Rouwverwerking

Jij weet dat niet, wat allemaal gebeurt met en rond mij.
Dat komt omdat jij in de wereld van Daar bent, niet in de wereld van Hier.
Daar is: Dood.
Wat een vreemd woord met betrekking tot jou! Het hoort niet, het bestaat niet!
Daarom zal ik je even bijpraten; ik zie jou enkel in mijn gedachten, in mijn dromen, maar dat is niet genoeg, dat begrijp je toch wel?

Op een namiddag kreeg ik een telefoontje. Van je zus nota bene, terwijl jij en ik weten dat zij mij niet uit kan staan; ik ben immers die vieze alcoholist, die non-valeur die jou in mijn decadente leefwijze meesleept?
Wat hebben we daar vaak om moeten lachen, weet je nog, en weet je nog wel dat ik zei: laat haar dat maar geloven, dat houdt jou de confrontaties van het lijf!
Wat jouw zus mij te melden had, hield ze kort en bondig: jij scheen overleden te zijn.

Hartstilstand.

Ik knelde de hoorn in mijn hand en dacht: jij gaat wel heel ver in jouw aversie tegen mij, lieve meid, mijn hoofd staat niet naar morbide grappen. Dus keilde ik de hoorn op de haak, zou jij ook doen in zo’n geval, ja toch?
O die zus van jou, wat hád ze me te grazen. Joh, ik hield het thuis niet meer uit, was volslagen uit mijn doen, holde zowat naar de dichtstbijzijnde kroeg en liet me vollopen. Hielp niet, absoluut niet, na zes glazen voelde ik me nog broodjesnuchter; passende maatregelen waren hier geboden… de slijterij in… zouden twee liter jajem volstaan... nee. Drie. Ik zeg maar zo: beter mee verlegen dan om verlegen.

Na een paar dagen kreeg ik vreemde post: een uitnodiging voor een crematie? Met jou in de hoofdrol?
Ik belde je, opnemen deed je niet. Kribbig dacht ik – barst maar jij, we hebben nog een paar afspraken lopen, bel jij míj maar eens voor de verandering.
Iets, iemand, een innerlijk stemmetje probeerde wat tegen mij te zeggen, maar ik bracht het niet op om te luisteren, vluchtte mijn huis uit; jajem! En wel direct!

Heb jij dat door jouw familie aan jou opgedragen gedicht van Friedrich Rückert gelezen? Het staat boven die bizarre crematie-uitnodiging, lees even mee als je wilt, mij dreint het maar door mijn hoofd, het past zo bij je:

Ich bin gestorben dem Weltgetümmel
und ruh’ in einem stillen Gebiet.
Ich leb’ allein, in meinem Himmel,
in meinem Lieben, in meinem Lied.

Mijn lieve vriend, waar ben je?
O ja, ik weet het weer – jij bent in Daar.
Weet je, ik heb serieus geprobeerd mijn pijn te verdrinken in de jajem. Maar mijn pijn heeft leren zwemmen. Dus dan maar zonder. Ik moet dit rauw opvreten, deze smart.

Lieverd, wil jij iets voor mij doen? Vanuit jouw wereld van Daar? Ja, dat kun je, je kunt jouw wereld verweven met die van mij, je kunt mij ’s nachts bereiken. In mijn dromen hoor ik je, zie ik je… geef mij dan de helderheid en de rust om te accepteren wat ik niet kan veranderen.
Pas dan kan ik je loslaten.
In liefderijk gedenken.

Rouwverwerking Daar Daar jajem

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.6 met 10 stemmen 1.097