Alle inzendingen over zilveren-bruidspaar

"Je hebt een snoeprol gestolen en daarom moet je kruipend naar Timboektoe!" "Mevrouw u legt een stevige knoop om mijn voeten, ik kan zo echt niet meer vooruit in mijn leven." "Als een kreupele zult u toch boete moeten doen voor uw begane zonden,en u zult een luizenkam mee moeten dragen...

De honderden bonte neonlichtjes van de vele gokautomaten toveren de grote, vierkante ruimte als het ware om tot een soort futuristische kermis, die in tegenstelling staat tot de strenge, solide muren en vensters van het gebouw, die haar klassieke afkomst verraden. Een grijsaard nadert de...

Het atelier voor kunstzinnige vorming is gevestigd in de kelderruimte van een cultuurtempel in het nabijgelegen dorp. Bij binnenkomst begroet mij een levensgrote pop met een lichtblauwe, flodderige badmuts op het hoofd en met een lange, lichtblauwe jurk aan, die weggelopen lijkt uit een...

De honderden bonte neonlichtjes van de vele gokautomaten toveren de grote vierkante ruimte als het ware om in een soort futuristische kermis, die in tegenstelling staat tot de strenge, solide muren en vensters van het gebouw, die haar klassieke afkomst verraden. Een grijsaard nadert de...

Paradise lost buiten stond het palmend groen stil langs de startbaan in rafels te zwaaien toen ik moest gaan eilandskind de wind draaide zich de zee verbleekte liep kolkend leeg lucht wolkte vormeloos uiteen de pop op mijn arm huilde tranen van steen warmte hield haar adem in de...

Dagen en nachten gingen weer voorbij en tijdens deze dagen en nachten kwamen groepjes vrouwen en mannen bijeen in het donkere bos voor geheime vergaderingen. Het volk maakte zich zorgen, natuurlijk om de vele verdwenen mooie dochters die nooit meer terugkwamen en natuurlijk ook over de toekomst van...

Op een heldere avond lig ik tegen de schuine dakpannen van het bijna afgekoelde dak te wachten totdat zij de was op komt hangen. Via een ijzeren trap in de keuken kon ik naar boven klauteren alwaar de kamertjes bevonden van onze bedienden en die van de buren. Zij heette Tini en leek veel op...

Het was een buitenkans voor hem. Als jurylid van de missverkiezing had hij veel invloed. En praatte hij met alle missen. Ook met die ene deelneemster. Hij vertelde haar dat hij ervoor kon zorgen dat zij zou winnen. De rest ging vanzelf. Ze won en hij versierde haar. Hij nam haar mee in zijn BMW...

Vaak passeer ik nog met de bus van "Arriva" het lage gebouw waarvan ik het innerlijk eens zo goed gekend heb. Het is van een moderne architectuur en draagt de trotse naam "Maranatha" ("de heer zal komen") tot op de huidige dag op haar gevel en haar kamers en de gebedsruimte zijn gegroepeerd...

Als iemand nog iets snapt van alle idiote dingen die tegenwoordig het nieuws halen, dan neem ik daar graag les! Om te beginnen spelen de ziekenfondsen Russische Roulette met ons geld, zetten in op de fabricage van de zo langzaamaan peperdure medicijnen! Het moet toch allemaal niet gekker worden? En...

Gisteren nog uren gebeld met Lisa. Ik denk dat we 10 minuten over dat feest gepraat hebben en dan weken we alweer af naar vrouwenzaken, typisch. Ik kon de slaap erna niet vatten en heb dan maar een sudoku-marathon afgelegd. Straks naar de winkel achter een nieuw boekje want m’n oud is helemaal...

Daar bij het kraaien van de haan, het ochtendgloren door haar raam, ontwaakte zij - het melkmeisje, het meisje met de melkkan. Spreidde haar lakens, zei de nieuwe morgen gedag, en trok haar werkkledij aan, ach de steeksels vallen los, maar ze had geen tijd voor haarzelf. Beneden staan de...

Voor het vierde jaar op rij til ik de emmer met onze gehavende dennenboom uit de tuin. En elk jaar denk ik; 'Ze haalt 't niet.' Kalend en steeds armetieriger trotseert ze door het jaar de elementen, hier en daar nog een triest toefje verdwaald engelenhaar tussen het dorre bruin. Een verlepte...

Het licht was al dat van september boven de haven en boven de kade, waaraan op die dag vele schepen zouden aanmeren; schepen met kloeke, fiere namen als "Papillon" en "Terra Nova" en met veelzeggende namen als "Dankbaarheid" en "Vertrouwen", schepen die aanvankelijk in een optocht aan...

In de ontwakende tuin speelden de zusjes, gekleed in ritselende jurken met strikken en kant, als een nieuw, helder en sereen licht de wereld overspoelde en overstroomde en de botergele en citroengele narcissen liefkoosde. Het was Paasmorgen. De avond tevoren had de moeder de schoenen van de meisjes...

