Alle inzendingen over liefde

Misschien komt het omdat ik 'Sint-Sebastiaan', 'Terug tot Ina Damman' en 'De andere school' van Simon Vestdijk heb gelezen, dat mijn droomgedachten naar de Havo-afdeling van de oude, afgebroken Pabo in het centrum van Heerenveen terug keren. Na de christelijke Mavo belandde ik godzijdank op de...

.....en dan observeerde ik je, als je paradeerde in het park te midden van je geloofsgenoten, zoals ik altijd in blinde adoratie naar je Griekse gestalte bleef staren....Onze liefde bleef al die jaren hopeloos, onmogelijk en onvervuld.... Het moest van jou de liefde blijven die vriendschap heet.......

Mijn eerste liefde was een jonge Friezin. Ik weet het nog als de dag van gisteren. Sommige ervaringen zijn zo diep geworteld, dat zelfs Alzheimer er geen vat op heeft. Het lijkt wel alsof mijn leven op dat stukje grond in Heerenveen met vuur eeuwige afdrukken heeft gemaakt, eeuwige merkstenen. Tenmi...

De muziek van Simply Red weerklinkt: "I wasted all those years, I wasted all those tears". Het pulserende ritme van de drums is als van een hart, als van mijn heftig bonkende, levendige hart dat klopt achter mijn ribben, figuurlijk gesproken de zetel van mijn liefdesgevoelens, van warmte en, eveneen...

Tien dagen heeft Jurgen Thomas nu niets anders gedaan dan Nicky volgen in al haar bewegingen. Tien uur, Nicky laat zich voor het eerst zien voor het raam, draagt niets meer dan een shirt en en tot de draad versleten ochtendjas, zet koffie. Niets doen, wachten op hem. Hij werkt. Nicky is geen man, h...

‘Hé. Freddy, dat is lang geleden . Hoe gaat het alles goed?’ ‘Mag niet klagen joh, en met jou lijkt het ook goed te gaan toch?’ ‘Inderdaad, ik mag niet klagen. En hoe gaat het met Marieke? Twee kinderen hebben jullie?’ ‘Klopt twee meisjes, nu 10 en 11 jaar oud. En wat Marieke betr...

Lang, lang geleden sloeg ik je gade in het park. Als een standbeeld stond je, gekleed in je groene regenjas, achter de kraam waarmee je je godsdienst moe probeerde te propageren en aan de man te brengen. Waarom toch moesten mijn blikken zich, letterlijk en figuurlijk gesproken, jarenlang op jou ric...

Ik vind het nu juist zo lief hoe Eva Jinek 'Wat lief!' zegt!

Er zijn mensen die telkens hetzelfde verhaal vertellen, maar eigenlijk niet veel zeggen. Je hoort over ze op de radio. Je ziet ze op de televisie, je leest over ze in het nieuws. Ze praten, doen dingen, ze zetten woorden op papier, maken kunstwerken, haken truien. Maar je bent ze snel weer vergeten....

Eens (je was al ver boven de zeventig) verraste je me met een zilveren kettinkje waaraan een sierlijk steentje bungelde, onbewust als je was van het feit dat ik een vrouw ben die zich niet zozeer opdirkt en zeker geen fotomodel. Plotseling en plompverloren, in een abrupt gebaar, legde je het cadeaut...

Ze was mijn goede, zachtzinnige collega geweest in die lang-vervlogen tijd van veertig jaar her. Naast haar en aan haar zijde had ik eens mijn type- en archiefwerkzaamheden volvoerd. We ontmoetten elkaar onder de zwarte luifel van café "Anvers" aan de Oude Markt in Tilburg, die gelardeerd was me...

Praten over “ houden van” hoor je telkens opnieuw, praten over “ doeslief” de campagne die momenteel in ons land overal tevoorschijn komt, houdt ons bij de les! Maar ik beken, altijd lief, is geen optie! Nooit boos, geen optie, nooit kwaad of verbolgen, evenmin! Geen ruzie is volgens mijn...

"Uw zus is er", verklaarde de verpleger, Spoedig inderdaad verscheen zij aan mijn bed in de ziekenkamer; het oude gezicht omlijst door een gordijn van grijze haren, als een helm. Zo trots noemde ik steeds haar naam en bezigheden tegenover vreemden, tegenover onbekenden, die onze familienaam niet ke...

We horen het te weinig, zo zegt men, we zeggen het niet genoeg, oordeelt men, we schallen het niet van de daken, maar dat zou ook wat lastig worden denk ik dan....eventjes een paar trappen op, om vervolgens hoog in de lucht te brullen ‘ ik hou van je’ waarbij komt dat ik een beetje hoogtevrees h...

‘Kijk’, mijn moeder staat voor me, in haar blauwe nachtjapon. Ze lijkt op een klein meisje. Haar benen en voeten bloot. De dikke blauwe aders duidelijk zichtbaar op haar gezette onderbenen. Als babysloffen hangt haar huid bol om haar enkels. Haar knieën tegen elkaar aan. Schouders gebogen, kwet...

