Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Ontvangst

Ik stond vroeg op en spoedde me naar de kachel om enkele houtblokken aan te maken.De warmte stroomde met staccatoachtige treiterlijnen de kamer binnen en verdreef de kou. Alsof ik me een bongenoot wist, trok ik toen pas mijn kleren aan en zette water op het vuur. Met enkele halen van mijn lange mouwshemd wiste ik alleen de onvolgroeide ijsbloemen van het raam en tuurde naar het landschap dat zich langzaam aan de nacht onworstelde.

Aan tafel met een kop hete thee was altijd een goed begin van de dag.
Vanmiddag zou Rudolf langskomen, dus eerst moest ik nog drank uit het dorp halen.Toen de schuurdeur opensloeg was het onstuimige gebries van Geert het paard al te horen. Met zachte klopjes op de hals van het paard werd hij begroet en kreeg hij een zak haver om zijn hoofd geschoven. Ik liep naar de hoek van de schuur, pakte mijn laarzen met sporen en hulde me vervolgens in een dikke, zwarte mantel. Geert werd naar buiten geleid, waarna de tocht naar het dorp werd ondernomen. De kou van de wind speelde om mijn gezicht en het lijf van Geert verwarmde mijn benen,romp en schouders.

Halverwege de rit maande ik Geert tot stilstand. Tussen de glooiende heuvels ontwaarde ik een schijnsel dat ons leek te begeleiden. Geert leek het ook te bemerken en trappelde onrustig en draaide voortdurend halve rondjes.
We waren al geruime tijd op weg en het daglicht was toen al doorgebroken. Bij nadere beschouwing leek het schijnsel een samensmelting van lichtpuntjes die uit het bos kwamen. Rechtopstaand en met losse teugels galoppeerden we naar de bosrand. Een onbestemd gevoel maakte zich van me meester toen we de plek naderden.

'Verdomme Rudolf, waarom moet je dit nu juist hier doen?, vroeg ik bij de aanblik van het tafereel dat me onwerkelijk was voorgekomen.
'Nou Godfried, deze plek leek me uitstekend om het experiment uit te voeren. Kom, ik laat het je zien', zei hij met opwinding in zijn stem.
Ik lijnde Geert aan de hals van Rudolf.

'Oke', zei deze,'dat is dan jouw aandeel aan het experiment', waarop ik knikte.
'Uitleg geven van iets met een een aangelijnd paard aan mijn hals, hoe verzin je het toch Godfried', zei Rudolf lachend. Geert volgde onwennig zijn andere baas, waarop deze met een licht bezorgde ondertoon vroeg; 'Hij wordt toch niet wild of zo?' 'Nou, dan leg je het maar snel uit' zei ik lichtelijk ongeduldig.
'Nu dan, hier is een mechanisch rad dat met de hand wordt aangedreven. Daar staan schoepen met houtblokken op die dan vervolgens naar een vuur worden geleid, waarna een inferno aan de bosrand moet ontstaan'.

'Goh', zei ik,'maar waarom doe je het experiment dan hier?' Rudolfs vurige antwoord was: 'Het gaat om de plaats waar het gebeurt, wees nou eerlijk, hoe groot is de kans dat zo'n tafereel zich hier nog een keer afspeelt, nou?

En toen, beste lezer, brak het moment aan waarop onze vriendschap tot een einde kwam.
'Maar Rudolf', antwoordde ik,'ik kan dit bijvoorbeeld toch ook weer op deze plek gaan doen? ik bedoel, je had het me niet moeten vertellen'.
'Ja maar jij kwam hier per toeval', was zijn antwoord.
De hals van Rudolf begon er nu raar uit te zien; rode striemen die zowel door Geerts touw als de opwinding over zoiets als patentrecht werd veroorzaakt. Zijn rode nek zwol aan tot een dikke dennenstam, dacht ik toen.

Een ding wist ik zeker, Geert stond achter me. Domheid kan een vriendschap wel degelijk opbreken.
Rudolf raaskalde gewoon door, ook nadat ik Geert met een krachtig 'vortsik, hop' had aangespoord. De hoeven van Geert kwamen in het rad terecht en verwurgden Rudolf. De romp en de benen van Rudolf lagen op het vuur en Geert was er met het hoofd en schouders vandoor.

'Naar huis, natuurlijk', schoot het door me heen. Nahijgend van de lange sprint trof ik Geert met de overblijfselen van Rudolf in de boomgaard aan.
'Goed zo makker, staakt uwen geraas onmiddellijk' riep ik zelfrelativerend tegen de bollige ruin.

Ik zette Rudolfs uitgebeende hoofd na een poetsbeurt voor het raam en haalde toen de drank uit het dorp die ik mezelf nog beloofd had.

Schrijver: martin hoekstra, 30 mei 2002


Geplaatst in de categorie: pesten

2.6 met 35 stemmen 2.311



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
lorraine
Datum:
3 juni 2002
Email:
lorraine_den_hartoghotmail.com
ik vind het een moeilijk verhaal, maar het is wel mooi geschreven

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)