Waarom de wens- de vader van de gedachte is- is me niet geheel duidelijk want de wens- kan ook de moeder van de gedachte zijn, vind ik dan? Het is een spreekwoord wat volgens mij zo ontstaan- en gegroeid is want meestal hebben vaders ( oké niet allemaal dan ) niet specifieke wensen die de vader- of moeder van de gedachte zijn?
Als je er over nadenkt kan het veel beter de ‘ moeder van de gedachte ‘ zijn, kijkende naar de afgrijselijke beelden omtrent de oorlogen die momenteel huishouden op…

Het konijntje huppelt door het bos. Blijft af en toe stilstaan en huppelt weer verder. Hee, daar lopen zijn vriendjes. Hij rent erheen en even later spelen ze gezellig samen.
Tot ze opeens een angstig gepiep horen. Nieuwsgierig gaan ze op het geluid af. Ze zien een vosje, dat met zijn pootje in een klem zit en hartverscheurend piept. Mamma Vos staat er pootjeswringend naast.
De konijntjes zijn eigenlijk bang, want vossen jagen op konijnen. Maar mamma Vos heeft nu wel wat anders aan haar kop…

Ik mijmer wat voor me heen, het is zondag en de zon laat zich van haar allerbeste kant zien, we zijn inmiddels al wat vitaminen op wezen doen buiten en genieten nu binnen met jaren-60-70-muziek op de achtergrond.
Er staat een pan hachee te pruttelen, oké het is er misschien de dag-of temperatuur niet voor, we hebben er beiden trek in en dus: ben ik solidair want hij snijdt het vlees en (vooral) de uien, ik doe de rest, zoiets heet samenwerking in de keuken dan…,ik mijmer wat voor me heen…

Ze gaat met haar vriendinnen naar het pas geopende doolhof. Spannend!
In het doolhof zijn haar vriendinnen opeens verdwenen. In paniek rent ze door de gangen, rechtdoor, linksaf, weer terug, rechtsaf…
In haar gedachten ziet ze het beeld van de Leviathan, het monster, het symbool voor angst en ondergang. Ooit had ze daar een verhaal over gehoord. Sindsdien duikt het monster regelmatig op in haar nachtmerries en als ze heel erg bang is, zoals nu. Ze heeft het gevoel dat ze in een doolhof van…

‘Hoi, buurman, alles goed?’ vroeg de buurman toen ik hem voor een wandeling passeerde.
‘Jazeker, heerlijk weertje toch vandaag.’
‘Inderdaad iedereen en van alles knapt er van op.’
‘Hoe bedoel je?’ ‘Ach ik bedoel zowel de natuur als zoiets als je gevoelens.’…

In de huiskamer speelde kleine Jaap van drie jaar heerlijk met zijn houten treintje. Van de tafel naar de kast... Dat was een reis van het grote weiland naar de hoge berg. Onder de tafel door: een lange, enge tunnel in!
"Auw! Auw! Au!" Jaap sloeg hard op zijn wangen en op zijn hals. "Weg, muggen!" brulde het jochie.
Ja, die nare diertjes hadden het op dat zoet geurende bloed van Jaap begrepen!
Gauw kwam moeder er vanuit de keuken aan gerend. Met een grote handdoek joeg ze die prikbeestjes weg.…

Wat begon als een zacht geluidje werd allengs een harder - naar een oorverdovende herrie die horen en zien- lieten vergaan! Wat gebeurt er in vredesnaam? Ik laat me op Spartaanse wijze uit bed glijden glip in m’n Spaanse sloffen en ga in sluipgang op het lawaai af! Niet duidelijk waarom ik dat zo zachtjes probeer trouwens want de herrie overstemt alles!
In de kamer aangekomen kijk ik uit het raam om aan de overkant een enorme militaire wagen te zien staan en een zo mogelijk nog grotere wagen…

Er was eens een koning, die dacht dat hij zijn land alleen maar goed kon regeren als hij een mooie mantel droeg. Alle kleermakers in het land kregen de opdracht om een prachtige mantel te maken. Degene, die de mooiste mantel had gemaakt, zou een grote beloning krijgen.
Het werden prachtige fluwelen mantels. In allerlei kleuren, pauwblauw, scharlakenrood, zonnegeel en versierd met gouddraad en parels. Maar één mantel viel op. Het was een gewone, eenvoudige mantel, gemaakt van een saaie grijze…

Onderwerp: FW: Halve eeuw-verhalen / fragmenten uit het verleden vanuit Termuren
Vallende bladeren.
Het verkorten van levensjaren .Oude kloostergebouwen,
Op de fundamenten.. Steeds opnieuw iets fris brouwen.…

Het verhaal van de oudste inwoner.
Is er toch nog een moment dat ik even het dorp terug wil zien; dan hou ik halt aan de schoolpoort van de Gemeenteschool.
Zoals u weet staat daar op de speelplaats de oudste inwoner van het dorp en door wind, hitte en regen staat hij er nog.
Eind jaren zestig werd zijn buur ontworteld en verwijderd. De dove en de doofstomme arbeider, toen verbonden aan de school, hielpen bij dit project “Waar is deze boom heen gegaan?” Ze zijn nu beiden alleen.…

