Alle inzendingen van Catrinus

Het coronavirus is nog niet verslagen of er duikt al weer een nieuw op. De digitalisering is hier samen met het coronavirus debet aan. Sommige ouderen kunnen het niet meer volgen wat je allemaal online kunt bestellen en/of aan gekkigheid uitvreten. Ze wagen zich er niet meer aan. Net zoals sommige schrijvers die alles nog met pen opschrijven en het…

Wat een regen en wind, ik duik het plaatselijke café restaurant in; even een lekkere cappuccino met een warm broodje bestellen. Ik ga alvast aan de leestafel zitten, waar een oudere man de krant zit te lezen. ‘Goedemorgen,’ zei de man. ‘Ook een goede morgen meneer,’ wenste ik hem, terwijl ik m’n jas en de paraplu op hing. ‘Wat een regen toch hè,…

Eerst had ik hierboven de uitdrukking ‘met je ziel onder je arm lopen’ willen zetten, maar dat dekt de lading niet. Het betekent zoiets als: niets te doen hebben, lanterfanten of soms verwijst het indirect naar eenzaamheid. Tegenwoordig ga ik met mezelf lopen c.q. wandelen, niet omdat ik niets te doen heb, maar gewoon een dik uur of zo om een beetje…

Dit kan toch niet, ik droom, dit kan en mag niet waar zijn wat hier gebeurt. Een rechtstreekse uitzending van het journaal met beelden die zo onwerkelijk schokkend zijn, dat het niet eens gedroomd kan zijn! Een mensenmenigte belaagt de Tweede Kamer, waarbij de voorste groep luid schreeuwt ‘Tribunalen, tribunalen’. Een groep met hun gezichten verstoppend…

Laatst heb ik een ‘gedicht’ gemaakt geheten ‘Wat is toch die Stilte’, waarin geprobeerd is meerdere facetten van stiltes te benoemen. Hoe ik daartoe ben gekomen weet ik niet meer, maar opeens was het er weer eens – het besef van en over stilte. Iets wat we op het platteland zo af en toe nog wel eens kunnen ervaren op een zomerse avond, wanneer blijkbaar…

Als je in een oudere woning woont op het platteland voel je dat je nog in en met de natuur leeft. Er is altijd wel een kiertje waar wat tocht door komt. Dit in tegenstelling tot de tegenwoordig vereiste couveuse-woningen die ons steeds kwetsbaarder maken. Hier voeren we de koolmezen en andere vogeltjes nog een beetje bij, helaas kan het dan niet anders…

Laatst zag ik een tv programma met de titel ‘seksengeltjes’, natuurlijk was mijn nieuwsgierigheid gewekt. De daarin geïnterviewde dames leken echt. Maar je weet het maar nooit, misschien waren het actrices die eindelijk aan de slag wilden en dus dit klusje dan maar aan gingen pakken. Of was het toch hartstikke echt en proberen de dames zo nog meer klandizie…

Laatst hoorde ik van een buurman, dat er regelmatig een oudere man in het buurtcafé neerstreek die fantastisch kon vertellen. Zelf kom ik bijna nooit in een café, maar goed ik denk: laat ik mijn gezicht er toch maar eens zien en ging er aan de tafel met lectuur zitten en bestelde een cappuccino. Er zat ook al een ouder iemand aan de tafel, aan wie…

Nog snel even op pad om de laatste kerstinkopen binnen te halen. De boom was thuis al opgetuigd; verlichting zat erin, de kerstballen en de engeltjes. Nog even een paar cadeautjes voor de kleintjes scoren en een cadeau voor m’n vrouw – die dat meer dan verdiend heeft. In de bijna verlaten winkelstraat – het was tegen sluitingstijd en het begon nou…

Het zijn soms kleinigheden die je dwarsbomen bij het benutten van je potentieel en het vervullen van je ambities. Er blijkt bijvoorbeeld een erfelijke hartspierziekte in je familie te zitten en jij bent net een van de kinderen die het heeft geërfd. Nee dus; je wordt geen tweede Joop Zoetemelk. Ook al wist je dat je dat mogelijk echt wel in je had…

