Alle inzendingen over overig

Het was weer zo ver, ik moest met haar mee naar die middelgrote bijna onbereikbare stad in het noorden van het land (inderdaad Groningen) om kleding te kopen. Er was weer een deel afgevoerd naar het Leger des Heils en dus moest de voorraad weer aangevuld worden. Met name natuurlijk de jurken, rokjes en mantelpakjes. Een kostuum voor mij zou ook niet…

Vooraf alvast even ter geruststelling – ik heb niks tegen vreemdelingen zo lang ze zich maar ‘normaal’ gedragen en zich niet bezondigen aan ongeoorloofde activiteiten. Op mijn dagelijkse wandeling door het dorp kom ik van alles tegen – een Somalische mevrouw in lang gewaad en een soort van hoofddoek op zonder begeleiding, en haar gezicht was volledig…

Hoe iets simpels je soms ten einde raad kan maken, ongelooflijk. Komt mijn vrouw aangezet met een klein potje yoghurt. ‘Ik heb wat van die yoghurt, die ik gisteren bij die boerderij heb gekocht, voor jou in een potje gedaan – moet je eens proeven, ik vind er niks aan, het lijkt wel karnemelk.’ Ik draai het dekseltje van het potje, leg dat links…

Eerste klas maar toch tweede plaats, de positie waar ik me bevind, de situatie helder voor mijn ogen, hoe dat het leven leven, me nu eigenlijk af gaat. Een te groot hart en voor m'n kop heb ik ook een plaat, maar ja ik heb ook niets te bieden, want in feite..j a sta ik nog steeds op straat, vroeg in de morgen zorgeloos maar ook tot 's avonds laat…

Ze kwam de man om de hoek van het bospad tegemoet lopen. Op een paar meter afstand van hem draaide ze zich om en riep: ‘Josje, kom hier!’ ‘Ach mevrouw, wat is het toch wat met die kinderen hè, als ze spelen horen en zien ze niks meer. Ze gaan dan helemaal in hun spel op.’ ‘Nou meneer het betreft geen kind, maar mijn hond.’ ‘O sorry, ik dacht het…

Vorige week maandag even naar het dorp gewandeld voor een boodschapje. Kwam ik langs de woning van familie S. Hij is directeur van een of andere grote beleggingsmaatschappij en z’n vrouw runt zeer verdienstelijk een accountantskantoor. Ach waarom vertel ik dat eigenlijk, vraag ik me af. Nou, houd ik mezelf voor, gewoon om te laten zien dat het in bepaalde…

Mijn vrouw heeft het huis weer eens uitgemest, dat wil zeggen dat ze de door de jaren heen verzamelde spullen weer eens bij elkaar op een hoop heeft gegooid en alles weer eens aan een zorgvuldige diepgaande overweging heeft onderwerpen, en geschift heeft wat wel of niet weg kan. Na een dag heeft ze de tot kinhoogte reikende stapel weten te reduceren…

Drie uur lang had Bjarne, met Frits de kater op schoot, gedichten gelezen van bekende dichters uit het buitenland. Bjarne dacht weer aan Emma en haar veelzijdige belangstelling voor alles en nog wat. Emma hield van dieren en poëzie. Ze hadden het vaak samen over dieren en poëzie. Het wonderbaarlijke van dieren was dat ze je iets konden vertellen zonder…

Voor de duidelijkheid en vooropgesteld, ik heb niet zoveel met auto’s. Vanmorgen wandelde ik door het dorp en zag weer een eigenaar z’n auto in stille aanbidding poetsen en schoon spoelen. Hij was zo ‘verliefd’ en in vervoering, dat mijn groet helemaal niet tot hem doordrong. Liefde maakt blind en doof. Om heel eerlijk te wezen moet ik bekennen dat…

Mijn vrouw is allergisch voor gebruiksaanwijzingen. Meestal zijn ze onduidelijk volgens haar. Ik werp dan meestal tegen dat zij ze niet begrijpt. Haar argument is dan weer dat het vaak heel slecht vanuit een andere taal is vertaald en daardoor soms onbegrijpelijk Nederlands wordt – het zal wel . Laat me maar eerlijk zijn, ik als doorsnee man lees…

