Vroeger
Terugdenkend aan vroeger, ach hoe lang is dat geleden, heel lang in elk geval maar: ik kan zeggen, vroeger, heel lang geleden want het lijkt niet alleen een eeuwigheid, dat is het domweg ook. Dus een eeuwigheid geleden in de kinderschoenen die met moeite werden aangeschaft, de kleding die je van anderen ‘ mocht-moest’ afdragen omdat nieuwe kleding er domweg niet inzat, op die ene bewuste keer na dan. Het hoe- en waarom kan ik me niet herinneren, hoe ik mijn hersens ook pijnig, ik kan er niet opkomen, maar met moeder naar de stad en uiteindelijk kreeg ik twee allerliefste jurkjes, een blauwe en een gestreepte. Als een klein kind ( ja dat was ik immers ook) zo blij met twee nieuwe jurkjes en echt, ik kan me niet heugen dat ik eerder zoiets kreeg, laat staan dat dit later nog eens voorkwam, maar toen, kreeg ik er twee...een jaar of zeven moet ik geweest zijn.
Wat ik van die periode nog wel weet is dat we geen tv hadden, want we mochten op woensdag en zaterdagmiddag bij de benedenburen naar tante Hannie kijken en zwaaien natuurlijk, immers waren we er heilig van overtuigd dat het vrouwtje in het kastje zat? Wie nu zegt van niet die heeft die tijd niet meegemaakt, zoveel is zeker, net als het mannetje in de radio, die zat er echt in, al heb ik hem nooit gezien en gevonden, hij was er wel! Net als het tomeloze buiten spelen, het : naar binnen moeten als de lantarens aangingen, je wist niet beter.
Net als die keer dat; terwijl het expliciet verboden was we betrapt werden op: aan de kabel van de pont te hangen in de sloot, oeps dat mocht niet natuurlijk en zodra we werden gespot werden we eruit gehaald met een passende straf als gevolg maar jemig het was ook zo heet! Vroeger, je hoort steeds: dat geluk heel gewoon was, maar dat was het natuurlijk helemaal niet want er waren ook talloze ongelukkige gezinnen, net zo goed als nu. Maar er werden wel, zoals je nu niet zo vaak meer hoort, gesproken over normen, waarden, sinterklaas, zwarte piet, de Kerstman en dat soort dingen, ook toen dus.
Geluk en ongeluk is van alle tijden, niet alleen van nu, zeer zeker niet maar je komt op een leeftijd dat je af en toe terugdenkt aan toen, hoe het nu is en hoe het toen ging. Zou ik het over willen doen, nee zeer zeker niet, want ik zou het anders hebben gedaan, wetende wat ik nu weet, beseffende wat ik nu besef, van alles wat je meemaakt wordt je wijzer, van toen, van nu en van wat de toekomst me nog brengen zal...want het hele leven past in een tijdcapsule en we weten geen van allen hoe lang we die gebruiken mogen!
... Vroeger? ...
Schrijver: An Terlouw, 11 september 2020Geplaatst in de categorie: emoties