Bosje bloemen

Toen Wouter de bibliotheek verliet, dacht hij, zal ik een bosje bloemen voor Mien meenemen?
Hij liep naar het bloemenstalletje op de markt en bestelde bij dikke Marie een bosje rode rozen. ''Heb je wat goed te maken, Wouter'', vroeg ze.
''Gelukkig niet, maar gewoon een gebaar van liefde voor je vrouw.''
''Ik dacht dat het uit was tussen jullie na die vechtpartij hier op het plein.''
Hij ging daar maar niet op in en dacht, stom mens.

Hij wilde afrekenen en voelde in zijn rechter achterzak van zijn pantalon. Hij schrok, portemonnee vergeten.
''Heb je weer geen geld bij je, vorige keer ook al, weet je dat ik nog zes euro van je te goed hebt. Ga eerst maar geld halen, want je krijgt de bloemen niet mee.''
''Morgen kom ik je betalen, doe niet zo flauw.''
Ze gaf ze niet mee. Toen liep hij kwaad weg en plukte een bosje margrietjes uit een perk bij het Stadhuis.

Dat zag Wim, een buurman die verderop woont en tikte Wouter op zijn schouder, en zei:
''Armoedig bosje zeg, zijn die voor Mien?''
Wouter vertelde hem, dat hij rozen wilde kopen, maar zijn portemonnee had vergeten en de verkoopster ze niet mee gaf.
''Wat moest je dan betalen?''
''Twee euro, Wim.''
''Hier heb je twee euro en haal die rozen en doe de groeten aan haar.''

Wouter ging zijn huis in met de bos rode rozen.
''Zo, ben je daar eindelijk, waar heb je al die tijd gezeten'', zei Mien.
''Ach, op de markt een praatje gemaakt met Wim. Hier lieverd, een bos bloemen voor je, er zit een kaartje bij.''
Zij las het en zag:
''Voor jou lieve Carla, ik houd van je.''

''Je zit mij weer te belazeren, hufter'', en ze smeet een half glas bier in zijn gezicht. Hij wist zich geen raad en zag ook de tekst.
''Verdorie nog eens aan toe, dat is een vergissing. Dat kaartje had ik al een hele tijd in mijn binnenzak van mijn jack en was bedoeld voor Carla, omdat ze ons geholpen heeft toen jij zo erg ziek was.''

''Alles goed en wel, maar dan schrijf je niet, dat je van haar houd. Je bent met mij getrouwd, dus houd je van mij, begrepen.''
Hij dacht daar anders over.
''Geef mij maar een pilsje, want ik houd wel van je en nog eens wat, waarom heb ik vorige week toen ik jarig was, niks van je gehad, jou geef ik altijd een cadeau met je verjaardag.''
''Oké, ik maak het goed met je, we gaan vanavond op jouw kosten chinezen.''
Hij moest lachen, precies mijn mentaliteit, dacht hij.
Aldus geschiedde.

Schrijver: kees niesse, 20 november 2011

c.h.niessekpnplanet.nl

Biografie van deze schrijver

bloemen portemonnee portemonnee Carla

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.3 met 3 stemmen 186