Alle inzendingen van I>Broeckx

Plotseling keek ik onlangs door de openslaande deur van Fitnesscentrum "Stuyvesant" in Tilburg in het totaal veranderde en verouderde gezicht van mijn jeugdvriendin, die mijn naam draagt: "Ineke". Ineens ben ik 50 jaar terug in de tijd en doorkruis ik met haar de grauwe straten van onze arbei...

De zware toegangsdeur van het nieuwe Wijkcentrum was gesierd door een "erehaag" van kleurige ballonnen. Vandaag zou het officieel geopend worden. Gaandeweg kwamen er meer bezoekers binnen in de "Ontmoetingsruimte", die verlicht werd door heldere bolronde lampen, die neerhingen aan lange draden...

Juist toen in weke, kwetsbare regionen van de hersenen van mijn enige zus schijnbaar fatale ziekteprocessen hun eerste aarzelende schreden zetten, steeds verder oprukten en tenslotte terrein schenen te winnen, juist toen gaf mijn moeder mij de schoenen cadeau..... Het waren dure, witte mocassins ...

Er is tenminste één mens die om haar dood gehuild heeft. Deze was snel ingetreden, zo zei men; ze had zich niet lekker gevoeld; nog vóór de ambulance arriveerde, was ze heengegaan. Ik had haar eens "gevonden" te midden van de menigte, als een parel of een diamant op een mestvaalt, te midde...

Het was een mooi, nieuw, oranje Turks kleedje met een franje aan beide zijden en ingeweven motieven en het was opgeslagen in de berging van mijn flat bij de andere spullen van haar, die ik bewaakte en bewaarde tot haar mogelijke, zozeer gewenste terugkeer, eens, uit dat oord van onheil en verschrikk...

De straten van Tilburg west lagen er stil en grijs bij in de lichte motregen..... Toen ik voortwandelde op mijn weg naar huis, werd opeens mijn aandacht getrokken door een krassend, schor geluid en, even van de weg af, ontwaarde ik bij nadere inspectie, in een uithoek, in een grote kooi twee konink...

De kersttijd naderde en mevrouw Van Keulen, die mij gaandeweg, in de tweeënhalf jaar van onze geregelde ontmoetingen tot een "moeder" dan wel tot een vriendin was geworden, had voorzichtig te kennen gegeven dat zij uitzag naar een "gezel" in de vorm van een weliswaar levenloze, maar toch "vrol...

In de nog koude lente van het jaar 2011 ben ik teruggekeerd tot de Universiteit, waarvandaan ik veertig jaar eerder ben gevlucht wegens onoverwinnelijk liefdesverdriet en eveneens onstuitbare podiumangst. In de hoogste toppen van de berk zijn al fijngevormde aanzetten tot blaadjes zichtbaar, maar...

Zelden heeft een vogel zo gezongen..... 's Morgens zong hij als aan het venster zich het mauve, roze en oranje van de dageraad aankondigde; 's middags als het zonlicht van het middaguur wervelende vlekken toverde op het lichtblauwe behang en bij mijn thuiskomst en bij het slapengaan, alsof het de...

Het Psychiatrisch Ziekenhuis is gesitueerd aan de zuidkant van de stad, te midden van een parkachtige omgeving met veel villa's en geboomte. Hier, in onherbergzame ruimten, huizen de ongelukkigen die gegeseld worden door de onmenselijke zweepslag van geestelijk leed. Vanavond ben ik hier op bezoek...

Mijn arme, liefste, zieke zus is naar Tilburg, onze geboortestad, gekomen en ze bracht postpapier mee, bedrukt met een afbeelding van een vrolijke regenboog, die een klein poëtisch landschapje, een lieflijk dorpje met huisjes met rode daken overkoepelt; een tafereeltje dat bezwaarlijk de gang of to...

Nog draagt een voordeur van een huis in een Tilburgse straat jouw, in mijn gedachten geliefkoosde naam. Nog passeren de razendsnelle bussen in volle vaart over de Lage Witsiebaan met elektronische oranje letters boven hun voorruit die hun bestemming aangeven en die me naar jou voeren, altijd naar j...

Mijn geliefden zijn uit het zicht verdwenen, als het ware opgegaan in rook, in vuur, in mist. Maar de stad omringt mij nog en zij zal me omringen tot ook ik de weg zal moeten gaan waarvan geen terugkeer is. Zo is de stad mij trouw en ben ik aan haar, mijn geboortestad, gehecht en is zij mij dierbaar...

De documentairemakers hebben kennelijk ondanks alles datgene als een lieflijk sprookje willen presenteren wat omkleed is met de gruwelijkheid van nazisme, gaskamers en de ultieme vernietiging...... De tante was niet ouder dan dertig. Ze borduurde en tekende graag en maakte keurige knipsels van In...

Hij had wat broodkruimels weten uit te sparen. Hij opende de zware schuifdeur die de grote zaal begrensde, waardoor een windvlaag over de broze gestalten van zijn mede-bejaarden streek en een cognackleurig gordijn baldadig naar binnen woei en strooide het brood verwachtingsvol op de grijze tegels va...

