Ze was toe aan een nieuw gebit, dat wil zeggen, een bovengebit, onder had ze nog een groot deel van haar eigen tanden en die wilde ze toch wel zo lang mogelijk houden. Dus na een jaar of acht, vroeg ze bij een controle om een nieuw bovengebit. Fluitje van een cent, zei de tandarts en zo werd er gehapt in ranzig spul wat nou eenmaal nodig is om een goeie…

Op het graf bloeien mooie viooltjes dicht op elkaar. Het gezoem van verschillende insecten verlevendigt die laatste rustplaats. Hierop kruipt een spinnetje heen en weer, zoekt aandachtig rond, vindt alles wat voor haar leven nodig is.…

He meisje ligt behaaglijk in de badkuip, beweegt in min of meer draaiende beweging haar benen. Het prikkende zeepwater streelt die schaamlippen, wil haar zuivere schede binnendringen. Haar overdenkingen en gevoelsleven spelen eensgezind samen. De natte tegels van de badkamer zijn opeens verdwenen. Zij wandelt verlicht over een strand en langs…

De trouwe gestalten van mijn vriendinnen Lucia en Christina bewegen zich naast mij en volgen mij op de voet. We hebben de kerk bezichtigd waarin zilveren parafernalia herinneren aan vorige eeuwen en waarin robijnrode sjerpen, gespannen van zijbeuk tot zijbeuk en gracieus en elegant in haar middenschip neerhangend een ons onbekend Kerkfeest symboliseren…

In deze zomer; de vroege, uitbundige zomer van mijn vierenzestigste levensjaar en een zomer waarin ik nog moeilijk kan geloven, bracht ik opnieuw een bezoek aan de kale cel waarin de ongelukkige, mijn betreurenswaardige, arme broer, noodzakelijkerwijs aan de polsen vastgebonden, ligt opgesloten met sinds kort een flagrante, schrijnende wond; een donkerrood…

Op 27 mei aanstaande is eindelijk de Bijzondere Trekking van de Staatsloterij, met 5 keer een miljoen euro voor 5 Nederlandse bofkonten. Belastingvrij hé. Dus kun je eindelijk dat kasteeltje in Zuid-Frankrijk kopen of een hereboerderij in Noord-Groningen nu de NAM de gaskranen langzaam maar zeker dichtdraaiet. Genoeg geld over voor extra veel boerderijdieren…

Ik liep; nee, ik strompelde die avond aan de arm van een nicht naar het restaurant, alsof ik in een diepe krocht zou belanden, alsof mij de ultieme verdoemenis reeds was aangezegd... Die avond had ik afscheid genomen van mijn moedertje in mijn "laatste ouderlijk huis", van mijn oude moedertje dat daar nog altijd op me gewacht had, van mijn allerliefste…

Bij opruimwerkzaamheden in mijn huis kwam vanachter een kast een klein, kleurig kartonnen clowntje tevoorschijn, een schertsfiguurtje, zoals ik mezelf voel. Het houterige, onhandige meisje leeft voort in mijn gedachten; het meisje dat het slaag gewoon vond en er met niemand over praatte; het meisje dat heel bekwaam stripfiguren natekende, die de…

Er was in onze familie een stille tante, die ogenschijnlijk met zichzelf geen raad wist en die als een onbegrepene, als een onbegrijpelijke, haar stille wegen ging. Haar naam was "Cecilia". Ze was typiste op het kantoor waar ook mijn moeder werkte, die Cecilia, die haar schoonzus zou worden, niet goed kon zetten. Men zegt dat Cecilia haar avonden…

Een dag voordat we zouden verhuizen begaf de uitlaat van onze auto het. We konden er wel mee rijden, maar dan maakte hij wel een hels kabaal. We hadden geen tijd meer om dit snel te laten repareren. We hadden wel andere dingen aan ons hoofd. Zo moesten we de huurwoning in de stad weer in oorspronkelijke staat terug brengen van de woningbouwvereniging…

