Alle inzendingen van René Turk

Of ik dit jaar vijf uurtjes over heb? Natuurlijk, wie heeft dat nu niet? Ik scheur het stukje uit de krant en hang het aan mijn koelkast. Het blijft er weken hangen. Midden januari is het tijd voor actie. Ik bel met Philadelphia, een zorginstelling voor verstandelijk gehandicapten in Angerlo. Samen...

Ik trek baantjes in een haast leeg zwembad. In mijn oneven banen zie ik een kerstboom achter glas. Bij iedere slag komen flarden van mijn week voorbij. De warme ontmoeting met een Servische schaapsherder uit Kosovo. Een huilende lesbienne uit Oeganda. Onder water, boven water. Lichtjes schitteren...

De afgelopen dagen ging het vlammetje een beetje uit bij me. Toen ik voor de tweede keer het advies kreeg iets met 'De Broekriem' te gaan doen, was dit een duidelijk teken aan de wand. Actie! Ik schreef me meteen in en meldde me aan voor twee evenementen. Mijn eerste ochtend heeft het thema:...

Ik drink een kop koffie met een voor mij onbekende. Ik krijg zijn kaartje. Ik lees dat hij aan rebirthing doet. Met een beweging van zijn hand demonstreert hij hoe een natuurlijke ademhaling zou moeten verlopen. Ik zie het beeld voor me van een pasgeboren baby die met zijn of haar hele lijfje...

Hij spreekt me toe. Zijn vertrouwde stem. Ik richt me op mijn ademhaling want ik weet dat hij dat zal gaan vragen. Een rondgaande beweging gaat tot diep in mijn buik. Zonder haperingen. Het voelt anders vandaag. Sneller dan ooit voel ik emotie opkomen. Diepe stukken. Babygehuil. Toch is het niet...

Bezoek de mensen als ze nog leven! Deze zin licht op en resoneert met al mijn cellen. Ik ben geraakt. Een eenvoudig advies met diepere lagen. Ik lees het in een interview in een dikke krant. Het zal een slordige tien jaar geleden zijn geweest. De geïnterviewde was Prins Bernhard. Er is veel over...

We zijn op aarde om te scheppen. Dat kan met een theelepel, pollepel of bats. Voor sommigen is zelfs een bulldozer niet groot genoeg. Afhankelijk van de klus of hoe subtiel we in het leven staan, grijpen we naar de juiste middelen. Tenminste, als we niet eerst drastisch aangespoord hoeven te...

Zomaar een oproep in de krant: vrijwilligers gezocht voor zwerfvuilactie! Op een regenachtige zaterdagochtend ga ik met een handjevol fanatiekelingen op pad. Ik val van de ene verbazing in de andere. Ik schrijf er een stuk over. Het haalt de voorpagina van Zevenaar Post. Leefklimaat Zevenaar...

Een grote man springt uit zijn graafmachine. Hij gromt net zo hard als het gevaarte dat hij acht uur per dag bewoont. Als vanzelf zie ik de hond voor me die hij 's avonds uitlaat. 'Wat komen jullie doen?' 'Jullie rijden wel over onze metalen platen!' 'En met een fiets mag je hier al...

Om me heen wordt gekakeld alsof hun leven er vanaf hangt. Een waar kippenhok. Het lukt me niet om me af te sluiten. En waar het over gaat? Zouden ze sterven als ze zouden ophouden met praten? Ik denk aan uitspraken van meditatiegoeroe's dat je zelfs in een drukke metro moet kunnen mediteren!...

We staan in de grootste tent van Appelpop in Tiel. We zijn beiden late dertigers. Nu ik dit schrijf, weet ik echter nog niet of dit speciaal belangrijk is voor dit verhaal. Mijn maatje en ik wachten op de band die zal gaan spelen. Ik zie een man in een rolstoel. Hij rijdt zichzelf naar een...

Als jonge jongen was ik al door haar gefascineerd. Als ze bij me in de klas zou hebben gezeten, was ik vast enorm trots op haar geweest. Op haar lef en rebelse karakter. Haar gedurfde kleding en scherpe uitspraken. Ze zou het bloed onder nagels van leraren hebben vandaan gehaald. Steeds dat...

Mijn pas deed het niet en ik had geen contant geld. Ik stond er gekleurd op. Nee, ik kon het geld niet overmaken. En nee, ik mocht de boodschappen niet meenemen. Dat ik vaste klant ben, was niet belangrijk. Ik hoefde de boodschappen niet zelf terug te zetten. De caissière keek me de supermarkt...

Op het perron van station Emmerich kijk ik mijn ogen uit. Overal staan groepen jongeren. Uitgedost alsof het carnaval is. Hoeden, brillen en pruiken. Hun kleding fel. Verrassende combinaties. Een jonge vrouw met Heidistaartjes draagt twee flessen wijn als waren het skistokken. Een tiener zeult met...

Vlak over de grens stap ik uit de trein en loop ik naar de bushalte. In het bushokje hoest een verwilderde man druk om zich heen, zijn hond ligt te genieten in de zon. De man zoekt mijn blik. 'Hast du ein Taschentuch?' Ik schud mijn hoofd. Evenals zojuist in de trein sla ik een sjaal rond...