Er zit een man op het bankje op het perron. Hij zit daar dag in dag uit en kijkt naar de treinen. Hij woont in het dorp, in een pension. De dorpelingen zien hem af en toe wel eens in het centrum lopen. Of ze komen hem tegen in de supermarkt. Hij zegt goedendag, maar meer ook niet. Ze weten verder niets van hem. Ze hebben al eens zijn hospita proberen uit te horen. Maar die wist ook niets te vertellen over haar vreemde kostganger.
Als ze hem op het perron zien zitten, hebben ze vaak geprobeerd…

Afwassen deden we vroeger als jongens niet en nu door de afwasmachine nog steeds niet. Nee, dat was de afdeling van moeder en zusje. Net zoals eten koken, wassen, bedden verschonen. Onze moeder had er nog een tijdschriftenwijk bij en ze maakte de school ook nog schoon. Toen ik op mezelf kwam te wonen en ik alles na werktijd zelf moest doen, besefte ik hoe druk dat mensje het gehad moet hebben met het huishouden en de kinderen. Als je klein bent, besef je dat niet altijd goed, maar nu alsnog…

Alsof de duvel ermee speelt, eerst was ik de klos bij de Gamma, door er met de scoot naar binnen te rijden, achter eega aan dan en zag dat verhipte ding niet dat ik eraan kwam en geloof me: je ziet me echt niet over het hoofd, onmogelijk maar er zijn nu dus echt nog meer zaken met die rot-poortjes!
Wat wil het geval, wel - er is een nieuwe Action op ons winkelcentrum en het is best een mooie zaak, daar- waar ie eerst boven zat, is ie nu op begane grond en een behoorlijke grote zaak ook nog. De…

Oh wat houden we van gratis, ik net zo goed maar ja, die koffiebus, die je gratis kreeg bij 2 pakken koffie tja, dat was dus mijn merk niet en dus ging die bus aan m’n neus voorbij…totdat: ik bij de kassa sta en de dame voor me zegt - nee hoor, ik hoef maar 1 bus, tegen het meisje aan de kassa.
Ik zeg: oh mag ik die 2e dan? Ik had wel een koffiebus maar in feite was onze koffiebus een voormalige beschuitbus van indertijd Brabantia en tja, die bussen maken ze niet meer ( was ook al best een…

In het herenhuis op de Bocht Oosterdiep 47 in Veendam woont de charmante, elegante en flamboyante Aaffiena van Rodenbroek, hooglerares in de geschiedenis en als zodanig werkzaam aan de Rijksuniversiteit van Groningen. Door de week geeft zij colleges en is zij werkzaam in het Veenkoloniaal Museum op het Museumplein 5 in Veendam. Als bolleboos in de historie zijn ze in het Veenkoloniaal Museum maar wat blij met haar, want naast haar belangrijke spitwerk geeft zij als gids ook hoogst interessante…

----------------------------------
Het is kerstborreltijd of vrijdagmiddagborrel op het kantoor.
Het is zo'n dag van de week dat een heleboel mensen van het personeel allemaal aanwezig zijn, en ook gaat er weinig gelijk naar huis.
Eindelijk jouw kans!…

---------------------------------------------------
Het was het jaar 1972.
Nozems waren we, maar aardige nozems.
Opeens was overal, op de radio, in de kranten, aanplakbiljetten achter ramen van winkels, het woord 'Bangladesh' in de mode.…

De titel is wel degelijk goed gespeld want ik ben iemand die het pad weleens bijster is en moeilijk weer terug vind. Nee wees gerust, ik ben wel op leeftijd maar toch betreft het hier niet die beruchte kwaal die sommigen treft (hoop ik ten minste).
Nee, dit is een kwaaltje dat ik van jongs af aan al heb gehad. Als er bijvoorbeeld iets in het buitengebied van ons dorp gebeurd was, en pa vertelde dat het daar en daar was. Dan betrof het op mij welbekende namen, maar ik wist niet precies waar het…

Egbert Goldberg is de bewoner van Havezate Boxbergen op het Bouwhuispad 1-2 in Olst. Hij is een echte heer, een meester in de omgangsvormen en altijd keurig verzorgd en netjes in de kleren. Als overtuigd protestant gaat hij iedere zondag naar de 13-de eeuwse Nederlands Hervormde Kerk op het Kerkplein 1 in Olst. De mannelijke kerkleden, die een hoed dragen, nemen altijd steevast de hoed voor hem af en zij knikken deemoedig en eerbiedwaardig naar hem. Zij kennen Egbert's reputatie en die is…

Al een poosje ben ik op zoek naar een horloge. Nou weet ik wel waar Abraham de mosterd haalt, net zo goed als ik weet waar ik een horloge kan kopen maar ik kreeg toch echt het gevoel dat er een vloek rustte op mijn idee van: een horloge kopen!
Hoe ik erop kom, nou dat is snel uitgelegd: op de dagen dat eega en ik op stap gaan, is het dus de afgelopen maand maar liefst driemaal voorgekomen dat hij werd opgenomen in het ziekenhuis. En tja, dan doe je wel de gebruikelijke boodschappen, laat je de…