Alle inzendingen over mijmering

...gezellin -die dit aanvoelde- doorbrak deze mijmering kordaat door mij tamelijk doortastend weg te voeren. Om u een voorstelling te kunnen maken: de oprit naast de rozenborders van de kasteeltuin werd bevolkt door een bonte verzameling adorerende verzamelaars van de rijke...

Veel oudere personen, onder wie ik met ruim 84 levensjaren op de teller, hebben het soms tot uit den treure over vroeger en de goede oude tijd, waar alles beter, rustiger was en waar men met meer respect met elkaar omging en . . . blablabla. Jongeren, vanaf grofweg de pubertijd tot in de jaren van...

"Ik weet waarom je hier bent," bromde hij met een stem als een orkest van contrabassen. De hertogin luisterde stomverbaasd: nog steeds hing ze ondersteboven tussen de ijswanden. "Je wilde het poollicht zien en dat ook in je eigen woning hebben," ging de spookachtige ijsbeer verder. "Nu, ik...

Van der Waardsteker zit achter zijn bureau. Even weg uit het feestgewoel. Dat het feest ter ere van hem wordt gegeven, deert hem niet. Niemand die hem zal missen. Mijmerend kijkt hij door het openstaande raam naar buiten. Eind september en nog 23 graden, dat is wel eens anders geweest, denkt...

Dat ben ik dus hè. Ben ik daar, wil ik hier zijn. Ben ik hier, wil ik daar zijn. Vakantie moet voor mij nooit te lang duren, negen dagen max. Dan begint het verlangen naar het Nederlandse geklaag over het weer terug te komen. Vallen er eindelijk decimeters fris zwemwater naar beneden, is het weer...

Er lopen heiligen op straat. Ze zijn te herkennen aan hun onopvallendheid, aan hun onzichtbare mantels van een oneindige kostbaarheid die losjes om hen heen wapperen, aan hun verdriet. Als we ze tegenkomen lopen we ze voorbij. Maar we horen iets ruisen. Als we omkijken zien we dat ze zich...

Gerard, een joviale zestiger, zat ontroostbaar in zijn stoel naar buiten te kijken. Het was stil in de straat en het regende. Een half jaar geleden was zijn vrouw overleden en nu plotseling zijn trouwe hond, Max. Twaalf jaar was hij geworden. Hij had een innige band met Max en verweet zichzelf...

Partir c'est mourir un peu Gerard wilde eens testen die avond in het voorseizoen. Had de afgelopen weken veel op snelheid getraind. De eerste wedstrijd van het seizoen kwam eraan. 600 meter had hij in gedachten. Wij vonden dat een goed idee. Na de saaie lange wintertrainingen eindelijk weer...

Wouter zat te mijmeren waarom er zoveel oorlogen zijn geweest in Europa, het ging natuurlijk om land, grondstof en macht. Toen Mien de kamer in kwam met koffie en gevulde koeken werd ze verrast door zijn vraag. ''Weet jij je nog te herinneren, dat jouw vader vlak na de tweede wereldoorlog...

Naakte lijven verlangden naar lichaamswarmte. Geesten zochten kameraadschap. Bjarne piekerde over zijn mondelinge examen Groenteteelt. Het was zonnig en zomers in de provinciestad Utrecht. Het leven leek de vrolijke jongeling Bjarne toe te lachen. Zijn vrijpartij met zijn hospita stond vers in...

De bedaagde boerenknecht was druk aan het spitten bij zijn gammel landarbeidershuisje. "Op mijn leeftijd hoef ik niet meer voor de baas te werken," dacht de oude Jaap. "Mijn geld krijg ik toch wel. Maar bij mijn vertrouwde huisje werk ik prettiger dan ooit. Hoor hoe de aardkluiten op mijn spa...

...moest wennen. Na een minuut of tien kregen haar mijmeringen een steeds feeëriekere toon en kwamen er libellen om ons heen vliegeren met doorzichtige vleugels waar het zonlicht door heen viel. We vielen allebei in slaap en werden opgeschrikt weer wakker omdat er een vroegrijpe appel op de rug...

...worden zoals ze bedoeld zijn (zie ook “Mijmering op rijm”). Persoonlijk heb ik een groot vertrouwen dat ik als schrijver hier en daar begrepen wordt en dat ik als lezer soms de bedoelingen van schrijvers juist beoordeel. Ook heb ik het vertrouwen, dat er lezers zijn, die hun eigen...

SINTERKLAAS – GEDACHTEN EN HERINNERINGEN ,,Alles woelt hier om verandering”. Zucht u daar ook wel eens over? Alles verandert, de wereld om ons heen, het denken over de dingen. Vermoeiend. Pas liep ik door het winkelcentrum. Het was er gezellig druk en er heerste een sfeer van...

Er was eens, heel lang geleden, zeker een week, zo niet wel zeven dagen, een meisje en dat heette Roosje. Zij was te dom om uit haar ogen te kijken en daarom noemde men haar gewoonlijk Doosje. Waarom niet Doos hoor ik u denken, maar ze was best wel lief en de jongens uit het dorpje waar zij...