In het dorp is een markante persoonlijkheid heengegaan. Tussen twee bekenden met wie ik jaren hetzelfde pad liep, struin ik naar een lege kerkbank ergens achterin. De kerk hagelt vol. Mensen moeten staan. Deze avond krijgt het Huis van God ouderwets kippenvel om zoveel publiek. Het is dubbel....

In het eerste Zoet schreef ik over mijn droom: Een Holle Bolle Kikker bij recreatieplas De Breuly. Een prachtig meer verdient een bewaker. Een kikker die toeziet dat de parel blijft glanzen. Wanneer je een kwakende attractie ziet, wordt opruimen een feest. Zolang dit reptiel er niet staat, raap ik...

Ik bestel een Roussa bij de stand van brouwerij St-Feuillien. Ik doorzoek vijf keer achter elkaar al mijn zakken. Geen muntje te vinden. Vijf minuten daarvoor moet ik in al mijn enthousiasme vergeten zijn de gele plastic drankmuntjes van de tafel te pakken. Nog geen druppel op en nu al van de...

In het donker bereiken we de top van de Pieterberg. Met het licht van mijn mobiel lees ik de laatste aanwijzingen in het boekje. Chris ziet in het vlammetje van zijn aansteker karige woorden in steen. Brandt haast zijn vingers. Hadden restaurants en bars verwacht. Een bruisend leven. Dit is het...

Blote billetjes in het gras Thuis had ik al bedacht dat het deze week stamppot zou gaan worden voor mijn oom en tante, kleine braadworstjes erbij, de jus niet vergeten. Naar de Albert Heijn. Ik kwam in de gang waar de potgroenten stonden, vele schappen waren leeg, ik was bang dat het uitverkocht...

Een man die ik ken, gaat in de supermarkt languit op de vloer liggen. Een vrouw met een gezicht op onweer duwt haar karretje voort alsof er niets aan de hand is. Twee pubermeisjes giechelen het uit. Terwijl hij onverwacht opstaat, vraagt hij of ze een liedje willen horen. 'Mag ik dan filmen?',...

Paradiso 1996. Samen met mijn broer vooraan. In afwachting van Boudewijn de Groot en het Metropole Orkest. We zijn verreweg de jongsten. Raken aan de praat met bekenden van de zanger. Ze zijn nog oppas geweest bij Jim, Marcel en Kaya. We voelen een vreemd soort trots naast hen te mogen staan. Een...

Brandon Bryant zwaait af. Vier jaar lang zit hij bij de Amerikaanse luchtmacht. Letterlijk. Vanuit een comfortabele bureaustoel tuurt hij urenlang naar een groot scherm. Een eigen zetel in een stinkend donker hok in de woestijn van Nevada. Als op een zolderkamertje. Zijn focus op mogelijk gevaar....

Vannacht heb ik over je gedroomd. Hoe krijgt mijn onderbewustzijn dit toch in godsnaam voor elkaar? Televisie probeer ik zoveel mogelijk te vermijden. Wanneer ik het internet afstruin, doe ik juist erg mijn best om te ontwijken wat er nu toch weer allemaal met je gebeurd is. Ik wil het allemaal...

In de trein kom ik een oude bekende tegen. Ze vraagt me waar ik naartoe ga. 'Op pad met een maatje, maar eerst gaan we chinezen.' Ze schiet in de lach. 'Nee, niet naar een Chinese massagesalon.' Ze legt uit: 'Weet je, mijn moeder is opgegroeid in de haven. Toen kwamen de eerste ...

Maurice, the driver, zegt me voorzichtig dat zaterdag Malawi moet spelen in Lilongwe. Kaartjes gewoon aan het stadion. Niet uitverkocht. Na twee weken Afrika nog steeds die westerse blik. Ik laat het even indalen. 'Tegen Egypte, die winnen alles', roept Maurice. David tegen Goliath. Ik ben over...

Na een fikse wandeling door de Eiffel arriveer ik in Andernach. Tot mijn grote verbazing zie ik knolvenkel en koolrabi groeien midden op een rotonde. Even verderop staat een grote boerenwagen vol met tomatenplantjes. Door de glazen wanden kun je mooi de wortelstelsels zien. Een inwoner vertelt me...

Toen ik hoorde dat Angelina haar borsten zou hebben laten verwijderen, gingen bij mij meteen de alarmbellen rinkelen. Ten eerste vroeg ik mij af of het wel echt waar is, ten tweede stelde ik mezelf de vraag wie er belang heeft bij dit verhaal. Dat het stinkt, stond voor mij direct als een paal...

Iedereen kijkt er reikhalzend naar uit. Een nieuwe lente hangt boven het schoolplein. De laatste maanden, de grote school lonkt. Niemand kan nog wachten. Behalve ik. In mij woont diepe teleurstelling. Ik voel op mijn klompen aan dat de hechte groep die wij zijn als visvoer in een aquarium uit...

De houten vloer, het douchegordijn en de koelkast mocht hij voor een prikkie overnemen. De hoge barkrukken aan de ingebouwde toog wilden ze graag meenemen. Deze waren immers door beide vaders van het jonge stel gemaakt. Emotionele waarde of zoiets. Stad en land afgezocht. Deze hoogte was nergens te...