Alle inzendingen over Van den Broek

...andere, kort grijs haar, platte billen in afritsbroek, knikt hevig. Ik denk aan mijn eigen billen, wandel stevig door. Een Grauwe gans met twee jongen steekt over. Ze waggelen naar de visvijver. Toen mijn moeder net in het verpleeghuis woonde, stond ze nog voor de spiegel, deed lippenstift...

...niet in zijn broek had kunnen houden. Dan kun je toch maar beter de ballen uit je broek schaatsen…

...naar mij en zei: 'Dan trek je toch een andere broek aan als je thuis bent?'. Ja hoor, natuurlijk! Ik wachtte tot ze me mijn geld gaf voor het oppassen, maar ze vond dat ik nog even bij haar ouders moest gaan zitten, dat hoorde toch zo? Uit beleefdheid nam ik nog een kopje koffie en hoorde...

...en een klein stukje van een lichtbruine ribbroek, maar dat is genoeg. In een flits slaat het door mij heen: het is een jongen uit mijn klas. Een waas trekt voor mijn ogen, ik draai mij om en zie een tram langsrijden over de Straatweg. Ik kijk naar de silhouetten van de mensen in de tram....

...begrafenis? - Het was een heel verdrietige begrafenis, zeg ik. - Kom, zegt mijn moeder, je moet deze broek even passen. Die heeft mevrouw Baakman voor je gemaakt.

...en wilde zijn broek aantrekken, zijn hele onderbroek zat onder de stront. Potverdorie, wie heeft mij dat geflikt. Toen hij uit het raam keek zag hij de autobus voor de deur staan. Attenoje, wie heeft mij verlinkt. Buiten gekomen stond al een menigte van buren op zijn komst te wachten. Jochem...

...schreeuwen: ''Welke schoft heeft in mijn broek gescheten'' en ze bleef maar vloeken. Toen kwam ik tevoorschijn en zei met een donderende stem: ''Ja, dat heb ik gedaan vuile slet'' en ik gaf haar een opdonder. ''Die kerel van mij dorst niks te zeggen, want hij weet, dat hij...

...is slechts één reden: Hij - schepper van zijn evenbeeld - heeft nimmer pijn geleden! Jan C. Maandag

...zware plicht hun gelijk aan te tonen door opeens briljant te gaan voetballen en ADO zo te behoeden voor de altijd gevaarlijke nacompetitie.

...in de trein naar Den Haag: Den Haag - Stad in gedichten samengesteld door Henk van Zuiden Ronduit gesteld: een prachtboek!

...het liefst zonder vrouwen in de buurt en in een broek van Mr. Marvis. Dus zit je vast in je onnozele kantoorbaantje of erger, eigen schuld dikke bult, maar zo had het ook gekund. Freewheelen in de grote buitenwereld, pikken wat je pakken kan. Geen oorlog, bootvluchteling, onbetaalbare...

...weergaloos reclame-concept, Jezus in een paarse broek. De schepping is mislukt, we staan bloot aan teveel aandoeningen, op leeftijd zijn we overgeleverd aan blokjes medicijnen met de dag van de week in ochtend/middag/avond. We sterven bij bosjes en die lul uit Bethlehem heeft er geen...

...smaak en goede manieren. Vlinderdasje, groene broek, anders in de omgang. Altijd zullen een tikje afwijkende landgenoten wel ergens opvallen en worden zij dan ‘kwetsbaar voor pesten’. In Nederland wordt op het werk en op school, in verhouding tot andere landen in Europa, erg veel...

...de wethouder, ‘ik moet mij aan procedures houden.’ ‘Maar voor de Hornbach heeft u het bestemmingsplan wel gewijzigd!’ Nee, ja, maar dat klopt, maar dat is een heel andere zaak, hè, dat moet mijnheer Kanarie toch begrijpen, dat gaat om werkgelegenheid. ‘Maar dit is mijn...

Ik zou graag zien dat den Heere een keer in mij is...

