Ooit was ze een arme dwalende vreemdelinge. Anita ging op reis en vond een weg terug naar de rivier. Ze koos er voor om actrice te worden, toen ze met Lucinda in haar rode jas door het stadspark liep.
Ze was zo echt, haar stem, haar boezem, ze had oog voor details. De bloeiende magnolia, de kikkers naast het gras, de matheid van haar karakter, haar stemmingswisselingen. Anita kreeg van Lucinda een gehaakte boodschappentas.
De man van de talentenjacht voor beginnende actrices was een…

De beeldschone freule Hester Hazelhorst bewoont het landhuis Waterland op de Rijksweg 116 in Velsen. Haar deftige ouders baron Thierry Hazelhorst en barones Eloïse Hazelhorst houden haar zoveel mogelijk voor de buitenwereld afgesloten, opdat zij puur en ongeschonden kan blijven, maar bovenal een goed voorbeeld van de adellijke familie Hazelhorst. Zij wordt natuurlijk volop in de watten gelegd om iedere vorm van rebellie in haar te smoren, maar dit werkt averechts en Hester gaat in het geheim…

In een hoekje van de steeg stond een kartonnen doos, die een beetje bewoog en er kwam gemiauw uit. Nieuwsgierige voorbijgangers keken in de doos en zeiden: ‘Ach, kijk nou toch, vier jonge katjes, wat schattig.’
Even later was er een man, die ook in de doos keek.
‘Schandalig!’ zei hij, ‘Dat doe je toch niet, kleine katjes in een doos stoppen en ze aan hun lot overlaten, zonder eten en drinken!’
Hij pakte zijn telefoon en belde het dierenasiel. Al snel kwam er een busje om de katjes…

Op een maan verlichte, zwoele avond dwaalde ik langs het verlaten strand van Bali. Het zand kriebelde tussen mijn tenen, terwijl de lichtgevende groene golven vertraagd tegen de kustlijn kabbelden. De atmosfeer was doordrenkt van zilt zeewier, kruiden en avontuur. Mijn voetstappen lieten een lichtgevende afdruk achter op het natte strand. Ik dacht aan de Hindoestaanse begrafenisceremonie welke ik die middag had bijgewoond.
Plotseling viel mijn blik op iets ongewoons: een gigantische schelp, zo…

Toen ik gisteren op pad ging voor mijn dagelijkse wandeling, was het prachtig lenteweer en zag ik de buurman van een afstand al weer in zijn tuintje bezig. Toen ik vlakbij was en opmerkte dat het daar inderdaad weer voor was, beaamde hij dat.
Plotseling merkte ik dat hij de radio aan had staan.
‘Hé buurman wat hoor ik een muziekje erbij en nog wel klassieke muziek. Zelf hou ik er ook van. Maar om eerlijk te wezen je verrast mij er wel mee.’
‘Ja, dat begrijp ik, dat je dat niet verwacht…

Hij wordt vergeetachtig, we noemen het nog geen dementie want dat woord ; daar trekt hij z’n neus voor op en reageert: dement, ik? Hoe kom je erbij? Dus we herhalen tot in den treure alles wat we al eerder zeiden, op herhaling als het ware….
Hij is vergeetachtig en ach dat zijn we allemaal wel eens maar dan komt er een heel raar verhaal want, hij woont alleen en “ heeft niemand nodig “ is zelfstandig en kan alles zelf!
Zo kan het gebeuren dat hij ten val komt, ligt op de grond en is…

Op 31 maart 2024 is de 85-jarige barones Antoinette Petronella Wever door de gevoelloze troepen van Stichting Het Utrechts Landschap uit haar kasteel Moersbergen te Doorn verjaagd. Haar kinderen en kleinkinderen zijn met haar uit het kasteel verdreven. Het leger van Utrechts landschap was onder aanvoering van generaal Saskia Uylenburgh, die vanwege haar grote borstomvang een extra groot harnas droeg. Dat de weduwe Antoinette ruim 40 jaar in kasteel Moersbergen heeft gewoond, kon de meedogenloze…