...van het werk, de voortdurende contemplatieve mijmering die bijna het hele tweede deel vult, wekt bevreemding bij het wisselvallige Scalapubliek dat gewend is aan schittering en exorbiteiten. Het accepteert deze ingetogenheid niet. Puccini heeft deze catastrofe zeker niet voorzien, want nooit...

Het stof dwarrelt in de laatste zonnestralen over de markt. Van de wandelaars is alleen het profiel te zien, de details laten zich raden. Op de kunstijsbaan leert een vader zijn zoontje schaatsen, beiden hebben een Unox muts op, die van vorig jaar. Het stadhuis steekt hoog boven de winkels uit. ...

Van de woelige plaats Drachten loopt die mooie weg Zuid langs statige boerderijen en mooie weiden, sprekend van ruimte en vrijheid. Hoe heerlijk is het om het Zuid te volgen en de rand van het Olterterper bos te zien naderen. Wanneer deze omgeving heel stil is, kunnen er weleens onbekende, zachte...

...het meest bij blijft, tot herlezen noopt. Mijmeringen in tijdelijkheid: ‘Vissen waren wij, met ingekeerde ogen. Wie sprak ze ons open, brak onze onschuld, dreef ons weg uit een geluk dat ongezien had kunnen blijven, wie kliefde de baarmoeder die ons borg zonder ons te vragen...

Het is nog vroeg als ik met mijn ‘intieme vreemde’ zoals Lillian B. Rubin hem zou noemen, op weg ga naar Heino. Ik had nog niet eerder van het plaatsje gehoord, maar het bleek tien minuten treinen van Zwolle te liggen. Ik associeerde de naam tot voor kort alleen met een aan de ziekte van Graves...

VERLEDEN Als de eerste sombere klanken klinken van Mozart’s Requiem in mijn geluidsoortjes op de fiets gezeten onderweg van mijn huis in Capelle-Schollevaar naar de begraafplaats Oud Kralingen om de sterfdag van mijn vader te gedenken, vangt de wind mijn eerste emotietranen op om ze te...

...vond ik veelal neerslachtigheid en cynisme. 'Mijmeringen! hoe bedriegen zij mijn ziel, hoe ik droeve aan haar groeve eenzaam kniel!, aldus Louis Couperus. En Henri Le Saux wist me te zeggen: 'Wie Zijn aanwezigheid zoekt, komt om als de vlinder in de kaarsvlam.' Ik denk dat dit zo'n jaar...

Laatst liep ik te wandelen in het bos, toen ik plotseling iets op mijn hoofd voelde vallen. Niet dat het hard aankwam, nee, het voelde licht en het bleef in mijn haar hangen. Ik griste het van mijn hoofd. Het was een blaadje dat van een boom was komen dwarrelen. Ik bedacht me dat dat blaadje...

(voor Jules Laforgue (1860 - 1887)) Net als bij Comte de Lautréamont lagen je roots in Montevideo, waar je samen met je broer op zesjarige leeftijd wegging om in het Zuid-Franse Tarbes je leven voort te zetten bij een vriendelijke oom en tante. Zij bereidde heerlijke gerechten en de wijn...

...lijkt wel of hier engelen zingen.” (2) Mijmeringen van een ezel Nou zeg die os is ook een mopperkont. Hij denkt dat ik hem niet versta. Hij moest eens weten. De onnozele. Ik ben namelijk een geletterde ezel. Afgestudeerd cum laude op HAVO, stro en Cambridge. Hij kan nog zo staan...

Het kleine meisje Elvira liep aan vaders hand langs allemaal mooie bloemen. De gelukkige man was kort geleden een kwekerij begonnen, waar hij heel blij mee was. Vader en dochter wandelden in de avondkoelte voorbij bonte rozen, zonnebloemen en nog veel meer mooie bloei. Af en toe keek Elvira naar...

Ik word volgend jaar, Deo volente, 70 jaar. Tot nu toe niet veel gezondheidsklachten gehad. Ik ben een bofkont dat realiseer ik me goed. Ik mag van geluk spreken dat ik ná de tweede wereldoorlog in ons kikkerlandje ben geboren. Geen oorlog of honger meegemaakt en niet getroffen door een...

Soms heb je zo’n moment dat je bepaalde maatschappelijke ontwikkelingen eens de revue laat passeren. Ik kreeg net een berichtje binnen op m’n mobieltje. En zoals dat soms gaat, overdenk je dan even het berichtje en terwijl ik dat deed dacht ik, hoe is het toch mogelijk. Ik lig hier lekker te...

10.55u., lokaal 82, het is er warm en na drie lessen met een negentigtal energieke bezoekers de hoogste tijd voor lokaal en docent om gelucht te worden. Snakkend naar de koffie maak ik aanstalten om de oversteek naar het hoofdgebouw te maken, totdat, met vijf vrouw sterk, een groep meiden het...

Ze spreidde zijn armen, zette hem klem met de knieën. Hij keek terug. Het sponzig, verleten kleed knelde en sloot hoog aan, maar was achteraan diep en ovaal uitgesneden tot onder de schouderbladen. “Help me” zei ze en dwong zijn hand naar het lipje van de rits maar weerde hem dan weer af. Ze...