Een vreemde eend in Olst en Welsum

Egbert Goldberg is de bewoner van Havezate Boxbergen op het Bouwhuispad 1-2 in Olst. Hij is een echte heer, een meester in de omgangsvormen en altijd keurig verzorgd en netjes in de kleren. Als overtuigd protestant gaat hij iedere zondag naar de 13-de eeuwse Nederlands Hervormde Kerk op het Kerkplein 1 in Olst. De mannelijke kerkleden, die een hoed dragen, nemen altijd steevast de hoed voor hem af en zij knikken deemoedig en eerbiedwaardig naar hem. Zij kennen Egbert's reputatie en die is smetteloos, ondanks de kleine smetvlek, die hij met de dochter van de dorpsdokter, Judith van Cammingha, heeft opgelopen. Deze Judith is ver over de dertig en nog steeds vrijgezellin, wat binnen de calvinistische kerkgemeenschap niet in goede aarde valt, want een rijpe vrouw behoort zich aan een man te verbinden, een dwangneurose, die ze uit de bijbel hebben gesleept. Toen Egbert meer en meer samen met Judith gesignaleerd werd, was er veel enthousiasme binnen het roddelcircuit van de kerkgemeenschap. Dokter Sjoerd van Cammingha toonde zowaar een lichte glimlach op zijn anders zo ernstige en sombere gelaat. Soms kneep hij zijn vrouw Jolanda stevig in haar hand, wanneer dominee Luuk Steengracht over het belang van de huwelijkse staat preekte. Spiedende ogen keken dan even naar de reactie van Judith. Je voelde ze denken: 'Zou ze al door hem gezoend zijn? Zou hij haar ten huwelijk vragen?'. Met dat zoenen ging het maar mondjesmaat en erg stroef, wat Egbert al gauw begon te irriteren. Judith verdedigde haar maagdelijkheid tot na haar huwelijk en zij zorgde ervoor, dat zij altijd voor het donker weer thuis was. Egbert mocht haar wel op de wangen en op de hand kussen, maar zeker niet op de mond. 'Maar waarom mag ik jou niet op de mond kussen?', vroeg Egbert. 'Dat is het begin van je weet wel, rare pief!', antwoordde ze met een verlegen glimlach. Het werd Egbert meer en meer duidelijk, dat hij op deze manier tot een huwelijk met haar werd gedwongen en daar had hij geen trek in. Hij wilde een spontane passie of anders maar niet. Dus heeft hij haar dringend verzocht om maar niet meer bij hem langs te komen en het contact te verbreken. Inmiddels zit Judith al wekenlang als een verwelkte bloem op de kerkbank en treuren diverse gemeenteleden met haar mee. Misschien strijkt Egbert zichzelf nog over zijn hart en benadert hij haar opnieuw. Overigens zijn er nog enkele andere vrouwen, die in aanmerking komen om zijn vrouw te worden. Zo heeft de chique dochter van baron Jesse van Pallandt, Anneken van Pallandt zich al rap bij hem aangemeld en heeft Egbert Kasteel Groot Groenlo op de Diepenveenseweg 1 in Olst al diverse keren bezocht. Volgens de gelukkigen, die Egbert en Anneken hebben zien lopen, is er echt sprake van een bijzondere klik. Dominee Steengracht weet te vertellen, dat de twee tortelduiven uitstekend bij elkander passen en dat Gods zegen op hen rust. 'Zij zijn wonderwel en duidelijk voor elkaar geschapen!', zegt hij. Dit tot groot ongenoegen van dokter Van Cammingha.

