Je bent een liefdesjunk
In het café stelt mijn vriend George zijn nieuwe liefde Noortje voor. Als ze naar het toilet is, fluistert hij: “Henry, dit is m’n grote liefde, wat vindt je van haar”. Zonder helderziend te zijn kan ik het vervolg van de relatie voorspellen en ik heb meer dan genoeg van George die maar niet volwassen wil worden.
“George dit is je zoveelste grote liefde. Ik kan niet enthousiast zijn als je een paar keer per jaar een grote liefde voorstelt, relaties die gemiddeld drie maanden duren want dan wordt in jouw geest haar moedervlekje de bult van Quasimodo en kom je bij mij uithuilen op een manier dat mensen denken dat jij het slachtoffer bent van een gemene vrouw. Jij en ik weten wel beter, meestal heb je al een ander ontmoet en natuurlijk is dat weer de grote liefde. ik ben ziek van jou en je grote liefdes”.
“Je bent een junk, een liefdesjunk, verliefd op de liefde. Je bent al sinds je pubertijd op nooit eindigende rooftocht om het geweldige gevoel van verliefdheid in stand te houden, zonder rekening te houden met de teleurstelling van de vrouwen. Je bent een egocenter, een narcist die geen relatie zoekt maar geestelijke en lichamelijke bevrediging. Je ziet vrouwen niet als gelijkwaardige partner maar als prooi, als object. Adolescenten zien meisjes als lustobjecten, maar op middelbare leeftijd moet dat primitieve er toch echt wel af zijn”.
“Natuurlijk weet ik van de vlinders als je aan haar denkt, je hart een sprongetje maakt als je haar ziet en haar geur in je brein dringt als je haar omhelst. Je bent de slaaf van oeroude ingeschapen gevoelens die streven naar maximaal genot. Verliefd op verliefdheid. Maar de romantische liefde najagen krijgt bij ouder worden iets tragisch George”. Ik rekende af en ging weg.
Onze vriendschap bekoelde. Hij verhuisde naar een andere stad en ik hoorde jaren niets meer van hem tot ik hem onlangs op de grote markt ontmoette, hij zat helemaal alleen op een leeg terras.
Ik ga bij hem zitten. “Je had gelijk”, zegt hij, “bij mij kwam het gevoel van respect voor de vrouw erg laat”. “Je was ook laat zindelijk”, grijns ik en we schieten in de lach, het ijs is gebroken. Oude vriendschap wordt in seconden nieuw leven in geblazen. Hij glimlacht: “De seksuele lust is afgenomen, wel bewonder ik nog steeds mooie vrouwen maar seks heeft zijn magie verloren en ik ben gelukkiger dan vroeger, toen ik altijd op de versiertoer was onder dwang van de natuur die sterker was dan mijn verstand. Nu zie ik een vrouw gewoon als mens”. “Wouw”, zeg ik, “je meent het”. Hij kijkt mij even achterdochtig aan.
Inzender: Janneke Koster Baas, 27 februari 2010
quicknet.nlGeplaatst in de categorie: moraal
Je bent een liefdesj
460
Geef je reactie op deze inzending:
De ommekeer in iemand zijn leven kan tussen hem en anderen altijd wat achterdocht blijven wekken.