...van illegale arbeid. De arbo. De belastingdienst. Den Haag is alles wat de Westlander niet is. Den Haag is misschien wel de gekste gemeente van Nederland.

...was, ging het nog makkelijker, je verfde je broek, en gooide er later heel subtiel bleekwater overheen. Succes verzekerd! En nu: nu we niet meer zwart-wit moeten denken, en dat natuurlijk ook niet doen, want immers: daar is geen reden toe toch? Nu komt C&A met de allernieuwste mode: POPART...

...wellicht worden al die afvallige Haagse jongetjes (en dus ook mijn zoon) dan weer trotse ADO Den Haag-supporters, gewoon zoals het hoort.

Vrouwen die in den Heere zijn ontberen zulks vaak.

...zuigend aan een rietje; gekleed in de lange broek en in het bloesje dat ik me nog zo goed herinner. Bij de gymnastiekvereniging heb ik nooit veel gepresteerd. Mijn blonde klasgenootjes, de elegante meisjes, duikelden en buitelden in de rondte in de gymzaal, gekleed in de blauwe turnpakjes...

...naam met het adres Francois Valentijnstraat 207, Den Haag. Het ruikt naar een bestofte bibliotheek in een oud herenhuis, waar de zware gordijnen veelal gesloten waren om de boeken tegen het zonlicht te beschermen. Natuurlijk heb jij erin gebladerd, maar wieweet jouw vrouw en jouw zussen en broers...

...vijf op. Een paar uur later trek ik mijn lange broek weer aan en ga naar buiten. De aangestampte sneeuw op het trottoir zorgt voor gladheid. Met tintelende handjes loop ik voorzichtig naar huis. Snel open ik de deur en voel de vochtige warmte op mijn gezicht. In de blauwgeverfde keuken staat...

...zoals ik vermoed geflankeerd door de panden van de "burgerlijke elite". Op de onderwijsboulevard is het een komen en gaan van opgewekte, vrolijke jongeren die welgemoed en enthousiast de uitdaging van hun toekomst tegemoet zien. Het terras van het café-restaurant biedt uitzicht op de...

...ging hij met pensioen. Zijn zoon stierf tijdens een reis naar Indië, 48 jaar. Hij woonde op het Singel, vlakbij de Torensluis. Op hoge leeftijd werd hij liefdevol verzorgd door zijn dochter Anna en zijn nicht Agnes, totdat hij op 91-jarige leeftijd door ouderdom stierf. Louis Royer...

...een pasje nodig, een portier om je tegen te houden. Alleen geheime agenten als James Bond weten door te dringen tot de spelonken van het gebouw vol figuren die je niet kent, maar die bezig zijn met dringend heen en weer lopen. We zijn duidelijk in het hoofdkwartier van de vijand. Aan het eind...

...en Cherry Duyns. Heel absurdistisch en vervreemdend, Beckett-achtig, ik kreeg er meestal de rare kriebels van. Hij overleed in 1991 aan de gevolgen van kanker en zijn as werd over zee uitgestrooid. In 1994 verscheen zijn 'Verzamelde gedichten'. Tegenover de Arnhemse V&D bevindt zich nu het...

...eens van imposante omvang. Een aantal jaren geleden zette iemand, een gek, het mes in 'Who's afraid of Red, Yellow and Blue. Ik kon me niet voorstellen dat een schilderij dergelijke emoties in een mens kon losmaken. Nu ben ik daar niet zo zeker meer van. Kunst is emotie, positieve of negatieve...

Wie geregeld boter op zijn hoofd heeft, kan het door uitglijders soms zomaar zwaar op zijn brood krijgen. Wat overigens nog geen garantie biedt voor de broodnodige variatie in het denkpatroon.

...Gemeente, waar ooit een postkantoor stond. Langs de weg naar de gaskamers in Sobibor is een herdenkingssteen voor jou, je ouders en je broer Klaus.

De Gouverneurlaan in Den Haag is precies 1 kilometer lang.