Hoe of wat, ik weet het niet, maar ik werd overvallen door een onbedwingbaar gevoel dat ik naar de stad moest. Nog eens zoals in mijn vrijgezellentijd door de Folkingestraat lopen richting de Vismarkt, om daar inderdaad een lekker visje te scoren. Ik besloot om toch maar door de Herestraat naar de markt te lopen en via de Folkingestraat terug naar…

In een van die nauwe stegen, naar welke men mij heeft verwezen, zou het pand moeten staan. Enge nauwe stegen waar een fatsoenlijk mens zich eigenlijk niet zou moeten wagen. Achter fel verlichte ramen stellen dames van allerlei allooi hun ‘charmes’ ten toon. Her en der liggen er condooms en gebruikte spuiten op de kinderkopjes. Sommige met het verse…

‘Hoi buurman, een beetje zin in de kerstdagen?’ ‘Nou om heel eerlijk te wezen, nee.’ ‘Nou buurman, dat klinkt en beetje verbitterd. Je houdt niet zo van die gezellige dagen. Lekker eten met z’n allen? Een borreltje erbij en eventueel wat spelletjes doen?’ ‘Nou weet je, daar ligt het probleem. Die gezelligheid – het doen alsof je het leuk hebt.…

MAG IK ZEGGEN Mart zou, als het iets op sportgebied betrof zeggen: Beste mensen lijkt dit op crimineel gedrag? Ja, dat mag ik zeggen. In navolging zeg ik, dat een supersnelle beslissing van dit demissionaire kabinet om ten behoeve van een kleine elitaire groep kunstliefhebbers, een best wel mooi schilderij voor 175 miljoen aan te kopen, ook lijkt…

Mijn vrouw was buiten bij de ingang van het UMCG gaan zitten – het zonnetje scheen – en de taxi zou haar over een klein half uurtje komen halen. Tijd om nog even een broodje op te peuzelen. Bij de uitgang hangen altijd duiven rond die op mensen zoals zij loeren, in de hoop een paar broodkruimels te scoren. Tussen de middag zitten er verder ook genoeg…

Thuisgekomen zette ik de tas neer en gooide het boekje op tafel. ‘Is het niet leuk?’ zegt mijn vrouw. ‘Nou om eerlijk te wezen, konden de eerste paar stukjes mij niet echt bekoren. Maar gaande weg herken ik toch weer de echte Sylvia Witteman. Mooie observaties die soms grappig zijn en soms ook wel aangrijpend.’ Ik had ik het verleden ooit een paar…

‘Dat was me weer een heerlijk weekendje,’ meent Jos te moeten vertellen tegen z’n maatje Benny. ‘We kunnen dat ‘lekker rellen’ tegenwoordig heerlijk vrijuit doen. Niemand die je een strobreed in weg legt. En de kans dat ze je te pakken krijgen is zo klein. Als je maar niet helemaal vooraan gaat staan, die sufferds krijgen de klappen, daar heb ik ook…

‘Hé buurman,’ riep de buurman, toen ik bij hem langs liep, ‘zou jij volgende week, zo af en toe, even een rondje met m’n hondje kunnen lopen. Of beter gezegd, mag mijn hondje met jou mee de buurt en of het bos en park door?’ ‘O ja, dat is wel goed, hij kan nog behoorlijk flink doorlopen en heeft er nog veel lol in zie ik, als ik jullie beiden zie lopen…

Zit ik lekker in mijn tot kantoor c.q. tv kamer verbouwde garage, mijn ‘mancave’, te genieten van heerlijke klassieke relaxmuziek; meen ik zo af en toe irritant gejank te horen van het lijkt wel een roedel wolven, ergens uit het naastgelegen strookje bos. Dat is gek, net over de grens ergens in Drenthe is een wolf waargenomen, maar hier in dit kleine…

