Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De snuffelkus

Slapen is er vannacht niet bij, altijd worden de dingen ’s nachts uitvergroot. En als dat nou nog grappig-spannende, misschien lieve of zelfs hilarische dingen waren… maar nee. Onuitsprekelijk ergerlijk, haar hele vrije middag had ze erachter heen gezeten. Achter adressen waar haar vriendin eventueel zou kunnen ontwennen. Van de drank af zou kunnen komen. Van het kastje naar de muur gestuurd vanwege betuttelend wantrouwen en femelend gezemel… oh, voor een vriendin? Niet voor u zelf?

Maar nu? Wat moest ze hiermee aan? Met een vriendin die bezig is een in haar ogen belachelijk probleem weg te zuipen? Die bijgevolg geen telefoon opneemt, laat staan ingesproken boodschappen beantwoordt? Langsgaan? Vet kans dat ze voor nop komt, dat de deur niet wordt opengedaan.
Er schijnt een trucje voor te bestaan, tegen slapeloosheid: neem je gehele afgelopen nacht door, maar dan in omgekeerde volgorde. Dus te beginnen vanaf heden, 14.02 uur, en dan terug tot 8.00 uur. Vermoeiend maar helaas niet slaapverwekkend.
Nee, beter maar beginnen bij het begin.

Ze kent de vriendin al lang, acht jaar minstens. Hun karakterverschillen, daar vallen wegen mee te plaveien; zij dominant, de vriendin meegaand. Zij zich kledend waarin ze zich prettig voelt, de vriendin de mode volgend. Zij rebels, de vriendin kameleontisch.

Kameleontisch?

Dit keer niet; het valt nauwelijks kameleontisch te noemen om verliefd te worden op de buurman, diens post los te weken, zodoende achter diens e-mailadres te komen en hem mailen dat zij – de vriendin – reeds lang van hem houdt.
‘Heb je dat wérkelijk gemaild?’ had zij nog gevraagd.
‘Ja. Ik moest zijn post wel losweken omdat ik hem geen brief durfde te schrijven. Een mail leek me passender. Maar hij heeft me niet terug gemaild, vandaar dat ik dus in therapie ben gegaan.’
‘Hm. Haha.’
‘Lách jij?’
‘Welnee, laat lezen die hap.’
‘Niet als jij… nou goed dan.’
‘Lieverd, als je me dat liever niet laat lezen… o. Nou ja, wat ervan te zeggen… weet je, aan de hele tekst is te merken dat jij voor een hoge drempel stond. Feitelijk zeg je enkel in je slotzin dat je hem ‘erudiet en charmant’ vindt – dat kan ik nauwelijks een liefdesverklaring noemen. De hele brief bevat alleen maar een hoop gezanik en gemor rond allerlei huishoudelijke trivia… meid, volgens mij heeft hij je slotzinnetje opgevat als ironie. Als dit je troosten kan: je hebt jezelf echt niet voor gek gezet. En nou je zoveelste therapeut. Wat zegt die ervan? Zich ook te barsten gela… o, pardon.’
‘Zij zegt dat dit waarschijnlijk in mijn jeugd wortelt, dat er een onbewust masochisme uit spreekt.’
‘Ah juist. Jeugd. Onbewust. Masochisme. Eh… hoelang denkt zij jou als melkkoetje te gebruiken?’
‘Het wordt vergoed…’
‘Van mijn belastingcenten?’
‘… omdat ik me met een burn-outsyndroom ziek heb gemeld en de bedrijfsarts…’
‘Ik snap het. Listig van je.’
‘Listig?’
‘Uiteraard. Je kunt nu ongelimiteerd zuipen.’
‘……’

Dit alles speelde zo’n week of drie geleden. In tussentijd is de vriendin haar nog één keer komen opzoeken.
‘Hoe kun je aan de weet komen of je een alcoholist bent of niet?’ had die met een klein stemmetje gevraagd.
‘Ach lieverd, dat lijkt me simpel. Drink een dag niet en de rest volgt vanzelf… is ’t mis, dan volgt zweten en beven.’
‘De hele dag niet dri… eh… ik heb een fles wijn voor je meegebracht… ’t is vijf uur… ’
Zielig, dacht ze. Intriest. Ze zag haar de fles wijn uit haar tas halen… zag ze het goed? Was die fles al aangebroken?
Ze was naar haar vriendin toegelopen en had haar met verwijde neusgaten een kus gegeven.
Een snuffelkus.
Een judaskus?

Enfin, morgen is er weer een dag. Een dag van ieder voor zich en god voor ons allen.

Schrijver: Femmy, 18 oktober 2006


Geplaatst in de categorie: drank

1.4 met 12 stemmen 3.952



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Günter Schulz
Datum:
18 oktober 2006
Email:
ag.schulztiscali.nl
Het verhaal is klemmend herkenbaar geschreven (evenals jouw vorige, alcoholverslaving als thema hebbend). Heb, vooral in mijn jeugd, vele symptomen en uitingen ervan van dichtbij meegemaakt en goede voornemens talloze keren op de klippen uiteenzien spatten. Hulde ook voor je betrokkenheid, die ik tussen regels meen te onderkennen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)