Ach, in ons kasteel is het goed wonen," bromde het spook. "Maar om hier altijd en eeuwig gevangen te zijn en er nooit eens uit kunnen... O, mochten wij geesten maar eens naar buiten zweven!" kwamen deze laatste woorden er luid klagend uit. Er kwamen veel meer spoken bij de ramen staan. Die keken allemaal neerslachtig naar buiten, naar beneden. "Wat…

Dichtbij het dorpje lag een groot bos, waarin een oud kasteel stond. Er woonde niemand in dat sombere, vervallen gebouw. Wat zag dat er naargeestig uit! De muren waren grauw, overal beschimmeld. En op sommige plaatsen gebarsten. Een van de vier torens was helemaal in elkaar gezakt. Je kon dat kasteel allesbehalve mooi noemen. De mensen van het dorpje…

Gisteren liep ik de plaatselijke apotheek binnen om enkele medicijnen te bestellen. Ik vroeg voor de zekerheid of dat mogelijk was. Ze bekeek m’n medisch dossier en zei: ‘Dat kan, maar van dat ene middel weet ik het niet zeker. Ik zal het nakijken. Zo niet dan bel ik u.’ Het was een middel dat ik blijkbaar voor het eerst bij hun bijbestelde. Meestal…

Het coronavirus is nog niet verslagen of er duikt al weer een nieuw op. De digitalisering is hier samen met het coronavirus debet aan. Sommige ouderen kunnen het niet meer volgen wat je allemaal online kunt bestellen en/of aan gekkigheid uitvreten. Ze wagen zich er niet meer aan. Net zoals sommige schrijvers die alles nog met pen opschrijven en het…

Zes eenzame dagen later in de stad Utrecht die aan de wisselvalligheid van de zomer was overgeleverd. Emma had een speeltje gekocht. Dat was op zich niet zo erg, maar het was wel een beetje irritant dat ze dat speeltje in de vitrinekast had gezet, zodat iedereen kon zien dat zij een speeltje had. “Dat hoeft toch niet iedereen te zien Emma” wierp…

De wolken lieten de Nederlandse zomer even met rust en gaven de zon de kans om voor helderheid te zorgen. De relatie tussen Frits de zwarte kater en de jeugdige Bjarne begon te bekoelen. Het harige beest had meer belangstelling voor muizen dan voor zijn trouwe verzorger, die een aanzienlijke korting op zijn huurbedrag kreeg in ruil voor deze dienst…

Ken je dat: gewoon een kast opruimen omdat het nodig is, of om een regenachtige dag mee op te leuken, dat kan ook. Er is geen sprake van leuk, nog minder van opleuken als we gezamenlijk een kast onder handen nemen. Maar jemig wat een zooi eruit komt, nooit in de gaten gehad dat 40 centimeter ook naar achteren doorloopt en als je zo slim bent als wij…

De jeugdige Bjarne wilde Frits de kater wel begrijpen, maar zijn nieuwsgierigheid had toch even wat tijd nodig. Wat stond er daar in de andere hoek van de zolder? Bjarne hield zijn hand voor zijn mond zodat hij geen stof naar binnenkreeg. Het was een oude kist die was afgesloten met een hangslot. Hier had hij geen sleutel voor. Wat zou er in die kist…

“En nog altijd gaan we te keer, als onverschrokken beesten. De natuur moet boeten voor ons wangedrag. Diersoorten verdwijnen, planten zwijgen en kwijnen weg, langs de weg, naast het asfalt. We streven steeds meer naar gelijkheid, alles als een betonnen muur. Kleine verschillen in een uniforme wereld, ze moeten overbodig worden, zo lijkt het. Wie niet…

De volgende dag kwam Christiaan een tas vol post ophalen. Hij was vriendelijk en vertelde Bjarne dat het wel goed zou komen. Bjarne hoopte dat het daarmee opgelost zou zijn, maar de brieven bleven de dagen erna komen. En er bleken ook liefdesbrieven tussen te zitten. De op de enveloppe getekende hartjes lieten niets aan zijn fantasie over. Sommige…

