Oktober 1984

Het was volop herfst in Utrecht. Gerard Vroeg belde Bjarne. Gerard was hoorbaar van streek. Een goede vriend van hem had zelfmoord gepleegd. Zichzelf opgehangen aan een boom aan de oever van de rivier. Hij had geen zin meer om verder te leven. Bjarne probeerde Gerard gerust te stellen, maar hij voelde dat het niet tot hem doordrong. Hij moest hem alleen laten met zijn intense verdriet.

De diva van Bjarne had hem al die tijd weten te manipuleren met haar mooie praatjes en bewondering voor zijn jeugdige naïviteit. Bjarne dit en lieve Bjarne dat had het geklonken. Hij adoreerde haar, haar schoonheid, haar innerlijk, haar erudiete belevingswereld en kennis van culturele zaken. Ze was behalve minnares ook leermeesteres geweest in allerlei voor de mens gevoelige zaken. Ze was zo anders dan de mensen die hij uit zijn jeugd gewend was. Vrijzinnig met kennis van zaken en belezen. Soms dacht Bjarne dat ze alle boeken op de wereld had gelezen, maar dat kon natuurlijk niet. Zo dom was hij ook weer niet. Ze had hem betoverd, niet alleen voor de lusten, maar steeds vaker voor de lasten.

Bjarne Gosse had wel een vermoeden dat er andere mannen in het spel waren, maar hoe kon hij weten dat het er zoveel waren en in dezelfde tijdspanne van hun mysterieuze relatie. Bjarne wist niet wat hij ervan moest denken. Hij kon haar niet veroordelen, daarvoor was ze hem te dierbaar. Op de een of andere manier voelde hij zich gebruikt. Maar hij was er toch zelf bij geweest. Het was zijn eigen keuze. Hij hield van haar verhalen en erudiete vertelkunst. En hij had zeker ook van haarzelf gehouden, haar mysterieuze karakter, de manier waarop ze in het leven stond.

Bjarne kon zich maar op één ding tegelijk concentreren. De brieven zouden wel drogen en de geur van de pis van Frits deed sterk aan haar favoriete parfum denken. Het was beter dat hij niet liet merken dat hij overal achter was gekomen. Dat hij alles wist tot aan de meest intieme details.

Bjarne dirigeerde Frits de zwarte kater de slaapkamer van zijn hospita uit. Dit was voortaan hun geheim dat ze samen zouden bewaren Frits en Bjarne. En misschien zou hij er Kees ook ooit over kunnen vertellen als hij weer eens iets laat horen. Bjarne had nog geen inspiratie gevonden voor nieuwe gedichten en Kees had zelf ook niets meer laten horen. Hoe zou het met hem gaan?

Buiten barstte er een onweer los. Bliksem, donderslagen, de weergoden lieten nogmaals merken dat we maar gewone stervelingen waren. Aardse stervelingen met een eigen wil en verstand.

Steeds vaker begon Bjarne te twijfelen of zijn vriendschap met Maarten Wolvenknaap stand zou houden. Het beviel Bjarne voor geen meter dat hij steeds contact had met duistere figuren uit de onderwereld. Zijn plan om in korte tijd veel geld te verdienen was uiterst verwerpelijk. Bjarne moest zijn best gaan doen om Maarten te overtuigen er van af te zien.

Voor Gerard Vroeg was het misschien al te laat. Hij schreef Bjarne de laatste tijd verwarrende brieven. Hij dacht na over het leven op een vreemde manier.
Hij stuurde Bjarne een verhaal op, de rottweiler en het Kaapse viooltje. Het was een bizar verhaal over een trouwe viervoeter en een onschuldige plant. Bjarne las het drie keer voordat hij het begreep. Hij was op zoek naar huiselijkheid en dacht er over een hond en een plant aan te schaffen. Maar de hond en de plant konden het niet goed met elkaar vinden. En van het een kwam het ander.

brieven herfst regen kater

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 8 stemmen 204