Sinds gisteren weet ik het zeker. Ik gooi een balletje op. Ik doe een poging. Ik waag de gok. Toen ik je in de vroege ochtend bezig zag met die grote zak chips in de kantine kon ik mijn ogen niet van je afhouden. Hoe je samengeknepen pretogen fonkelden achter je grote brillenglazen. Hoe je stiek...

Eens weefde je de sjaal voor mij; voor mij, je zo dierbare zus; de sjaal met de zo kunstig ingeweven motieven in geel en grijs. Het was in de tijd dat het grote, mechanische weefgetouw nog in je kamer stond waarmee je zo goed weg wist.Nu nog streel ik de fragiele kwastjes van mijn sjaal die je same...

In mistige regen, kwam ik haar tegen. Haar bruine haar wat korter deels verstopt onder een groene pet. Met oorringen als een hoelahoep zo groot, waarbij ik me afvroeg of een beetje turner zijn dagelijkse oefeningen aan menselijke oren had kunnen doen. Ik herkende haar direct, maar zij mij niet. De p...

Homoseksualiteit is gewoon iets wat bestaat, al eeuwenlang, net zoals er mensen met blonde haren en blauwe ogen bestaan. Je uitspreken tegen homoseksualiteit is hetzelfde als je uitspreken tegen een konijn, totaal zinloos. Het komt altijd al voor en het heeft altijd bestaan. Wie heeft het recht om d...

Vreemd dat je nu pas begint te lachen. Er is niemand die een grap heeft verteld. Er is ook niemand die probeert grappig te zijn. Jouw lach klinkt lachwekkend, hoge tonen bereiken de wolken. Alsof je op de wolken loopt. Ben je verliefd? Of is het gewoon een binnenpretje? Ik meen jouw stem te herkenne...

Vanaf de voorste plaats in de bus, die hij bezette, hoorde ik mijn naam roepen als in wanhoop of vertwijfeling: "Ineke!" Hij was weer op weg: hij sjouwt her en der rond in de stad. Mijn afwijzingen zijn hem rauw op zijn dak gevallen, maar mijn verre geliefde heerst over mij, beheerst mijn hart, mi...

Na lang aandringen was het eindelijk gelukt, een afspraakje met haar, ergens in de stad. Want ze heeft een overvolle agenda. Ik voelde me bijna schuldig. Zelfstandig ondernemer, alleenstaand, gescheiden, puberkinderen, hoge vaste lasten, ieder binnenkomend telefoontje kan een opdracht opleveren. Plu...

Op een hete zomerdag hotst en botst een bus door buitenwijken van de stad. Het panorama heb ik duizend-en-een keer aanschouwd: de Sweelincklaan, de Van Anrooylaan, de Beethovenlaan. Het was het decor van een liefde, die niet meer bestaat sinds het brute afscheid. Op deze levenloze muren, op deze...

Al vaak signaleerde ik hem her en der in de stad en ook vandaag kwam hij aanlopen bij de bushalte en weer kwamen we aan de praat. Hij bood me een doorkijkje op zijn wanordelijk gegroepeerde gele ondergebit, en, figuurlijk gesproken, krakkemikkige verstand waarmee hij meteen al het toch wel elementai...

'TOEVAL IS NU EENMAAL DE HEERSENDE WET IN DIT BESTAAN' Recent kocht ik TSJAIKOVSKISTRAAT 40, een autobiografische vertelling uit Rusland, van Pieter Waterdrinker. Volgens de Volkskrant is deze roman uit 2017 Waterdrinker op z'n best. Cynisch, spottend, exuberant; zowel voor wat betreft inh...

De Liefde, die een gave is, werd haar vooralsnog niet geschonken en zij kon er niet op wachten. In bonte, bombastische bewoordingen,pathetisch proza en strompelende versvoeten (met al te veelvuldig gebruik van de termen "hart", "liefde","eros","maan", "nacht" en "sterren" trachtte zij w...

Ai, wat een onderwerp. Als je hier je vingers niet aan brandt, waar dan nog wel aan? Maar laat ik een poging wagen, aangedreven door de vraag in de discussie bij de dagcolumn van Gaffelbaard van 20 april 2018: “Weg met het lustobject”. In die column ging Gaffelbaard in op de recente besluiten om...

Dichtbij de heuvel waarop als altijd de kathedrale basiliek van de Sacré-Coeur haar koepels verheft, en wel in de straten die zich uitstrekken aan haar voet als een ongeduldige minnaar aan de voeten van zijn toekomstige echtgenote, overvielen mij eens merkwaardige gevoelens van verdriet, vervreemdi...

Zeven maanden scheiden ons van elkaar; zeven luttele oftewel heftige maanden. Anderen bewonen nu je kleine huisje, eens het decor voor onze vriendschappelijke gesprekken. Achteloos, onverschillig en onzorgvuldig scheepte je me op, liet je me over aan mijn eenzaamheid, aan mijn toekomst zonder jo...

Aan het centrale plein in Moergestel vindt men diverse gelegenheden voor "culturele ontspanning" en voor restaurantbezoek, Zo bezoeken we vandaag met de de van de "Opstapbus" de gelegenheid "Den Boogaard" waar een jongedame met diep uitgesneden decolleté in een wijnrode lange jurk ons zal ver...