Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Napoleon

'Wat ben je aan het lezen?' wil de kleine zanger weten. Napoleon in Egypte. Zegt hem niks, net zoveel niks als Pinksteren hem niks zegt.
Ja, dat we dan met de hele familie op pad gaan en leuke dingen doen. En vooral niet doen. Want voordat negentien man op pad zijn is de dag zowat al om. Zelfs het samenstellen van een voorhoede kost de nodige moeite. De boot zou om negen uur gehaald worden, het is inmiddels al tegen half tien.
Zijn neef zegt het wel wat. 'Ja, dat heeft mijn vader ook'. Dat zal, die woont ook in een boekenkast.

Die vader is niet meer in de familie. Hij heeft beleefd een handje gegeven toen hij zijn kroost nabracht vrijdag, om zich snel uit de voeten te maken. Tussen hem en de nieuwe Bosnische vriend van zijn moeder is het geen oorlog meer, maar om nu gezellig met z'n allen op de bank te gaan zitten, dat gaat te ver. Zo gaan die dingen.

Mannen zijn druk met de wereld, met boeken, met het voetbal. Hij ook en vooral met de fles. Totdat ze er genoeg van had, een minnaar nam en hem de deur uitkinkelde.

Napoleon had zijn Josephine graag meegehad op rooftocht in woestijn. Maar Josephine weet wel iets beters te doen dan zandhappen. Ze doet haar uiterste best om de boot te missen die haar komt halen en vermaakt zich kostelijk in de Parijse salons. Napoleon zendt haar duizend kussen op papier, en 'lager, veel lager' waarbij zijn pen door het papier heengaat. Een boot met brieven valt in handen van de vijand, en de kleine generaal, toekomstige keizer, wordt en plein public te kak gezet. Dat alleen maakt hem meer razend dan het overspel.

Lezen in zo'n grote groep, met al die drukke ADHD-kinderen om je heen, daar komt natuurlijk niets van. Een paar bladzijden in de ochtendzon, als de rest nog ligt te pitten. Ik ruim de afwasmachine uit, vul hem met de laatste lege glazen van de late, te late avond, ruim de lege flessen op. Heb ik tenminste iets gedaan aan het huishouden. De rest is voor Anneke, die zich wel beklaagt maar moeilijk afstaat, regelt en bedisselt, ruzie maakt met Charlotte, haar dementerende moeder die zich ook nog graag met van alles en nog wat wil bemoeien, en beslist. Vandaag varen op het gehuurde jacht van haar broer, morgen fietsen naar een watertje waar gezwommen kan worden.

Het is natuurlijk niet het kleinste jacht dat er is uitgezocht. Het gaat de zoons van Cornelis naar den vleze en dat willen ze laten zien ook. Woemi vindt het allemaal prachtig. Een lekker zonnetje, een stevig windje, ideeaal zeilweer. ze nestelt zich op het achterdek waar de heren stoer op de reling staan.
Nelson op jacht naar de vloot van Napoleon. Die hij lang niet vinden kon, raar maar waar, een enorme armada met zo'n 45.000 man erop gepakt onvindbaar voor de vijand.
Ja, toen de generaal met zijn leger allang ver de woestijn in was getrokken om zijn eigen fata morgana na te jagen, om de nieuwe Alexander te worden, ja toen eindelijk. Zowat de hele Franse vloot ging naar de haaien. 'Stel je voor wat er gebeurd was als Nelson hem eerder te pakken had gekregen'. Wat als de generaal niet door zijn broer uit het moeras getrokken was. Dat had Europa heel wat oorlogjes gescheeld misschien.

Wat als Woemi op een mooie dag niet achterop gefietst was.
'Dan was er wel een andere Woemi langsgekomen' stelt ze nuchter.
'Dat kan, maar een andere Napoleon?' lach ik.
'Ook' zegt ze en: 'kijk bijna tien knopen'. Nog even en ze krijgt er verstand van. Dan gaan we overstag. dat is minder, zitten we in de schaduw. Bovendien, ik weet niet, ik voel me niet helemaal lekker. Gelukkig is Hoorn niet ver meer. We verlaten de boot en maken plaats voor de grote kinderschaar, wat vrienden en de vrouwen van.

Met Charlotte en Cornelis blijven we achter op de wal. Woemi kijkt een beetje sip en beteuterd. Anders is ze best wel sociaal en voorkomend, nu voelt ze zich met de oudjes opgescheept. Ze houdt van die toys for boys, mijn jongensmeisje. Graag zou ze met Napoleon oorlog voeren en wereldrijken stichten, als het niet zo'n bloederig gebeuren was. Nu dreigt een saaie middag.

Maar zowaar is Cornelis, meestal het liefst gewoon thuis, in voor een verzetje. We belanden op een zonnig terras, bestellen soep. Woemi vertelt honderuit over haar woeste boottocht. Cornelis kijkt vriendelijk en luistert geduldig. Dat woeste, dat heb je wel zo'n beetje gehad als je de tachtig bent gepasseerd. Charlotte laat het allemaal aan zich voorbijgaan. Ze is zichtbaar in haar nopjes met dit intieme samenzijn, blij ook om het hele weekend, al die kleinkinderen samen. Ze ziet ze zo weinig meer, en nu, ze kan haar geluk niet op.

Dan komt het weer op Napoleon.
'Voor hem honderd anderen' stelt Woemi gedecideerd. 'Het is de revolutie die krachten vanuit de samenleving omhoogstuwde, geniale, eerzuchtige, ambitieuze, niks en niemand ontziende mannen, het borrelde en gistte, het moest gewoon gebeuren'.

Cornelis is er helemaal bij. Hij knijpt zijn ogen samen en beweegt zich naar voren in zijn stoel. Voorlopig geeft Woemi hem geen kans.
'Het is net als met Eto'o en Drogba, voor hen honderd andere zwarte parels die goed voetballen kunnen'. Zo, krijg daar maar eens een speld tussen.
Een een tikje vals sist ze mij alleen toe: 'en jij een stijve van kan krijgen'. Want als ze er zin in krijgt dan wil ze wel, die Woemi van me. Gelijk heeft ze en gelijk zal ze krijgen.

Alleen laat Cornelis zich door al dat gebazel van Woemi niet van de wijs brengen. Dat doet hij nooit, bij geen enkel ding, hij gelooft alleen wat hij zelf gelooft, en nu is hij ook volkomen zeker.
'Ik geloof dat ieder mens uniek is en onvervangbaar'.

'Dus als Napoleon in dat moeras was blijven steken hadden we nog geen achternaam gehad?' probeer ik.
'Zoiets' zegt Cornelis, om zich weer aan zijn soep te wijden.
Uniek en overvangbaar. Als het met mijn fiets gedaan is koop ik een andere. Als Drogba oud en dikbuikig is geworden en met pensioen is verlekker ik me allang weer aan nieuwe godenzonen.
Maar Woemi? Mijn eigen Woemi? Ik weet niet of Cornelis helemaal gelijk heeft, maar sommige mensen, ja, die zijn uniek en onvervangbaar.

Schrijver: jorrit, 12 juni 2009


Geplaatst in de categorie: idool

3.9 met 9 stemmen 280



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)