Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Haat

Alweer is het gebeurd – ik belde jou.
En kreeg een pittige afwijzing:
‘Oh, dat komt niet goed uit, ik ben heel moe.’

Tja, wanneer zou jij niet moe zijn zodra jij mijn stem hoort?

Laatst zaten we samen te praten.
Of beter: jíj praatte.
Ik luisterde – ik durfde niet anders.
Want: mijn leven doet er niet toe voor jou.

‘Empathie, Femmy, dat is wat ik bij jou vind...
en wat ik zo vaak mis bij anderen.
Daarom ben jij mijn beste vriendin.’
Beste vriendin?
Ammehoela, die “anderen” zijn moediger dan ik –
Zij nemen. Eisen hun plek.

Soms, heel soms eis ook ík mijn rechten.
Mijn rechten in vriendschap, in gelijkwaardigheid.
‘Je reageert weer eens jaloers, Femmy, niet nodig!’

Bén ik dat – jaloers? Kleingeestig dus?
Ik ging alle plekjes binnen onze “relatie” na – heel gewetensgetrouw.
Nee, lesbisch voel ik niet voor jou.
Gek genoeg voel ik enkel voor jou een beschermende liefde -
Je kwetsbaarheid, je vaak triest staande blauwe ogen treffen mij vaak tot op mijn bot.

En toch… hoe weet ik dat jij ook om mij geeft?

Steeds als ik je opzoek, leg ik wel ergens een briefje van tien euro voor je neer.

Je bent daar inmiddels op gaan rekenen.
Al vaak, té vaak, heb ik bedacht dit na te laten…
Maar zou het dan niet zijn of ik je zou straffen?

Waarvoor?
Waarom?

Dat ik, uit eigen wil, een soort prostituee in mijn leven heb toegelaten?

Laat mij denken. Piekeren. Peinzen.
Al heb ik dat misschien één keer –
deze keer –
te vaak gedaan.

Het spijt me.
Ik laat je los.
Het ga je goed.

Schrijver: Femmy, 21 september 2006


Geplaatst in de categorie: ex-liefde

2.6 met 5 stemmen 831



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)