DOODGEWOON
Onverwacht werd er op deur geklopt. Een magere man met - zo leek het - lege broekspijpen en een bleek gezicht dat recht deed aan het gezegde ‘vel over been’ stond onverwacht voor hem. Nee, hij was geen Jehova-getuige. Gelukkig maar want hij had nu geen zin in een of andere heilloze discussie.
Nee, meneer was een soort van colporteur zei die, en in z’n dikke tas zaten dus geen wachttorens, maar boeken.
‘Beste man, als ik een bepaald boek wil, bestel ik dat wel bij bol.com, dan hoef ik niet eens naar het naburige dorp, tien kilometers verderop te rijden. Het boek wordt aan de deur afgeleverd.’
‘Ja, maar meneer, dit zijn boeken die erg speciaal zijn, ze zijn nergens te verkrijgen.’
Pas op dacht hij, stink er nou niet in, maar zijn nieuwsgierigheid nam het even van hem over en voordat hij het wilde, had hij de vraag al gesteld: ‘Waar gaan ze dan wel niet over.’ ‘Ze gaan allemaal over u.’
‘Wat over mij? Zo bijzonder ben ik niet.’
‘Dat bent u wel meneer, ieder mens is uniek en bijzonder.’ ‘O ja?’ ‘Ja, maar ik zal ter zake komen. U heeft de eerste keuze uit al de titels, omdat u vandaag mijn eerste klant bent.’ ‘Heel goed bedoeld meneer, maar ik ben niet uw klant.’
‘Ach, het is maar hoe u het bekijkt. Ik zal u de titels even laten zien:
‘Onvervulde wensen’, ‘Mislukkingen’, ‘Over mijn verleden’, ‘Wat is spijt’ en "keuzes’ en nog een aantal andere titels.’
‘Helaas, ik heb geen belangstelling.’
‘Nou meneer, ik voel en weet zeker dat u ergens diep in uw binnenste wel degelijk geïnteresseerd bent. Ik herken uw type.’
‘Nou welk boek raadt u me aan dan,’ om er maar van af te zijn en dan te zeggen dat het boek veel te duur is.
‘Ik raad u, om te beginnen, de titel ‘Over mijn verleden’ aan, U hebt er de leeftijd en juiste gesteldheid voor.’
‘Hoe duur is dat boek?’
‘Duur? Maar meneer ik kom u niets aansmeren; het is echt helemaal gratis.’ ‘Gratis?’ ‘Ja, maar ik kom als u het uit heeft, langs om het weer in te nemen, en uw bevindingen aan te horen, u hoeft mij niet te bellen of te mailen. Ik weet het of u het uit hebt.‘
‘En dan?’ ‘Dan mag u een nieuwe titel uitzoeken of niet; en ik neem het gelezen boek weer mee en eventueel ook u, als de tijd daar is.’ ‘Wat bedoelt u met ‘ook u’; raar gedoe is dit allemaal meneer.’
‘O nee hoor, wees maar niet ongerust, de uitleg komt later,’ en hij overhandigde hem het boek. ‘Tot ziens meneer' en hij liep met rammelende botten over het pad terug richting de weg, na gezegd te hebben dat hij nog bij een paar mensen in het dorp langs moest.
Het gesprek kwam vreemd, maar anderzijds ook allemaal als alledaags en doodgewoon over. Nog even keek hij hem na, de man was weg, totaal verdwenen.
Hij pakte het boek en herkende meteen de dingen die hij beleefd had – en nam zich voor om meerdere titels te gaan lezen en kijken of de rest ook klopte. Na enkele weken stond de man plotseling weer op de stoep en vroeg hem naar zijn bevindingen. Hij zei: ‘Ik ben onder de indruk. Het gaf precies mijn verleden weer. ‘Vertel me eens hoe dat kan,’ vroeg hij.
‘Beste man soms kun je het beter niet weten, een geheim onthullen kan je mentaal helemaal vast laten lopen en dat wil ik niet op mijn geweten hebben. Ik raad u dan ook het boek ‘Onvervulde wensen’ aan. En een maand later werd mij het boek ‘Wat is spijt’ door hem aan geraden. En zo kreeg hij maanden lang ongeveer iedere maand een nieuw boek, en inzicht in zichzelf.
Toen de man (wat ik niet wist) het laatste boek kwam ophalen zei hij: ‘Helaas voor u, ik heb nog slechts één boek voor u liggen – het laatste.’
Het was een heel dun boekje; eigenlijk geen boek te noemen, het heette ‘Eind goed al goed’.
‘Beste man lees het maar snel uit onder het genot van een kopje thee. Dan kan ik het gelijk weer mee terug nemen.’
Hij had het binnen een kwartiertje uit en gaf het boek aan de man terug. ‘Bedankt dat ik het allemaal mocht lezen,’ meende hij. En wat is nu de prijs voor het mogen lezen van de boeken?’
‘Ach meneer, het was echt gratis en tot uw geluk heeft u al de boeken gelezen en hiermee tijd gewonnen. Zoals u wellicht zult hebben begrepen, zou ik u op een keer meenemen.’ Hij keek verbaasd en vroeg hem hoe of wat.
‘Stel maar niet te veel vragen, een geheim moet soms doodgewoon een geheim blijven. Snapt u?’ Nee, hij snapte het niet. De man verzocht hem om een dikke jas aan te doen, want het was koud buiten. Als in trance deed hij wat de man zei en volgde hem naar buiten. Toen dacht hij nog, wat rammelt de man onder het lopen en wat is z’n gezicht toch in en in bleek en dan die vreemde holle ogen.
‘Ik lees uw gedachten over het geheel en wat de prijs nou toch is,’ zei hij. ‘Meneer. ik zal het u nu dan maar vertellen, de prijs bent u.’ Hij schrok, maar besefte nu eindelijk wie en wat de man was. Verdere uitleg was niet nodig en een weg terug was er ook niet. En toch was het goed, hij had er, na het lezen van alle boeken vrede mee, het verhaal was compleet: ‘Eind goed al goed.’
Inzender: C .A. de Boer, 9 maart 2025
gmail.comGeplaatst in de categorie: overig
ddodgewoon
138
Geef je reactie op deze inzending: