De door God volmaakt geboetseerde schoonheidsgodin gravin Isabelle de Blocq de Scheltinga bewoont met veel plezier haar Kasteel Biljoen op Biljoen 1 in Velp, gemeente Rheden. Dat zij van adel is, vindt zij vrij gewoon, want dat komt nu eenmaal door één van haar voorouders, die in de 14-de eeuw tot graaf werd verheven. Dat blauwe bloed vindt zij allemaal goed en wel, maar zij wil vooral als kunstschilderes van betekenis zijn en wat dat betreft zit zij flink in de lift. Vooral in Canada zijn…

Wanneer ik, bij deze, wederom het mooie eiland Goeree Overflakkee, met een gevoel van tevredenheid én een soort gretigheid al beschrijvend omarm, dan verwoord ik uiteraard ook de gevoelens van mijn echtgenote. Ik ben me bewust van het gevaar, dat ik daarbij ongewild gemakkelijk en bijna onmerkbaar wegzak in het mulle drijfzand van metaforen. Constaterende, dat wij nu al weer acht jaar op dit paradijselijke eiland wonen zeg ik, dat de tijd ‘als zand door je vingers is gesijpeld’, of in onze…

Er hangen gitzwarte wolken boven Kasteel Rokkenborch op de Koning Albertstraat 132 in Onze-Lieve-Vrouw-Lombeek, waar de adellijke rokkenjager Philippe de Broqueville als een orang-oetang aan een kostbare kroonluchter hangt te slingeren. Buiten regent het pijpenstelen en de wind giert om het spookachtige kasteel. Philippe's butler en bodyguard Hippoliet de Pelichy toetert met de claxon van de Bugatti La Voiture Noire. Philippe springt meteen naar beneden en hij rent met zijn paraplu naar buiten.…

Laten we eerlijk zijn: het moderne huidige winkelen (beter gezegd hedendaagse) is toch wel een groot gemak. Je bestelt, na eerst enkele tientallen webwinkels bekeken te hebben, uiteindelijk de wasmachine, stofzuiger, televisie, afwasmachine of wat dan maar ook naar jouw keuze, en het wordt gebracht en geïnstalleerd. Kwam daar vroeger maar eens om bij een gewone winkel zoals b.v. Mediamarkt – een heel karwei om iets gerepareerd te krijgen.
Trouwens de meeste spullen kunnen niet eens meer…

Rare titel, maar niet zo raar als je bedenkt dat er in diverse richtingen mensen de kantjes eraf lopen…niet raar als het zelfs niet helpt als een of meer mensen die er ook op de werkvloer zijn, melding maken van het niet- functioneren van 1 - of meer personen. Het werk ligt voor het oprapen zegt men, maar wat voor werk wordt er dan bedoelt?
Het “ aanwezig “ zijn is niet voldoende, het “ op tijd komen “ evenmin, het productieve gedeelte daar: juist daar wringt dus de schoen want: de…

Vandaag is het een open vlakte waar eertijds in een U-vorm de barakken van “Beverlo” stonden.
Deze barakken die naar uitzicht vergelijkbaar waren met de verblijfplaatsen van gedeporteerden in “Auschwitz”, waren begin de jaren 70 een schouwspel en kampplaatsen van diverse jeugdbewegingen. In het midden van zo’n barak stond er een fontein om je te wassen, met aan weerszijden een slaapzaal. Beide uiteinden van de barak waren voorzien van een kamertje. De kolonel en zijn blonde…

In een vorig verhaal „Jaarlijkse Verdenking 1“ kwam Mevrouw 1 aan bod. Om twee verdachte deugkippen niet met elkaar te verwarren heb ik hen een rugnummer gegeven. Nummer 1 woont in Zwolle, nummer 2 in Amersfoort. Dus de kans dat ze elkaar tegenkomen en kennen is klein.
Op mijn wandelingen met de hond werd ons pad regelmatig gekruist door dat van bouvier Boris en diens baas Joop. Boris was alleen op zijn baas gericht vice versa. Kontsnuffelen waar honden doorgaans veel plezier aan beleven…

Er was eens een meisje dat zich vreselijk druk maakte om alles, zo klein als ze was. Haar mamma zei dat ze dat niet moest doen, maar ze kon het niet laten. Ze was ook erg gauw van slag af. Als haar mamma en pappa bezoek kregen, was het meisje helemaal de kluts kwijt. Altijd als iets anders dan anders ging, kon ze daar niet tegen.
Ze was ook erg gevoelig. Als ze naar bed moest gaf ze ook de bezoekers een kusje. Ze vond het zielig voor hen dat alleen haar mamma en pappa een kusje kregen. Haar…

“Goede namiddag, mijnheer. Mag ik uw papieren zien, alstublieft?”
“Is er een probleem, agent? Ik reed toch niet te snel, mag ik hopen.”
“Ik zei: papieren.”
“… euh… ja, natuurlijk. Ogenblikje. Zo, hier zijn ze.”…

Nee, geen schrijffout. Rond deze tijd laat ik elk jaar ongeveer dezelfde riedel los. Typerend voor herdenken is toch dat je (opnieuw) terug blikt. De jaarlijkse aanleiding om iets te hekelen komt er weer aan.
De herdenking van oorlogsslachtoffers op 4 mei door mensen die langs een herdenkingsmonument paraderen verdient respect. Een tweetal betrekkelijk openbare figuren, dat elk jaar meeloopt met een bloemetje in de hand zijn Mevrouw 1 en haar dochter. Er is ook nog een Mevrouw 2, maar die…