Natuurlijk vraag ik hoe het was. Dat hoort zo. Beatrijs zou trots op me zijn. Of me op z’n minst bemoedigend toeknikken. Kan niet meer. Ze is dood, net als Schubert een poosje eerder, en Leonard Cohen. En ik, en jij. Pas over een tijd dan mag ik hopen.
Maar. Is het wel zo beleefd om iemand iets te laten vertellen waarvan je bij voorbaat al weet dat het je eigenlijk geen bal interesseert. Of misschien nog erger: dat je wel degelijk bezighoudt, omdat het ervan afhangt of je nu wel of niet een…

'Spreken is zilver, zwijgen is goud.’
Het spreekwoord hangt in een mooi lijstje boven de spiegel in de badkamer. Hij heeft het ook vaak tegen zijn kwebbelende vriendin gezegd. Ze vergeet het steeds en blijft maar praten, hij wordt er soms gek van. Hele verhalen krijgt hij altijd te horen en als hij iets wil zeggen, krijgt hij daar de kans niet voor. Ze blijft maar praten en praten. Maar hij houdt van haar en wil met haar trouwen.
Als het zover is en ze haar jawoord moet geven, denkt ze even…

Is dat ene uur nu zo verschrikkelijk belangrijk in deze tijd? De tijd dat energieprijzen de spreekwoordelijke pan uitrijzen, eveneens de tijd dat er talloze extra betalingen gedaan moeten worden omdat mensen die hoge kosten niet meer op kunnen hoesten?
Volgens mijn bescheiden mening is dat uur ooit ingesteld vanwege het feit dat het energie- technisch gezien een goeie actie was, omdat het een uur langer licht zou zijn, zodat men dan geen verlichting (te vroeg dan) aan hoefde te doen!
Dat ene…

Er vliegen merels door de tuin, hij zwart, zij bruin. Ergens in mijn brein zou ik die merel willen zijn om even te kunnen vliegen weg van dit aardse veld. De tuin omringd door groene weiden waar schaapjes lopen, dertien in getal. Het waren er vijftien maar twee zijn door de boze wolf gedood. De schapen zien mij lopen en blijven even staan en kijken me schaapachtig aan. Verbaasd en dromerig, maar ook redelijk onbenullig, nee een schaap zou ik niet willen zijn. Ik hoor nu het miauwende geluid van…

En zo zit ik nog steeds van de schrik te proberen te ontkomen, want ik had dit dus zomaar niet meer na kunnen vertellen….omdat: we waren op pad, lekker wat boodschappen gedaan en waren op de terugweg.
Natuurlijk zijn er rode lichten, natuurlijk rijdt ( en staat stil ) de vuilniswagen, natuurlijk is er overig verkeer maar: er zijn ook gladde stukken weg en er is ook sprake van groen licht.
Dan mag je oversteken al moet ik zeggen dat het geen garantie is dat het dan ook goed gaat, want wat me…

De altijd keurig geklede juwelier Lex Donders zit met een bezwaard geweten in een biechtstoel in de Sint-Bartholomeus- en Barbarakerk op het Dorpsplein 37 in Waspik. De zweetdruppels vallen op zijn pas gestreken broek. Aan de andere kant van het gaatjesraam zit pastoor Baltus van Amen met zijn rozenkrans te spelen. 'Zeg het eens, mijn beste Lex, wat valt er te biechten?', vraagt Baltus routineus. 'Wel, meneer pastoor, ik heb gezondigd tegen de geboden van God en daarvoor smeek ik u om…

Uitgerekend op het hoogtepunt, toen ze zou gaan bevallen van haar derde achtte ze het moment aangebroken om tot een bekentenis over te gaan. Ze wilde de waarheid vertellen aan haar man, de vermeende vader van alle drie de kinderen.
Eerst dacht hij dat zijn echtgenote ijlde en uitgeput door de barenspijn wartaal uitkraamde, maar langzamerhand werd de grip waarmee hij haar hand vasthield minder stevig. Er parelden dra evenveel zweetdruppels op zijn voorhoofd als op het hare. Nog vóór het eerste…

In een dorp hier ver vandaan wonen kabouters met groene puntmutsen en kabouters met blauwe puntmutsen. Ze hebben leuke huisjes met een tuintje ervoor. De piepkleine raampjes hebben mooie bloemetjesgordijntjes. Het ziet er heel uitnodigend uit, maar dat is het niet. De groene kabouters gaan niet om met de blauwe kabouters. Ze hebben al jaren ruzie met elkaar.
In het verre verleden had een groene kabouterjongen een relatie met een blauw kaboutermeisje. Ze trouwden met elkaar, er was een groot…

Hij kijkt naar het schilderij.
Een zonovergoten tuin met een bankje. De tuin straalt rust uit.
Hij denkt aan zijn onrustige leven en neemt opeens een besluit. Hij stapt in het schilderij en gaat roerloos op het bankje zitten.
Niemand is het opgevallen dat de man op het bankje even weg is geweest.