Mijn vrouw vertelt me dat ze even een dutje gaat doen, ze heeft het druk gehad en heeft net een pakket aan hondenvoer het huis in gesleept. Ze verwacht ook nog pakketten met vogelvoer, maar vertelt ze: ‘Ik kreeg net een mailtje binnen dat de levering een paar dagen is uitgesteld.’ ‘Niet echt erg toch?’ vraag ik. ‘Nou nee, er is nog wel voorraad genoeg…

Soms wil je wel eens iets wat je mooi lijkt en tegelijk ook tegen de borst stuit. Kwam gisteren weer thuis na een bezoekje gebracht te hebben aan een kennis en vertelde mijn vrouw dat ze toch wel een hele mooie volière hadden, met van die prachtige uitheemse vogels. Vroeger heb ik ook even overwogen om zoiets te creëren, maar iets hield me tegen…

Het herfstgevoel is, laten we eerlijk zijn, het gevoel van het naderende afscheid. Ja en zo wat, dat weet toch iedereen? Vergis u niet, want ondanks dat zijn er veel mensen die moeite hebben met afscheid nemen, met name van de zomer. Op mijn werk had ik destijds een collega die, zodra de blaadjes vielen, steeds zwaarmoediger werd. Hij stelde zich…

In de tv cyclus ‘70 jaar tv’ zag ik een fragment, nog in zwart wit, van een man die misschien wel als eerste op tv vertelde over wat hij in de concentratiekampen had gezien en meegemaakt – werkelijk afschuwelijk. Het belang van dit doorbreken van die verzwijg-cultuur over dat onderwerp, opende de mogelijkheid voor velen die ook dergelijke dingen hadden…

Wat de aanleiding is heb ik even niet mee gekregen, maar het zal vermoedelijk naar aanleiding van het boek zijn wat Claudia de Breij heeft geschreven over prinses Amalia of is er misschien een briefje van haar hand uitgelekt, dat wij dit keer niet geacht worden te zien? Er zijn Kamervragen gesteld over het feit dat indien Amalia met op een vrouw zou…

Vanuit het ziekenhuis bel ik mijn vrouw: ‘Sorry, maar het wordt allemaal even wat later. Ik vermoed dat ik rond half zeven thuis ben. Ik lig er om onder andere wat bloed bijgetankt te krijgen en ja het is zo’n dag dat alles een beetje tegenzit. Was er al voor tien uur en de vorige donderdag was het helemaal niet druk en hoefde ik slechts een paar…

Naar aanleiding van een discussie met iemand over het christelijke geloof, wat in principe een nobele kern in zich draagt, moest ik denken aan de beroemde strofe uit het gedicht ‘Het Huwelijk’ van Willem Elsschot: Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand…

HUICHELAAR Je kunt dan wel demissionair minister van financiën zijn maar door regelmatig amoreel gedrag te vertonen ben je voor geen cent te vertrouwen.…

Gisteren liep ik even naar de brievenbus, ik verwachtte een belangrijke brief en had de bezorger bij de bus zien staan, dus liep ik die paar honderd meter naar de weg. Kom ik daar en zie de beide buurmannen met elkaar in gesprek. Na een korte groet zegt de ene buurman: ‘Zeg buurman gelooft u nu ook dat het zo erg gesteld is met de stille armoe?’ ‘Om…

Hij bleef de overtuiging houden, dat het een goed land was om in te leven. En met deze rustgevende gedachte viel hij in een diepe vredige slaap. Plotseling werd er op deze vredige droom inbreuk gemaakt door – ja, door wie eigenlijk, door wie? De minister president bleef kalm, zoals hij dit in het dagelijkse leven altijd ook gewend was. Hij keek…

U kent dat wel, het fenomeen dat ogen ons soms bedriegen. Je iets laten zien wat er in feit niet staat of is. Of misschien is het correcter om te zeggen dat onze geest dat wat ontbreekt en normaal niet zou moeten ontbreken aanvult en we gemakshalve de ogen toch maar de schuld geven. Zo van: Verdorie, hoe kan dat nou, ik zag het toch duidelijk. Zelf…