MISLUKT LEVEN GENOEG OM VOOR TE LEVEN FOPPE EN MEM voorjaarsreisverhaal op woensdag voelde foppe zich niet lekker. Hij wilde in bed blijven en muziek luisteren en was moe. Zijn moeder belde onverwacht ze zei ik kom vandaag want morgen komt er iemand voor de computer en is het dodenherdingking van wo2 en dat wilde ze zien. Ze reden door het…

Het was in dat uur, Vader!, dat ik aan je ziekbed, dat zich gedurende elf maanden had voortgesleept, aan je benevelde geest het beeld opriep van onze gezamenlijke wandeling, zo lang geleden, in die onvergetelijke zomer, over de paden die zich slingeren over de Strabrechtse Heide. We waren kameraden en we hebben de levensweg eveneens voor een groot…

Na het vertrek van mijn Grand Seigneur verwonderde het mij dat ik mijn voeten nog voor elkaar kon zetten bij mijn gestage pas door de straten van de stad en dat mijn longen de lucht nog verwerkten die ik inademde. De seconde, nee; de nanoseconden waren overvol van de gedachte aan hem, zoals een waterdruppel boordevol microben is. Horden mannen en vrouwen…

Aan het eind van de oceaan weifelt de zee, de twijfel hoe ze aan land zal komen. Kabbelend in romige golfjes of toornig razend in schuimende koppen. Steeds weer terug naar de kust veroorzaakt deining, maakt haar ongerust. De onbesliste strijd, water en land.…

Wijd en weids strekt het land zich uit bij Oosterbeek, rond de rivier. Een steile trap leidt naar de hoogte bij Westerbouwing, vanwaar je in de verte de majestueuze bogen van de sluis kunt zien die de Rijn overspannen Aan haar oevers welft zich een weelderig, glooiend landschap met brede, grasbegroeide lanen waarover in het herfstseizoen als met…

Ik had hen nog geadviseerd de hond niet aan te schaffen. We hadden een lange fietstocht gemaakt langs het kanaal tot in Haghorst. Tijdens een rustpauze adviseerde ik hen de hond niet te nemen. Maar het onwrikbare besluit was genomen: de Rottweiler aan wie de naam Appie, Ferno, Bries, Obri of nog anders was toebedacht moest er komen. De puppy werd…

Heel lang geleden, lijkt het zo, of is het ook zo? Heel lang geleden als het vroor dat 't kraakte, slechts één kachel in de woonkamer, in de andere kamers slecht sluitende enkel-glas ramen, ach, wie had toen ooit gehoord van dubbel glas? Wie had ooit gehoord van verwarming in slaapkamers, niemand toch? Je mocht beide handen dichtknijpen als er…

Ik heb niets met erfenissen, mijn ouders hebben teveel nagelaten. Na de ontruiming van hun thuis stond daar die ketel, stil te staan op het fornuis. De herinnering aan het luide gefluit, thee en koffie al naar gelang het tijdstip van de dag. Jarenlang heeft die ketel mij naar de keuken doen lopen, de dood van mijn moeder zadelde mij op met indringend…

De totale zwijgzaamheid regeert. In stilte hobbel ik achter haar aan over zandpaden, grind en asfalt en door de blubber. Haar geheimen, die woelen en broeden onder de oppervlakte blijven mij vreemd. Wellicht is deze stilte zoveel beter dan de kwetsuren die men opdoet als bloedende wonden bij degenen die de "kunst" verstaan de lompheid door hun…

Op het beboste landgoed "De Valkenberg", tussen Ulvenhout en Chaam, wandel ik over moerassige grond met heel eigen bekoring. De bosanemonen bloeien daar tierig, evenals het speenkruid. Verder zie ik lichtblauwe en paarse bloempjes, die zich ook het prettigst voelen op drassige bosbodem. Tussen die bloemenpracht blijf ik opeens verbaasd staan. Vlak…