Alle inzendingen over emoties

Het mag dan een dorpje van niks zijn, Firdgum, met die kerktoren hebben ze behoorlijk wat mazzel, want die staat daar maar als een glorieus monument te pronken in het wijdse landschap. God mag weten waar die toren nog voor dient, maar hij zet er Firdgum tenminste mee op de kaart. Het dorpje bestaat ...

De bovenbuurman, die ik zelden ontmoet, omdat we in deze contreien allemaal vervreemd zijn van elkaar en omdat we langs elkaar heen leven als monniken in cellen, is jong, kennelijk gezond en stralend en florissant als ik hem ondanks alles gadesla vanaf mijn hooggelegen balkon als hij beneden in het ...

Men zegt en men blijft zeggen: "Het is business as usual" of "alles gaat zijn gangetje". Men neemt dus kennelijk het wonder van de werkelijkheid niet waar, de steeds wisselende sferen, ook in de natuur, het geschenk van iedere nieuwe dag en is men er blij mee?

....en daar observeerde ik steeds die rozen: geel, wit, roze en rood, die daar stonden te pronken in het late seizoen op die merkwaardige, lange, houterige stelen..... "Auf der Heide blüh'n die letzten Rosen" zingt men en zo zal de dag spoedig aanbreken van mujn zeventigste verjaardag en met ...

Met mijn goede ouders; bij hun leven zozeer getormenteerd en gekweld door het levenslot en het ongeluk van hun zoontje, onze broer, legden we eens te voet de lange weg af vanuit zuidelijke gedeelten van onze stad naar het wevershuisje, eens het domicilie van de Heilige Petrus Donders, later missiona...

Het kan Marlies allemaal niets meer verdommen en als stalkster van de kunstschilder Bruno Hazelaar heeft ze nog flink wat appeltjes met hem te schillen. 'Wat denkt die klootzak wel, mij een beetje een straatverbod opleggen, terwijl hijzelf gaat en staat waar hij wil, die geniepige hoerenloper, die a...

Men kan ons alles afpakken, maar niet onze geest.... Urenlang lig ik op bed onder het dikke, donzige, sneeuwwitte dekbed en in een bonte werveling passeert een veelheid van gedachten,een veelheid van kleurige scènes en van koddige of desastreuze voorvallen uit een lang, voorbij leven. Ik draai de...

Vorige week, heb ik toen het, in verband met de morele verplichting tot sociale onthouding, nog verantwoord was een oude kennis opgezocht. Z’n vrouw liet me binnen terwijl hij in de kamer zat naar de laatste beelden van een aflevering van het programma ‘Spoorloos’ te kijken. Het liep net af; e...

Ze kwam altijd al aan in mijn ouderlijk huis.... Zo zijn liefdevolle ouders: ze koesteren en verwelkomen de vrienden van hun kinderen, hoe mismaakt of misdeeld ze ook zijn. Maar toen de vriendin er op een achterkamertje een eind aan wilde gaan maken, kwam mijn goede moeder wel in opstand.... Ik...

Zij vergrendeld en hij eer gewroken. Zij is de Pakistaanse Zahira en hij is haar broer. Zij past voor een gedwongen, door haar ouders gearrangeerd huwelijk en hij vermoordt haar. Hoe primitief Pakistaans islamitisch wil je het hebben/kan je het aan? Eerwraak of -moord, een vergelding op een gezond-a...

Als er één diersoort is, die zich aan de meest vreemdsoortige toestanden kan aanpassen, dan is dat de mens. Ik wil de corona-ernst niet bagatelliseren, maar de hetze-kwekerij er omheen is werkelijk schrikbarend overdreven en melodramatisch opgefokt. Mede door het medium televisie worden velen in e...

Ze besloot een ritje te gaan maken op haar scooter, het werd welliswaar al schemerig maar zolang zou ze niet wegblijven dus een frisse neus was altijd lekker want wanneer ze terug was, zou ze languit in bad te gaan liggen, tot de slaperige moeheid bezit van haar zou nemen en ze met een beker hete th...

De verward geraakte schrijver Dirk Bottema vindt de schrijfkunst tegenwoordig hoogst zinloos en akelig tijdrovend. Vanwege zijn bestseller 'De laatste koe op Ameland' mocht hij vorig jaar naar het befaamde Boekenbal in Amsterdam, wat hij een vreselijke onderneming vond, zo met al die wanstaltig comm...

Vanmorgen gaan meneer T en mijn persoontje naar Appie, natuurlijk om de kleine boodschapjes te halen en we slagen daar vanzelf prima in, maar nou moet ik eerlijk bekennen dat meneer T er zo eentje is die bijvoorbeeld tot voor een poosje terug allerlei spullen in de kar legde, waar ik vervolgens bij ...

Op een vodje papier bewaar ik nog altijd de schrijfsels van mijn arme, getormenteerde ouders wiens levens voorbij ijlden als een stormwind.... Het handschrift van mijn vader, na lange jaren op kantoor vervormd en veranderd, getuigt, zoals ook een grafoloog zou beweren, van intelligentie en gevoelig...

