Al maanden loopt ze met een dikke knie, eentje die qua pijn het meest opspeelt in bed, jawel! Zelfs het gewicht van een pyamabroek of dekbed is dan te zwaar, dus wanneer ze ‘s nachts wakker wordt van de pijn, gaat alle belasting ervan af! Een bezoekje aan de huisarts leverde een bezoek aan de orthopeed op, die foto’s wilde laten maken en dat gebeurde ook!
Uitslag was, dat ze te horen kreeg: een beetje slijtage, iets meer vocht en ook artrose, ach het is een knie van ruim zestig jaar, dus…

In Huis ten Bosch is het al vroeg dag op deze zaterdagochtend 27 april 2019. Koninklijke teckel Bea vraagt zacht piepend aandacht voor haar volle blaas. Tevergeefs. De prinsessen vechten elkaar al tien minuten de tent uit over wier beurt het is Bea uit te laten. 'Laat mij het maar doen.' Willem Alexander komt de keuken in. 'Ik moet toch nog sigaretten halen.'
Enkele uren later zet iedereen zijn beste beentje voort, maar de lege plek te midden van de koninklijke familie overschaduwt het feest in…

Soms heb je zo’n moment dat je bepaalde maatschappelijke ontwikkelingen eens de revue laat passeren. Ik kreeg net een berichtje binnen op m’n mobieltje. En zoals dat soms gaat, overdenk je dan even het berichtje en terwijl ik dat deed dacht ik, hoe is het toch mogelijk. Ik lig hier lekker te mijmeren in de zon en zonder dat ik me hoef in te spannen, sta ik volledig in contact met de wereld om me heen. Wat is er eigenlijk ontzettend veel veranderd dankzij het mobieltje.
Toen die dingen…

Vanavond vroeg zo tussen kwart voor zes en kwart voor zeven nog gauw voor het donker wordt, met de honden een wandeling door het bos gemaakt en al wandelend over een van de paden tussen hoge dennen door besef ik weer eens, of misschien eigenlijk iets wat ik altijd al in een bos heb gehad, dat ik er sterk door wordt beïnvloed. De geur, de imposante reuzen, die op je neerkijken en het je daardoor nietig voelen. Nee, niet angstig nietig, maar nederig misschien, waardoor ik zodra het bos echt bos…

Mensen denken zo onderhand dat, als ze mijn gedichten en dergelijke kennen, ik iets met bomen heb. Laat mij het maar gelijk bekennen – dat klopt wel een beetje.
Het mooie aan oude bomen vind ik onder andere de gebarsten en getekende rimpelige karaktervolle schors. Het zijn net oude mensen met gerimpelde gezichten, zoals je die vroeger zag en soms nu nog ziet.
Je kunt bij wijze van spreken bijna de verhalen van hun gezicht aflezen of bij die bomen van de schors pellen.
Het mooiste is dan ook,…

Ik was met ‘íemand’ thuis op de eerste verdieping van mijn eerste aangekochte huisje in Capelle aan den IJssel, wijk Schollevaar, Rigoletto 213. Het kleine hoekhuisje lag aan de rand van het Schollebos, 3 woonlagen van elk 20m groot!
Ik had het te koop gezet na 2 inbraken met zeer nare gevolgen, materieel en immaterieel.
In de open keuken met living van 20 m op de begane grond stond de buitendeur blijkbaar nog open. Ik rende naar beneden en trof een gezelschap aan van 3 personen, waaraan…

Waar ik nou helemaal niks meer van begrijp is de tweedeling in de zorg, ofwel de wispelturigheid in de behandelingen. Waar draait het om, nou dat doe ik haarfijn uit de doeken! Wanneer je in een ziekenhuis “loopt” om welke reden dan ook, hoor je praktisch elke arts en verpleegkundige zeggen: men hoeft en moet niet met pijn rondlopen!
Na een operatie wordt er in de verkoeverkamer steevast gevraagd: welk cijfer geeft U de pijn? Afhankelijke van de hoogte krijg je, om de pijn in dammen, een…

Ja, de armen en benen van Rhena werden druk bezocht door de smulgrage knaagdiertjes. Maar na enkele dagen ging het hun toch tegenstaan. Ze gingen naar buiten om daar smakelijke zaadjes en andere hapjes te zoeken.
"Toch blijf ik vuil," dacht Rhena. "Tenslotte zullen ze wel weer terug komen om van mijn vieze huid te smullen."
Maar dat gebeurde niet. De dwergmuizen -intussen wel meer dan zeventig- kwamen nog wel in huis om te slapen, al leefden ze overdag steeds buiten.
Rhena werd almaar vuiler…

De oude juffrouw woonde alleen in een klein huisje, tussen akkers en bos gelegen.
Rhena had achter haar woning een lege varkensstal. Maar daar waren allang geen dieren meer in. De deur van die stal bleef altijd dicht, en op slot.
Op een mooie voorjaarsavond zat Rhena weer eens in het gezellige boerencafé. En maar babbelen met alle mensen, die druk op het land gewerkt hadden. Opeens... Een verschrikkelijk gekriebel aan haar hand, haar arm en schouder! Daarna was Rhena's neus helemaal verstopt.…

‘Nee, ik wil er niets meer me te maken hebben; ik ben weg.’
Na deze woorden stopte mijn vriendin haar betraande ‘kop in het zand’, zoals de Romeinse denker Plinius de Oudere al beweerde en liet mij perplex achter. Ik boog me naar de kuil die ze met haar snavel al dieper schraapte om een nest in te maken en zei dat ze niet zo moest doemdenken maar beter kon aanvaarden dat er een erkende, algemene werkelijk bestond.
‘Wiens werkelijkheid, welke werkelijkheid, ik heb mijn eigen…