De Heilige Vlam Het sprookje van Stefan Partos Een vreemd kerstverhaal ... De heilige vlam Het sprookje van Stefan Partos Eindelijk kwam de lente terug, maar desondanks ... waaide er een wilde storm over het land, zodat de bloeiende bomen niet wisten, hoe ze hun tere...

Zo af en toe moet men voor bepaalde zaken naar het kantoor van de deelgemeente in zijn of haar woonplaats. Afgelopen week waren mijn echtgenote en ik al even na openingstijd aldaar aanwezig, om haar nieuwe reispas op te halen. Gezien het vroege tijdstip waren er nog maar negen personen aanwezig en...

Je staat er eigenlijk nooit bij stil, vooral als je in een grote stad woont, maar toch is het zo dat er meerdere parallelle werelden om je heen bestaan. Nee, niet in de zin van parallelle universums of iets vergelijkbaar ongrijpbaars, nee gewoon om je heen op onze aarde. Vandaag zag ik opnames...

Vrij, baar ik! En ging door het leven. Sloeg jij gade, hoe jouw nageslacht een wereld om blokken verblijven bouwde? Misschien lieten de stenen genoegdoening achter, papa. Hoorde jij het gegil van de nachtuil tegen het sjirpen van krekels in? Keek je naar een duif, die kapotgebeten door...

Gisteren staat er ineens een buurvrouw voor mijn deur, ding-dong ik doe open. Dit buurtje - iets jonger dan ik - vraagt ineens aan mij of ik grote handen heb. Moet ik toegeven dat ik flinke kolenschoppen onder aan mijn armen heb zitten en verbaasd hou ik mijn handen omhoog. Ineens geeft zij mij...

Twee echtparen hadden plaatsgenomen in de leren fauteuils voor het raam van het restaurant dat uitzicht bood op de drukke winkelpromenade en zetten zich aan het menu; de varkenshaas, de frites en het overige. Ik wachtte bij twee koppen thee op mijn vriendin. Verderop in de zaak sprongen aan de...

Ze was kind van de wereldoorlog, kind van de crisis, kind van de financiële malaise. Het sneeuwde nog in februari, in een late winter en het ijskoude water drong door haar kapotte schoenzolen en het bereikte haar verkleumde voeten toen ze op weg ging naar de pastorie. In de gang met het hoge...

Ongerust kijk ik naar de enorme pook die aan een tang in het hellevuur hangt. Hij zal toch niet … Nee, hij houdt van me! ‘Weet je zeker wat je doet?’ Toch maar even vragen. ‘Ja natuurlijk. En nu stilzitten graag.’ Ik wiebel nerveus op de keukenstoel en sluit half mijn ogen. Stiekem...

Ik verlangde naar een schouwburgvoorstelling in Hoogeveen. Daar hebben ze een schouwburg met buitenproportionele grote afmetingen. Het staat aan een vreemde laan en het is een bezichtiging meer dan waard. Tsjonge wat een super schouwburg hebben ze daar in Hoogeveen! Het gebouw is...

Het interesseert mij niet wat je voor de kost doet. Ik wil weten waar jij naar hunkert, en of je durft te dromen over het ontmoeten van je hartsverlangen. Het interesseert mij niet hoe oud je bent. Ik wil weten of je het wilt riskeren om er uit te zien als een dwaas, omwille van liefde, van je...

(voor Jean Cocteau) De luisterrijke tijd verstrijkt langs hooggelegen braampaden van marterschrik en schaterlach, taartentriomf en worsteling. De schone, vorstelijke badkuipvrouw bedekt haar getatoeeerde lichaam met de kletsnatte leeuwemanen van een azuurblauwe dubbelganger. Gedreven door de...

Weet er iemand waarvoor de pancreas dient? Niemand die het wist. Zo ging dat wel meer aan het begin van de les biologie. Waarna een tirade volgde dat we wereldvreemd waren en dat we het tegen het examen maar beter konden weten, want het zat verdomme in ons lijf en we wisten niet eens waarom. Als...

Verscholen in een uithoek van onze stad, achter de Moskee die aan de Wandelboslaan haar twee trotse, fiere, scherp gepunte torens, die haar lichtgroene koepel flankeren, de zomerhemel in steekt, als een handreiking aan het onbekende Opperwezen, in een gebied dat vandaag de dag "De Bokhamer"...

Tegen het decor van mijn vele, voorbije, eenzame zwerftochten, de Bibliotheek aan het Koningsplein te Tilburg, tussen de boeken die zich veelbelovend aaneenrijgen alsof zij de illusie willen scheppen dat zij alle iets nieuws te bieden hebben, waren we samengekomen; vijf oudere dames en twee aardige...

Bisschop Van der Ven is lang vergeten: zijn leven en prestaties zijn in het duister gehuld, maar de goedgunstige Tilburgse Gemeente vernoemde niettemin een straat naar hem, als laatste eerbewijs. Hier bel ik aan op nummer vijfenvijftig. De Tilburgse aanleunwoning kent een welhaast...