Het assortiment bij Kringloopwinkel "Portagora" is ruim. In de langgerekte winkel, waar vroeger een supermarkt gevestigd was (decor van mijn eerdere omzwervingen) liggen tal van artikelen, parafernalia en rariteiten uitgestald, waaruit men naar believen een keuze kan maken..... En zo viel mijn ...

U heeft het vast wel meegekregen dat de kleine Lewis wiens dramatische beelden de hele wereld zijn overgegaan het toch niet heeft overleefd. Ach wat jammer, dat dappere onschuldige diertje wat z’n leven heeft gegeven of eerlijker gezegd er door de mensheid toe gedwongen werd. Maar hij heeft wel d...

In de grauwe straten, in de arbeiderswijk waarin ik opgroeide, was ook het huis van de familie T., het ouderlijk huis van mijn jeugdvriendin Lucia, met wie ik televisie keek, door de straten fietste en speelde met onze Barbie- en Midge-poppen, waarvoor we soms mooie nieuwe kleertjes konden aanschaff...

Op de zwartwitfoto uit 1953 draagt hij mij als fragiele baby in zijn armen; de dochter die hem geschonken was en die hij zozeer zou vereren en op een voetstuk zou plaatsen en die hij liefkozend "ma fille Cathérine" zou noemen; zijn favoriete kind. In zijn nadagen sprak hij, ijlend in zijn koor...

De rillingen liepen me van ontsteltenis over m’n rug en daar waar ze verder mogelijk maar kunnen lopen. Dat ontwapenende knuffeldiertje dat probeert te ontsnappen aan de vlammen. Een laatste poging. Half verschroeit klimt het beestje ten einde raad in een boompje – geen weg terug, het einde...

Ze kwam om de hoek van het café aanlopen, mijn richting op, een oud dametje met een kinderwagen. De kap van de wagen omhoog, want ja het miezerde flink. Natuurlijk liet ze haar kleinkind niet natregenen – het was al heel wat om zo’n kind in dit gure weer mee te nemen. Maar goed, je kunt ze blij...

De vergelijking tussen onze levensloop en het verloop van de jaargetijden is al zo vaak volledig terecht gemaakt, omdat ze zo veel op elkaar lijken, en het ook tot bepaalde hoogte synchroon loopt. Vanmiddag liep ik door het bos in het gezelschap van mijn honden. En even overzag ik mijn leven. De len...

Ik was weer in de LocHal geweest en uit een zuidelijk raam had ik de stoere mannen op het nabijgelegen bouwterrein geobserveerd; de gehelmde mannen die daar druk in de weer zijn met enorme heftrucks en machines, kennelijk om weer een bouwwerk toe te voegen aan de lijst van memorabele Tilburgse gebou...

Ze hadden me gevraagd in de grote eetzaal van de Openluchtschool, die zich bevond in een bosrijke omgeving en bevolkt werd door vele kinderen de tafels te dekken en ook werd ik verzocht tijdens het middaguur het servies en het bestek af te drogen dat een gigantische afwasmachine uitbraakte. De gange...

Vooropgesteld dat ik zelf geen kinderen heb – een ‘bewuste’ keus. De redenen laat ik hier maar in het midden. Maar afgelopen week in twee tv programma’s het item omtrent ‘de afstandsmoeders’ bekeken. In Pauw en in DWDD. Het verhaal van die ene moeder (al die moeders trouwens) in DWD...

Wij zijn, zogezegd, een beetje (veel beetjes) op ons zelf. Inderdaad kan dat in noodgevallen wel eens lastig zijn, maar die zijn voor iedereen lastig. Ach de buren zullen - denk ik - best wel bijspringen, mocht zich er plotseling iets ernstigs voordoen. Zielig? Nee echt niet, dat laat ik me niet aan...

Ik kwam twee dames tegen bij de halte van lijn zeven, aan het station. Een van hen droeg halflang blond haar en zij hanteerde een koket en elegant damessigaartje. Ze lachten me toe. "Ik heb geen "big smile" verklaarde ik en ik voegde eraan toe: "Liever naakt dan namaak" Ze waren het er wel mee eens ...

Was het hoe dan ook nodig, Jannie, jouw ongebreidelde jaloezie mateloos en zonder enige relativering op mij te richten en zonder remmingen uit te leven en bot te vieren? Je wilde de man van ons beider keuze wel degelijk bezitten en je verweet mij dat ik ditzelfde zou willen maar vergeet niet dat een...

Hoe ze bij ons terecht kwamen? Echt, ik weet het niet, maar ze kwamen en niet alleen, maar met een jonge vos. De moeder was waarschijnlijk doodgeschoten of aangereden. Het blijft raden, maar wat ik wel weet is dat ze bij ons aanklopten. Of wij niet de zorg voor het vosje op ons konden nemen. Het zou...