Haiku
De magnolia waait,
verspreidt levendige geur
over het kerkhof.…

Het daasde even voor haar ogen, die langzaam opengingen, de slaapkamer verkende en zich realiseerde dat zij een heel bijzondere droom had gehad, maar deze was wel zeer uitzonderlijk.
Ze zat op het puntje van haar bed, doorgaans na te genieten van een verkwikkende nacht en prettige dromen, maar ook fijne vooruitzichten voor de dag, maar deze nachtdroom bleef hangen, verbazen.
Ze was nu in haar 70ste levensjaar en haar moeder in die van haar 110e.
Ja, zij was een verrassing geweest, haar moeder…

Na de grote overwinning van Forum voor Democratie besluit Erik Schaft om een nepaanslag op de roerganger Thierry Baudet te gaan plegen. Hij vertelt dit aan niemand en hij bereidt zichzelf uiterst professioneel voor. Bij een feestwinkel koopt hij vermommingsartikelen en in een speelgoedwinkel een neppistool. Hij zit dagenlang op een bankje tegenover de ingang van de Tweede Kamer, terwijl hij zogenaamd de krant leest en luncht. Hij kijkt of hij de verwarde pianist een keer ziet, maar dat valt bar…

‘Kijk’, mijn moeder staat voor me, in haar blauwe nachtjapon. Ze lijkt op een klein meisje. Haar benen en voeten bloot. De dikke blauwe aders duidelijk zichtbaar op haar gezette onderbenen. Als babysloffen hangt haar huid bol om haar enkels. Haar knieën tegen elkaar aan. Schouders gebogen, kwetsbare ogen. Ik kijk naar haar. ‘Gek hè, nu zijn ze heel dik en morgenochtend heb ik weer slanke enkels’. Ik zit op het ouderlijk bed van mijn ouders, zal een nachtje naast haar slapen. Haar stem…

‘Hoi opa, ik dacht ik ga maar even bij opa langs. We hebben vanmiddag vrij gekregen, de meester is ziek. Bespannen of gespannen of zoiets – ik weet het niet precies.’
‘Je zult vermoedelijk wel overspannen bedoelen’. ‘Ja ja, ik geloof dat het zoiets was.’
‘Hoe is het opa?’ ‘Goed jongen, waarom vraag je dat? Zie ik er zo slecht uit?’ ‘Nee, natuurlijk niet, maar mam zegt altijd: “Wel even vragen, hoe het met opa is hoor!”.’
‘Je moeder en jij zijn schatten, zeg dat…

Zo is het maandag, het weekend weer voorbij waarin de oudste kleindochter kwam logeren, altijd heerlijk. Even terug naar toen! Even een kwebbelkous over de vloer die je van alle andere zaken af houdt, behalve dan van de gebruikelijke zaken zoals: de was doen! Die jongt hier op een ongekende en bijna ongehoorde manier. Mopperen erover is compleet zinloos want zo is die verhipte mand leeg, zo is de bodem ( en meer) weer bedekt! Zo werkt dat in elk huishouden natuurlijk dat weet ik ook wel!
Nu we…

Een dag als alle andere, een luie rustige dag waarop niks moet en bijna alles mag. Ehhh, wat eten we vanavond, vraagt hij? Zij zegt: ik heb geen flauw idee, verzin jij maar wat? Zullen we eens een keer patat halen, vraagt hij? Ik zeg, prima plan, een meer dan mooi idee want niet alleen hoef ik nu iets te verzinnen, ik hoef ook de keuken niet in. Hoe prettig is dat voor een keertje? En patat bakken thuis dat was geen optie want de pan is schoon en er was nog geen vet voor gehaald! Dus, manlief…

Het is nog altijd geen voorjaar in de oude stad. Oudere mensen met eelt op de ellebogen dansen sierlijk op het letter-veld van de lokale held die zangles krijgt van de groenteboer die om de hoek woont. Hij koestert zijn ingewanden met culinaire lekkernijen door de plaatselijke bevolking gemaakt met liefde voor detail en zorg voor de toekomst. Hij voelt zich wel prettig tussen erudiete tradities en smaakvolle muziek die de engelen troost tijdens de regentijd.
Hij is dol op gebakjes en zacht…

Wat een storm zaterdag, oei wat een wind en het eenvoudige ritje van huis naar het zwembad, waar vijfjarige Ruben, kleinzoon dus, voor zijn A diploma moest op komen draven, was een gevecht tegen de enorme rukwinden! Diverse forse takken lagen her en der verspreid en het was dus nog een hele toer om die te kunnen ontwijken!
Afijn, heelhuids ( en droog ook) aangekomen was de kleine grote jongen snel aan de beurt en in tegenstelling tot ‘ afzwemmen’ in vroegere tijden, mag er nu bij de eerste…

In de rooms-katholieke kerk van Heerenveen is het nog kouder dan dat het buiten is. In het voorportaal stampt Vledermuis eens even extra hard met zijn voeten. De aangekoekte sneeuw valt op de stenen vloer uiteen. Piet Zonderland heeft in de hemel bij het uitdelen van de gezichten ver achteraan gestaan en hij lijkt inderdaad veel op een angstaanjagende vleermuis, waardoor hij de bijnaam Vledermuis heeft gekregen. Hij weet soms niet eens beter dan dat hij zo heet. Hij vindt Vledermuis zelfs…