Zoals gewoonlijk komt Drikus van Essen weer stomdronken uit Café Bakker waggelen en zoekt hij het spoor huiswaarts. Het is aan het einde van de middag en een groep jongeren met scooters en fatbike's joelt de arme ziel Drikus uit. 'Hé, oude zuipschuit, weet je niet dat openbare dronkenschap verboden is?!', schreeuwt de stoerste bink van Twello, Christijn Everts, die zelf aan een fles Bacardi zit te lurken. 'Ga-ga jij mij de le-les le-lezen, snot-snotaap?', reageert Drikus assertief. 'Moet je…

Haar eigenwijze vriend weet altijd alles beter. Als ze iets niet weet, vindt hij haar dom. Haar vriend is een irritante onruststoker, hij verpest de sfeer en zorgt altijd voor onrust. Als ze ergens naar kijken, bijvoorbeeld naar iets op de televisie, geeft hij luidkeels zijn mening. Als ze het niet met hem eens is, dan is hij kwaad. Bijna dagelijks vertelt hij haar dat ze dom is.
Uiteindelijk verbreekt ze de relatie.
‘Waarom?’ Haar vriend is verbijsterd.
‘Ik heb een nieuwe vriend, hij…

Politiek het is niet mijn ding, maar je wordt er sowieso mee geconfronteerd, al is het alleen al omdat we getrouw gaan stemmen, het is een recht dat je hebt en dat recht moet je gebruiken om te laten weten wat je vindt van de politiek…
Nou is het heel duidelijk dat er vier partijen “ uitsprongen “ als het ware en als het om stemmen gaat: dacht een paar maanden voor het stemmen nog aan Pieter, niet omdat ik las of meekreeg waar hij mee bezig was, neen, ik vond het zielig dat ie thuis kwam…

Op de zolder staat al jaren een grote kist met oude kleren. Het wordt tijd om die eens uit te zoeken en te kijken of een goed doel ze wil hebben.
De vrouw, die hijgend de zoldertrap oploopt, betwijfelt het of iemand ze wil hebben. Ze is tachtig en er zijn kleren bij die ze droeg, toen ze zestien was. Ze heeft ze nooit weg kunnen gooien, want aan elk kledingstuk zitten herinneringen.
Er staat een oude leunstoel, die ze naast de kist zet. Ze doet de deksel omhoog en pakt een jurkje uit de kist.…

Er zijn mensen met een lontje, een mens met een kort lontje en dan is daar is ene meneer op de fiets, die meneer die last had van de zon blijkbaar. Want wat gebeurde er toen het licht bij de drukke weg op groen stond?
Twee mensen hadden dat licht niet in de gaten - ze genoten van de zon en keken om zich heen totdat: die hele nette meneer ineens een enorme brul gaf, begon te vloeken en tieren of het niks was en dat alleen omdat: het licht op groen stond en die twee mensen dat niet meteen in de…

Elke dag stak de veerboot de brede rivier over. Het vaartuig zag nu de ene oever, daarna de andere.
"Bij mijn werk zie ik nooit wat anders dan het water en die twee heuvelruggen, waartussen ik heen en weer ga. Kon ik maar meer afwisseling beleven."
De kleine boemeltrein hoorde het geklaag aan.
"Luister eens, veerboot. Ik maak steeds weer dezelfde korte reis. Maar elke rit doet weer anders aan. Nu eens zie ik spelende kinderen, dan weer eens stoeiende dieren. De heuvels zien er in de…

Er is iets vreemds aan de hand met de museumbeheerder Pieter Duijvestein van Museum Rijswijk op de Herenstraat 67 in Rijswijk. Niet dat het duidelijk zichtbaar is, maar toch, de alerte suppoost Justinus de Goeje ziet sinds enige tijd merkwaardige zenuwtrekjes in zijn gezicht, die hem nooit eerder zijn opgevallen. Bovendien is er sprake van een lichte vorm van stotteren, wat ook nieuw is. 'Ku-kun je even meekomen?', vroeg hij laatst, en 'Ga-gaan ze vanavond winnen, denk je?'. Nou is de grijsaard…

"Mijn achterband is wel wat zacht,
maar het geeft niet, lieve pop, spring maar achterop...”
Dat was hun liedje. In die tijd, zoveel jaren geleden, hoorde je dit liedje bijna dagelijks op de radio.
Glimlachend denkt ze aan hun eerste ontmoeting. Hij bracht haar naar huis na een feestje, zij zat op de bagagedrager. Na die eerste keer volgden nog vele keren dat ze bij hem achterop zat. Vaak zongen ze luidkeels hun liedje: “Spring maar achterop”.…

Ze zijn echt de wereld nog niet uit, al denken we soms van wel- de kleine wonderen - ze zijn er nog steeds en waarom ik dat denk ga ik even op papier zetten…. Het is namelijk zo dat: hij vorig jaar te horen kreeg ( waar zij natuurlijk bij zat ) dat ie niet lang meer te leven had…
Een rot bericht en beiden zagen het wel aankomen maar dat is altijd nog iets anders dan: onverbloemd te horen krijgen dat artsen niets meer kunnen doen, dat ze uitbehandeld zijn als het ware!
Hij hoefde niet meer…

De trein naar de stad waar ze ooit gelukkig was, staat klaar. In die stad was ze jaren geleden opgenomen in een pleeggezin, omdat haar moeder het niet meer aankon. Ze was toen twaalf jaar.
Het was een gezellig gezin, met vier kinderen. Ze moest wel erg wennen aan de drukte. Thuis moest ze altijd stil zijn, haar moeder kon niet tegen lawaai en drukte. Ze liep altijd op haar tenen.
In dit gezin ging het heel anders. Iedereen praatte door elkaar, totdat één van de ouders het genoeg vond. In het…

Het relaas dat ik hier vertel begon op een wolkeloze avond, misschien was het zelfs al nacht.
Ik keerde terug van een lezing die ik had gegeven op uitnodiging van Het Genootschap. Zelf was ik al enkele jaren geen lid meer, maar voelde me ten zeerste vereerd dat ze mij nog niet vergeten waren en mijn werk wel konden appreciëren.
Omdat ik op de heenweg af te rekenen kreeg met meerdere verkeersomleidingen en ik maar net op tijd was voor het introductiegesprek, vroeg ik de Pretor, die deze streek…