De op deze site aanwezige categorie “Verhalen” kan men gelukkig met een bijdrage aanvullen, die t.o.v. andere verhalen, een totaal verschillende invalshoek heeft. Je kunt een verhaal verzinnen of over iets verhalen, dat op een ware gebeurtenis berust en waarin je zelf ook onderdeel van uitmaakt. Tot slot kan men een verhaal creëren waarin men ‘verhaal haalt’ op vermeend onrecht of wat dies meer zij. Eigenlijk niet zo saai als het op het eerste gevoel lijkt en zolang je het verhaal in…

'Inmiddels is mijn roman 'De Vondeling van Veenhuizen' in de boekhandels beland en hoop ik op positieve recensies, want ik heb er heel wat research voor gedaan en de nodige fantasie aangeboord!', zegt de koelbloedige flirtkoningin Patricia Snel tegen haar toevallige gesprekspartner in een Amsterdamse kroeg. 'Hoe heet je eigenlijk en waar houdt je jezelf zoal mee bezig?', vraagt ze tussen neus en lippen door, terwijl ze weer één van haar meest verleidelijke poses aanneemt en met haar hemelse…

In het dorp is het zomerfeest in volle gang. Er is een kermis, er zijn spelletjes en elk kind heeft een mooie, gekleurde ballon gekregen. Er zit een kaartje aan met daarop een adres in het dorp en de vraag om een kaartje terug te sturen en te vermelden, waar ze de ballon hebben gevonden. Zo meteen zullen de ballonnen worden opgelaten in een weiland even buiten het dorp.
Daar gaan ze! Mooi om te zien, al die kleurige ballonnen in de lucht.
Drie ballonnen, een blauwe, een rode en een gele,…

Ze verlangde terug naar de tijd van toen ze nog arm en eenzaam was, veel overzichtelijker dan al dat geld en mensen waartussen ze moest kiezen. Het was een zware dag geweest, gedwongen gebogen over idyllische kwesties. Normen en waarden, haar beslissingsdrang was nihil. Twijfel bleef heersen in haar geest. Ze stond te vaak stil, bij het geroezemoes van de waan van de dag. Het onheilspellende nieuws dat altijd op de loer lag. De werkelijkheid was gruwelijk.
Ze viel voorover op de tekentafel,…

In de supermarkt ligt naast de broccoli, andijvie, spinazie en sperziebonen een bos oranje wortelen.
De groenten kijken een beetje lacherig naar de wortels.  Ze zijn met elkaar aan het smoezen over wie wat zal zeggen over de kleur van die wortels. Ze stoten elkaar aan, kijken steeds stiekem naar de bos wortelen en fluisteren dan weer met elkaar.
‘Ik vind het moeilijk om er iets van te zeggen,’ zegt de broccoli.
‘Ja, ik ook. Stel dat ze kwaad worden,’ zegt de spinazie.…

Op de Lange haven 65 in Schiedam is het absoluut niet pluis, maar de bewoner van dat Patriciërshuis Tinus van Lodensteyn houdt dat voor de buitenwereld goed verborgen. Zelfs zijn oude vriendin Liduina Biesheuvel, die in het pand op de Lange Haven 137 woont, heeft niets in de gaten, al vindt zij wel dat Tinus na zijn vakantie in Zweden erg in zichzelf gekeerd is geworden. 'Mogelijk heeft hij in Zweden iets naars meegemaakt en wil of kan hij daar niets over vertellen!', denkt Liduina verklarend.…

