' HUMOR EN DOOD' : DE WEDDENSCHAP

"Mamma je gaat wel dood hoor", zei haar dochter!
"Wedden van niet" , sprak haar moeder!

Al jaren een broos type, maar levenslang een sigaretje en een wijntje hakken erin.
De laatste jaren van haar leven waren voor haar al lang geen leven meer.
Voor haar gevoel weggestopt in een verzorgingshuis met haar zoon in de buurt, maar haar dochter wisselend, maar meestal in een ver buitenland.
Niet dat haar dochter geen aandacht, liefde voor haar had en haar vaak niet meenam. Waar was ze wereldwijd niet geweest. En ze had altijd gevoel voor spelletjes gehad en wedden en winnen, maar wat viel er nog te winnen.

Haar kleinkinderen, ja die koesterde ze en alhoewel de meesten ook ver woonden, was er een in de buurt die altijd kwam. Elke week kwam eten en dat zijn bezoekjes van formaat. Je praat met elkaar, je eet met elkaar en je leeft even met elkaar. En ze rookten en dronken met elkaar. Gewoon gezellig, een lieve jongen en een lieve oma.

Eind 2011 verslechterde haar toestand, viel ze, brak het een en ander, dus de stekker moest eruit van haar.
Ze had eerst afscheid genomen van de jongsten en haar lievelingskleinkind, toen de gesprekken stevig werden met de behandelende artsen die met haar verzoek meegingen.
Op een woensdagmiddag om 16 uur viel het besluit en op de vraag van haar dochter wanneer, zei de arts: "18 uur".
Dat was toch wel even schrikken, maar de 80 jarige hield vast.
Door een klein misverstand kwam na het genomen besluit en in afwachting van de 'vervoering' haar lievelings kleinzoon toch nog even de kamer in voor een laatste kus.
Hij begon smartelijk te huilen, een huilen, waar je niet in mee kan huilen, maar dat je meer aandachtig bekijkt en voelt, hij heeft echt verdriet.
Toen hij was vertrokken en haar dochter weer plaats nam naast het bed, waar haar kleine moeder in lag, zei ze:
"Nu mam, dan gaat het straks gebeuren".
Toen sprak haar moeder: " Neen,ik ga nog niet dood "en haar dochter zonder nadenken als vanuit een impuls reageerde:
"Mamma, je gaat wel dood hoor, dat hebben we zo afgesproken".
Toen kwam haar laatste hoge woord eruit, haar lievelingskleinkind had verdriet met haar overlijden, dus ze wilde langer blijven.

Toen de artsen op haar kamer kwamen, keek ze bijna ondeugend naar haar dochter en sprak: "Wedden dat ik niet in 48 uur dood ben".
Haar dochter zette euro 1.000,00 op de weddenschap, om haar laatste verzoek te honoreren, gaf haar moeder een kus, waarna de artsen hun werk deden.
Het was 18 uur geweest, het werd afwachten op haar dood, maar ook op, op haar overwinning!

Voor dochter en haar man, voor zoon en schoondochter braken dagen, nachten aan die door elkaar liepen, waarbij ze elkaar aflosten en soms maar 3 uur slaap kregen. De overigen werd het afbraakproces bespaard.
Ik belde mobiel uit belangstelling dochter op vrijdag 18 uur en ze zei: "het is verschrikkelijk te zien hoe ze lijdt, maar wat een sterk hart, wat een sterke wil en nog even en ze heeft gewonnen".

Om 20.15 uur overleed de 80 jarige vrouw, wijlen echtgenote, moeder en grootmoeder, ze had haar leven geleefd en van het leven verloren, maar haar laatste weddenschap gewonnen.