Bjarne Gosse had het zojuist gekregen boekje in zijn handen. Een lief cadeau van zijn geliefde hospita. Niemand begreep de kleine geneugten die Bjarne Gosse verzon wanneer hij zich eenzaam voelde door het versleten rugzakje dat hij uit zijn jeugd had meegenomen. Soms leek het alsof zijn hospita zijn gedachten kon lezen. Dat zij wel kon voelen wat…

Even was het juichen om de voetbal ook bij Bjarne. Hij legde de emotionele brief in de warme lade van zijn donkerrode nachtkastje. Opnieuw werd Bjarne overmeesterd door een warm gevoel van binnen omdat hij geconfronteerd werd met de emotionele kanten van een man. Nooit had hij er aan gedacht om Kees spannend te vinden, maar nu hij in de gaten kreeg…

Een paar dagen na zijn droevige ervaring met het huilende schilderij in een galerie voor beeldende kunst werd de jongeling Bjarne Gosse opgebeld vanuit het ziekenhuis door Christiaan de kunstenaar. Hij was zich aan het voorbereiden voor het interview, dat voor de gelegenheid in het ziekenhuis werd gehouden, omdat het vanwege zijn gebroken rug niet anders…

In de stad Groningen is een kolossaal gebouw gecreëerd wat o.a. dienst doet als cultureel centrum. Sommigen vinden het een pracht idee en een machtig gebouw. Anderen vinden het een gedrocht en totale geldverspilling. Zelf vind ik het in de huidige tijd ook iets minder noodzakelijk. Volgens mij is het juist veel beter bepaalde zaken over de stad te…

‘Opa,’ vraagt Bennie, ‘jij weet zo veel. Jij kunt mij best wel uitleggen wie of wat God is.’ ‘Hoe kom je daar zo opeens bij jongen?’ ‘Nou, ik heb je laatst verteld over Fonske Smeets, je weet wel dat katholieke jongetje dat bij ons op school is gekomen. Hij vertelt me soms over God en hij bidt voor het eten. Ik was benieuwd, wat jij mij er over…

De taal van de zon sprak boekdelen deze bijzondere zomer. Het was nooit bedoeling geweest maar Bjarne Gosse raakte bij toeval besmet met de woekerende zomerse droomkoorts. Hij meldde zich af voor de stage bij het biologische tuinbouwbedrijf. Zijn jeugdige lichaam was te verzwakt voor het zware werk. Hij had zijn schilders-spullen opgeruimd. Bjarne…

Het ontroerde Emma dat het lievelingsliedje van Bjarne “Heart of gold” op de radio was te horen. Er werd aangebeld. Emma deed de deur open. Daar stonden drie stevige mannen met de nieuwe Chesterfield bank voor de deur. Emma was alleen thuis, de mannen tilden de bank naar de woonkamer en ze namen de oude bank mee naar de bestelbus die in de straat stond…

(26-01-2021) Gisteravond was het even de moeite waard om de avondklok te negeren, want het was een prachtige frisse heldere avond. Even genieten van de sterrenhemel. Het was ver na negen uur, mijn honden waren ook buiten, het excuus. En trouwens een stuk van de weg af wonend en op eigen erf, dus niet op straat, kan niemand me iets maken, en niemand…

Mijn vrouw haalt soms rare fratsen uit met elektrische apparaten – niet echt gevaarlijk maar soms niet goed overdacht of niet goed opgelet. Ja ja, en jij zelf doet nooit iets verkeerd zeker. Nou niet echt veel, maar vandaag was het goed raak. Vorige week was ik hier in het dorp in het winkeltje van een mevrouw wezen kijken, die daar tweedehands spulletjes…

Neanderthalers leven nog volop. O ja? Ja, zoals u waarschijnlijk ondertussen wel zult hebben meegekregen bestaat ons DNA voor een heel klein deel uit dat van de roemruchte Neanderthaler. Hoop dat u hierdoor niet geschokt bent. Het onverwachte voor vele Europese en Aziatische bezitters is, dat wij er veel meer van bezitten dan de Afrikaanse medemens…