde…

Tijdens de junimaand van 2016 had Bjarne sombere gedachten over het leven en de toekomst. Het zicht op de toekomst werd vertroebeld door de dubbele verhuizing die op komst was. Hij wist nog steeds niet wanneer en hoe lang het zou duren. Hij wist ook niet of hij het allemaal alleen voor elkaar zou krijgen. In een fantasiedorp niet ver uit de buurt…

In de hemel werd de zoete wijn gebotteld om de bittere spijzen te vergezellen. De mensen die niet meer op aarde waren zochten heil in de geneugten van een bitterzoete verpozing. Ook Bjarne had hier eigenaardige gedachten over. Wat zou er waar zijn over een leven na de dood. Hij dronk zijn wijn liever tijdens zijn leven, ook al dacht zijn ex-vriendin…

De drieëntwintigste maart van het jaar 2016 was de laatste verjaardag uit het leven van de vader van Bjarne. Een dag later stierf de wereldberoemde voetballer Johan Cruijff in Barcelona. De voetballer waar zijn vader altijd een fan van was geweest. Drie dagen later stond Bjarne aan het ziekbed van zijn vader die in de terminale fase van zijn leven…

Er waren kleine genoegens die de lotgenoten in tijden van tegenslag deelden in het buurthuis. Toastjes met marmelade, een kopje lauw geworden thee. Het bespreken van het laatste nieuws. Het verlangen naar een nieuwe lente was groot, die februarimaand in 2016. Bjarne had nog altijd geen bezoek gebracht aan zijn vader, die niet lang meer zou leven.…

Bjarne was even naar het Amsterdamse Oosterpark gegaan, maar het lukte hem niet om aan zijn herinneringen te ontsnappen. Toen hij op een bank ging zitten dwaalden zijn gedachten naar het verleden. Bjarne Gosse kon als kind vaak genoeg verdwalen om zich te onderscheiden van de waanzin die hem angstig maakte, maar er kwam een moment dat alles brak. Er…

Het was een sombere donkere decemberdag, alsof alle eenzame decemberdagen zich in het Amsterdamse Oosterpark hadden verzameld. Bjarne Gosse had zijn warme capuchon over zijn vermoeide hoofd geslagen. Hij zat te mijmeren over zijn eenzaamheid op een bankje in het park. In de verte zag hij kinderen spelen met een voetbal op het veld. Als kind hield…

Bjarne Gosse had een boek met de gedichten van Kaváfis uit de boekenkast gehaald en hij begon er in te lezen: Muren Zonder voorzorg, zonder medelijden, zonder schaamte bouwden ze rondom mij grote hoge muren. En nu zit ik hier en ik ben in wanhoop. Aan niets anders denk ik: dit lot verteert mijn geest; want veel dingen had ik buiten nog…

Berend had door de ziekte van Lyme een verzwakte gezondheid. Het was nog niet gelukt om samen de vader van Bjarne te bezoeken, nu die in zijn allerlaatste levensfase was. Bjarne durfde ook niet goed alleen te gaan. Het was de laatste tijd gaan spoken in zijn hoofd. Een dubbele verhuizing was het laatste waar hij op wachtte. Maar hij wilde de woning…

Het voorjaar van 2015 werd opgeschrikt door een mailbericht van de zus van Bjarne. Geschrokken staarde Bjarne naar de tekst die op het beeldscherm van zijn computer was te lezen. Zijn oude vader had niet lang meer te leven. Er was nog voldoende tijd om afscheid te nemen, maar Bjarne moest niet te lang wachten. Bjarne reageerde zijn woede af op zijn…

De woning van Bjarne Gosse in de Amsterdamse Oosterparkbuurt had een geheimzinnige charme. De oude houten panelen onder het slaapkamerraam toonden een ruwe scheur onder het houten kruis dat onderdeel was van het kozijn. De keuken en de slaapkamer waren slecht geïsoleerd en aan tocht en vocht onderhevig. De badkamer had last van schimmelvorming omdat…

De huisarts van het nabij gelegen plein had vragen over het medicijngebruik van Bjarne. Het was hem opgevallen dat de vijftiger Bjarne geen enkele therapie voor zijn gemoedstoestand had voltooid tijdens zijn leven. Het leek hem verstandig Bjarne door te sturen naar een instituut, waar mensen met kennis over de geestelijke gezondheidszorg werkzaam waren…

De zon scheen op het kleine balkon aan de straatkant van het pand in de Amsterdamse Oosterparkbuurt, waar Bjarne sinds het begin van 2012 woonde. Eindelijk leefde hij in de buurt van zijn geliefde Astrid, die hem op deze sociale huurwoning had gewezen. Een woning met karakter, een kamer en suite met een zijkamertje, een keuken en een slaapkamer en…

Na een herfst en winter van intense rouw begon de lente van 2011 met de laatste tranen. Alle hoofdstukken over Emma Petronella waren nu echt verleden tijd. Ze lag begraven in haar kist op de grote begraafplaats niet ver van de rozentuin. Jan Boter kwam er iedere maand de hortensia verzorgen. Bjarne was er een keer geweest om zijn tranen te drogen…

Steeds bleef Bjarne zich afvragen hoe het ging met Emma Petronella. Nooit eerder had hij haar zo lang niet gesproken. Inmiddels had Bjarne zich aangesloten bij “Gedichtenfreaks”, een bonte verzameling goedmoedige gekken, die alleen via het gedicht konden communiceren. Het waren geen zeldzame afwijkingen die er dansten rond de woordenbrij. Sommige…

Mijn vroegste herinneringen aan mijn schooltijd zijn de herinneringen aan de lagere school. Want toen heette het nog geen basisschool. Je had de kleuterschool en de lagere school. In mijn tijd waren dat twee aparte gebouwen. Als je zes jaar oud was, mocht je naar de lagere school, "de grote school", zoals dat toen genoemd werd. En o, wat voelde…

“Ik liep door een volkomen lege en onbekende straat. Maar onderweg zag ik aan de overkant een man lopen, ik rende naar hem toe om te kijken waar ik was. Ik raakte zijn schouder aan en hij draaide zich om, ik was verrast, want ik zag je gezicht, Bjarne. Lange tijd kon ik van verbazing geen woord zeggen. Maar toen ik me herstelde, vroeg ik waar we waren…

Bjarne keek verward naar Violette, die een lezing gaf in het buurthuis. Het was een weerzien met oude bekenden, aan lager wal geraakte buurtbewoners, die er achter wilden komen, wat nu werkelijk het geheim van het schrijven van een goede misdaadroman was. Bjarne genoot zichtbaar van de aandacht die hij kreeg. De gratis koffie smaakte redelijk,…

In de herfst van 2007 vertelde Violette in het buurthuis dat ze last had van een writer’s block. Ze bleef gissen naar de oorzaken van deze gebeurtenis en maakte Bjarne deelgenoot van deze persoonlijke ellende. Uiteindelijk wist ze er veel over te vertellen. Ze werd teveel afgeleid door familieleden en de persoonlijke situatie waarin haar leven verkeerde…