Ondertussen is het Egbert al vele malen gelukt om in Havezate Boxbergen met Anneken de liefde te bedrijven en kan zijn humeur niet meer stuk. 'Die Anneken is me toch een wilde!', denkt hij, 'echt een lekker wijf, maar ik moet er niet aan denken om met haar te gaan trouwen, allemachtig zeg, wat is dat een kletsmajoor!'. Jesse van Pallandt raakt ongeduldig en hij vraagt: 'Zeg, Egbert, wordt het niet eens tijd dat jij mijn dochter ten huwelijk vraagt?'. Egbert kijkt hem heel verbaasd aan en hij antwoordt: 'Nou, meneer Van Pallandt, ik zou niet weten waarom!'. 'Omdat je al geruime tijd met haar zit te flikvlooien, oelewapper, daarom!', roept Jesse woedend. 'En, heeft u daar wat op tegen?', vraagt Egbert. 'Godverdulleme, brutale snotneus, verlaat mijn huis en laat je hier nooit meer zien! Ik zal er persoonlijk voor zorgen, dat het contact tussen Anneken en jou verbroken wordt, want een losbol zoals jij is haar absoluut niet waard!', brult Jesse, die met zijn hand naar zijn hart grijpt. Binnen het roddelcircuit van de kerkgemeenschap wordt deze gestrande affaire breed uitgemeten, maar een volgende kandidate staat al klaar om Anneken op te volgen. Het is jonkvrouwe Christina van Wassenaer van Huis De Haere op de Haerenweg 4 in Olst. Zij komt zelfs in doorzichtige jurken in de kerk, waardoor er hier en daar 'hoer!' gefluisterd wordt. De dure lingerie van het merk Empreinte, die zij bij Dan Té Lingerie op de Aaldert Geertstraat 11a heeft gekocht, is volop zichtbaar. Zij showt haar ronde en sappige vormen met groot gemak en Egbert kan er niet aan weerstaan. Als een dom konijntje huppelt hij achter haar aan. Zijn kwijlende hondentong over de koude kerkvloer slepend. Zijn geile slijmspoor op de oude stenen lijkt wel een kruitspoor, dat ieder moment kan ontvlammen. Als een mallotige zombie sjokt hij achter de zelfverzekerde verleidster aan. Christina neemt de leiding en zij bepaalt wanneer de betoverde Egbert groen licht krijgt. Zij bepaalt het wanneer hij met haar de liefde mag bedrijven. Zij geniet met volle teugen van haar machtspositie, maar Egbert schudt zichzelf wakker en hij wenst niet door een sadistisch monster gemolesteerd te worden.

In het diepste geheim gaat Egbert naar de Nederlands Hervormde Kerk op de Kerklaan 1 in Welsum. Daarvoor gaat hij met de Olsterveer over de IJssel heen en weer. In die kerk in Welsum komt hij helemaal op adem en geniet hij van een tijdelijke anonimiteit, tijdelijk, want hij wordt al snel herkent en de kerkgemeenschap in Olst is in een mum van tijd ingelicht. Toch blijft hij naar de kerk in Welsum gaan en dat komt ook, omdat hij daar een alleraardigste jongedame heeft gezien, waardoor zijn hart vele malen sneller is gaan kloppen. Met name haar lichtgevende ogen zijn betoverend mooi. Zij lijkt zich gek genoeg nauwelijks bewust van haar eigen schoonheid. Hij raakt helemaal in de ban van haar en na een kerkdienst volgt hij haar zo onopvallend mogelijk naar haar woonhuis. Deze Maaike van der Does woont in de dijkwoning uit 1825 op de IJsseldijk 37 in Welsum. Egbert schroomt niet om bij haar aan te kloppen, maar hij krijgt haar boze vader bij de deur. 'Scheer je weg, apenkop, laat mijn dochter met rust, want zij zal de volgende maand met de bakkersknecht Mees den Doolaard trouwen en zij heeft zeker geen arrogante rijkaard nodig!', schreeuwt de vader, die kwaad op de grond spuugt. 'Dat is dan spijtig voor mij!', reageert Egbert, 'maar het doet mijn liefde voor haar zeker niet bekoelen!'. 'Zoek iemand uit jouw eigen kringen, dwaas!', schreeuwt de vader nog en daarna smijt hij de voordeur keihard dicht. Terwijl Egbert verslagen door het dorp doolt, ziet hij hier en daar gordijnen open en dicht geschoven worden. De kerkleden gluren stiekem en openlijk naar hem. Egbert voelt zich zowel in Olst als in Welsum een paria, een persona non grata. Hij neemt de veerboot naar Olst en thuis vult hij een jerrycan met benzine. Hij wacht tot het donker wordt en dan sluipt hij ongezien naar de IJssel. Met een gestolen roeiboot vaart hij de IJssel over en eenmaal bij de kerk van Welsum giet hij de benzine op de houten deuren en op fakkels. Hij steekt de benzine aan en hij gooit de brandende fakkels door de ruiten naar binnen. Binnen de kortste keren staat de kerk in vuur en vlam. In heel Welsum wordt brandalarm geslagen, maar het bluswerk heeft geen enkele zin meer. Midden op de IJssel drijft de roeiboot, van waaruit Egbert de vlammenzee gadeslaat. De veerbootschipper is wakker gemaakt en geschrokken en opgewonden kerkleden van de kerk in Olst varen de IJssel over. In de verte zien zij iemand in een roeiboot zitten. 'Dat kan wel eens de brandstichter zijn!', roept dokter Van Cammingha, 'kijk, hij gaat staan!'. Egbert gaat inderdaad staan en hij houdt de loop van een pistool tegen zijn rechterslaap. 'Voor jou, Maaike!', krijst hij. Er klinkt een weergalmend schot en Egbert valt in het water. Even heerst er een diepe stilte op de veerboot, maar al gauw beginnen de kerkleden weer te raaskallen en leugens te verkondigen.

Olst Welsum Egbert Goldberg

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 111