Moeilijke Tijden

‘Hé buurman,’ riep de buurman, toen ik bij hem langs liep, ‘zou jij volgende week, zo af en toe, even een rondje met m’n hondje kunnen lopen. Of beter gezegd, mag mijn hondje met jou mee de buurt en of het bos en park door?’
‘O ja, dat is wel goed, hij kan nog behoorlijk flink doorlopen en heeft er nog veel lol in zie ik, als ik jullie beiden zie lopen, dus dat is geen probleem.’
‘Dank je. Weet je, ik word eindelijk aan m’n darmen geopereerd – echt veel langer kunnen ze het ook niet uitstellen.’
‘Fijn buurman, dat je toch eindelijk aan de beurt bent.’
‘Zeg, dat wel, een hele opluchting.’

Ach, me ontfermen over het hondje, dat doe ik graag voor de man, hij is aardig en z’n vrouw kan het niet, die wacht ook al tijden op een heupoperatie. Ze kan hooguit een beetje in huis rondscharrelen met de nodige pijnen – een treurig verhaal.

Begin vorige week ben ik even bij hen langs gewipt, om te kijken hoe en wat met de hondenriem en dergelijke en hoe het er verder met hen voorstond.
‘Nou,’ zegt hij, ‘je gelooft het niet, maar het is toch weer uitgesteld. Er komen teveel coronapatiënten binnen die mijn plek op een eventueel IC bed in beslag nemen.’
‘Te gek voor woorden, buurman.’
‘En weet je wat het ergste is, dat zijn volgens de mensen die er werken voor het merendeel ongevaccineerden. Het is toch te gek, dat iemand die weigert om zich te laten vaccineren, voorrang krijgt!’
‘Ben ik met je eens buurman, maar er zijn er bij die het ook niet durven in verband met hun zwakke gezondheid. En dat zwangere vrouwen huiverig zijn, kan ik me iets bij voorstellen, maar voor de botte weigeraars, die geen geldige reden hebben om zich niet te laten prikken, heb ik weinig begrip.’
‘Weet je buurman, het zijn egoïsten. En ze halen er van allerlei complottheorieën bij om hun gelijk te onderbouwen. Ze beseffen niet half wat voor ellende ze teweeg brengen.’
‘Ik weet het buurman, ik heb dat soort types ook in de familie. Ze ontregelen de hele maatschappij. Heel veel bedrijfjes gaan kapot, omdat mensen er niet meer heen mogen en kunnen; door dat lockdown gedoe. Het lijkt me het beste nu de G2 maatregel maar eens te proberen. Kunnen de voetbalstadions open blijven. Een club als PSV, hoorde ik gisteravond, loopt iedere wedstrijd zonder publiek een miljoen euro mis. Het is toch te gek, dat de ongeveer 15% ongevaccineerden de economie en gezondheidszorg zo vreselijk kunnen en mogen ontregelen.’
‘Nou zo is het buurman, het maakt mij allemaal ook niet uit of het G1 wordt of G2 of G3 of G8. Het is hun keuze om niet met de rest mee te doen, en dan mag men toch ook wel een klein offer vragen – blijf thuis.’

Gisteren liep ik weer bij hun langs om het hondje mee te nemen voor een rondje door het bos. Komt zij bij de deur en vertelt dat hij eergisteravond laat met spoed is afgevoerd en dat ze vanmorgen is gebeld dat het te laat was – te vaak uitgesteld.
Na de brok in m’n keel te hebben weggewerkt en de gepleegde condoleances, zei ze tegen mij: ‘Het is vermoedelijk de laatste wandeling voor het hondje met jou, overmorgen gaat hij naar het asiel – niemand van de familie wil hem.’
‘Maar mevrouw dat moet u toch niet doen. U bent toch ook gek met het hondje. Als al deze vreselijke ellende achter de rug is en u uw heupoperatie heeft gehad, dan hebt u dat beestje nodig – hij zal u veel troost bieden.’
‘Ja, dat klopt, maar er is nu zo veel te regelen en ik moet hem nu te veel alleen laten.’

‘Weet u ons tweede hondje is drie week geleden overleden en ons overgebleven hondje is helemaal van slag. Ik neem uw hondje wel bij ons in huis, zolang totdat u alles weer een beetje aankunt. Maar pas op hè, als die twee het heel erg goed met elkaar kunnen vinden, dan wil het beestje misschien helemaal niet meer naar u terug,’ zei ik met een niet serieuze ondertoon.
‘Dat is niet erg, als het beestje maar gelukkig is. En dan komt u maar wat vaker met hem bij me langs voor een kopje thee.’
‘Doen we, en buurvrouw nogmaals, ik wens u de komende tijd onnoemelijk veel sterkte – ik hou een oogje in het zeil.’

Het hondje wurmde zich door haar benen een weg naar buiten en ging kwispelend voor me zitten om aangelijnd te worden.
'Nou, kom dan maar jongen, jij en ik hebben best even behoefte aan het lopen van een heel groot rondje.'

buurman corona ongevaccineerden hondje wandeling troost

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 3 stemmen 175