Op zaterdagmiddag speelt het jeugdelftal van de voetbalclub zijn eerste uitwedstrijd in een naburig dorp. Met een bus zijn ze ernaartoe gereden. De ouders zijn uiteraard ook van de partij. Sommigen gaan mee met de bus, anderen met hun eigen auto.
Tijdens de wedstrijd wordt er door de ouders van beide clubs raadgevingen geschreeuwd.
‘Die bal had je makkelijk kunnen hebben.’
‘Het doel is aan de andere kant, hoor!’…

Ik ga dagelijks naar de bron. Tenminste zo wordt dat gezegd, benoemd en beweerd. Maar ook echt gevoeld, in onze wijk. De bron van alle gedachten wordt het meditatie proces genoemd. Een reis naar binnen, zo diep en zo ver, totdat er niets meer is, daar, waar, hoewel er niets is, in de kiem alles aanwezig is.
Door de Covid gekte werd alles lam gelegd. Nog net ervoor had ik een mooie wandelreis in Karinthië gemaakt. Maar had me toen ook afgevraagd waarom we telkens maar die bergen op en af moeten…

In het bos ligt op de grond een nestje met eieren erin en ernaast. De eieren zijn nogal groot. De dieren hebben er al eens langsgelopen, maar weten niet van wie die eieren zijn.
‘Ze zijn niet van mij,’ zegt de koolmees, die boven in een boom alles gadeslaat, ‘daar zijn ze veel te groot voor.’
‘Het lijken wel eieren van een kip,’ zegt de vos, ‘Toen ik op een boerderij in het kippenhok keek, zag ik ook zulke grote eieren.’
‘Nou, daar was je vast niet zomaar. Zeker weer een kip…

Met deze woorden beginnen bijna alle sprookjes en sommige verhalen. Afgelopen week moest ik onmiddellijk, naar aanleiding van een pijn veroorzakend incident, aan deze openingszin denken. Aangezien ik, ook al ben ik vier keer overgrootvader, zo nodig met de tijd mee wil gaan, helpt dat soms enkele pijnlijke ouderdomsklachten als minder heftig te ervaren. Ik wil niet ouderwets gekleed zijn en ondanks het feit, dat ik qua lichaamslengte tot op heden 7,5 cm ben gekrompen (en menig lichaamsdeel…

Ze loopt door de donkere, verlaten straat. Een man volgt haar. Ze gaat sneller lopen, hij ook. Ze begint te rennen, hoort aan de voetstappen achter haar dat hij ook rent.
Eindelijk, ze is thuis. Zenuwachtig opent ze de voordeur met haar sleutel. Het lukt gelukkig in één keer. Ze smijt de voordeur dicht en leunt er opgelucht tegenaan. Ze kijkt voorzichtig door het kijkgaatje in de deur, niemand te zien.
Maar dan ziet ze een schim in de halfdonkere gang. O nee, de tuindeur is niet op slot!…

Natuurlijk vraag ik hoe het was. Dat hoort zo. Beatrijs zou trots op me zijn. Of me op z’n minst bemoedigend toeknikken. Kan niet meer. Ze is dood, net als Schubert een poosje eerder, en Leonard Cohen. En ik, en jij. Pas over een tijd dan mag ik hopen.
Maar. Is het wel zo beleefd om iemand iets te laten vertellen waarvan je bij voorbaat al weet dat het je eigenlijk geen bal interesseert. Of misschien nog erger: dat je wel degelijk bezighoudt, omdat het ervan afhangt of je nu wel of niet een…

'Spreken is zilver, zwijgen is goud.’
Het spreekwoord hangt in een mooi lijstje boven de spiegel in de badkamer. Hij heeft het ook vaak tegen zijn kwebbelende vriendin gezegd. Ze vergeet het steeds en blijft maar praten, hij wordt er soms gek van. Hele verhalen krijgt hij altijd te horen en als hij iets wil zeggen, krijgt hij daar de kans niet voor. Ze blijft maar praten en praten. Maar hij houdt van haar en wil met haar trouwen.
Als het zover is en ze haar jawoord moet geven, denkt ze even…