Vanuit Restaurant "Carrousel" aan de Oude Markt in Tilburg heeft men aan de ene kant uitzicht op de gebouwen van "Fontys Hogeschool voor de Kunsten" en op de Muziekzaal met haar formidabele gewelfde dak en op de Schouwburg die haar naam draagt in donkerblauwe letters en aan de andere kant op het...

Altijd zal ik me blijven herinneren hoe ik, in het voorjaar van het jaar 2011, samen met mijn tachtigjarige, moederlijke tante Margaretha op dat bankje zat, in het Vondelpark..... De uitbundige, flamboyante jeugd vierde de lente en had in groten getale de grasvelden rond de vijver met de vrolijk kl...

Na de hittegolf van afgelopen juli die velen méér gekweld heeft dan ook maar enigszins wenselijk was, was de koelte weer ingetreden en ben ik mijn jaarlijkse bezoek aan de Tilburgse Kermis af gaan leggen, nog vóórdat de attracties weer onttakeld zouden zijn en we ze op de Ringbanen voorbij zoude...

Het was geheel en al om redenen van "meditatieve" aard dat we samen zouden komen in de "Studio" die een bepaalde communauteit van fraters erop nahoudt; fraters die kennelijk doorgaans en gedurende het jaar de geloofsgeheimen stil overpeinzen dan wel zich inzetten voor charitatieve doeleinden. W...

In de Von Weberstraat in Tilburg noord verwijst sinds jaar en dag een krakkemikkig, scheefstaand bordje naar "Zwembad/Sportcomplex "De Drieburcht" en ik herinner me het gebouw, bijna een loods, met het bolronde dak waarin we op die vrijdagavonden onze lichamen overgaven aan de streling van het water...

Het is meer dan veertig jaar geleden, maar het befaamde Bloemencorso vond ook in dat jaar plaats in het dorp Zundert dat we per bus bereikten. Mijn vriendin had altijd al een krachteloze, neerslachtige aard gehad en ze was weinig begaafd tot het leven en uitgerekend te midden van de fleurige uitsta...

De stille straat, geflankeerd door majestueuze gebouwen en met aan de rechterkant het schilderachtige kerkhof met haar getraliede toegangshek, doorsneden door een brede laan, die rechtstreeks naar het witte Christusbeeld in de verte leidt, ligt er op een vroege dag in maart sereen en rustig bij, als...

Muziek weerklinkt door de kamer, Kuhlau componeerde zijn sonatine niet voor een dove en het radiostation zendt haar uit tot vreugde en ontroering van de toehoorders. Er is eigenlijk niet veel aan de hand. De lidcactus zuigt ijverig en gulzig het water op en toont als resultaat haar zachtroze pra...

Een kennis had me getipt: "In de Z.-straat zijn drie grote hallen, vol met tweedehands artikelen. Voorwaar een buitenkansje en een gouden tip voor armoedzaaiers". Op weg naar deze bestemming kom ik door een stille straat met witte huizen en ik passeer het huis van een bekende, dat ik nu voor he...

Het was een milde zomerdag waarop de opening van de expositie plaats zou vinden. Een scheidslijn was zichtbaar achter het geboomte tussen loodgrijze wolkenpartijen en een lichter gedeelte van de hemel, die aangaf dat het waarschijnlijk zou gaan regenen. Het was al juni, de maand waarin de rode, wit...

Ze zijn in de vroege avond bijeengekomen voor hun wekelijkse soosavond onder het lamplicht van bolronde lampen die neerhangen aan dunne draden vanaf het plafond in het buurthuis; de cliënten van "Amarant". Hun gezichten dragen de tekenen van hun heel bijzondere mongoloïde of zwakzinnige aard en ...

We zetten koers naar Den Bosch, de stad die in haar straten, haar pleinen en haar kathedraal veel van een vroegere, middeleeuwse tijd heeft behouden. Op de achterbank van de auto hadden plaatsgenomen: een aandoenlijk, zielig, nietig, grijs vrouwtje dat op zeurderige en lullige toon voort bleef baze...

Ik ben op de Afdeling "Short Stay" van het St. Elisabeth Ziekenhuis. Hulpeloos en kwetsbaar, met bebloede lippen, ligt daar mijn vriend, en hij huilt. Inderdaad heeft hij zijn ondergebit, dat groenachtig was uitgeslagen en meters in de rondte zijn stank verspreidde, onder narcose laten trekken....

Hij was fel en agressief, als had de voort-durende situatie in Israël hem tot een mensenhater gemaakt....Zijn diepgewortelde cynisme en wantrouwen ondermijnden ieder overgebleven geloof in menselijke goedheid, onschuld en schoonheid. Hij kon tegen alles fulmineren. Hij was pastor geweest, maar Jezu...

De dag vóór Kerstmis: onbeschrijflijk grauw, troosteloos en droefgeestig is de aanblik van de stad, van de straten; als de hel. Merkwaardig nu genood, genodigd te zijn in een brandpunt van commercie, van jeugd, schoonheid en glamour; een brillenzaak annex contactlenscentrum aan de Bredaseweg. ...