Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Annemarie

Het regent buiten. Monica zit op de zacht lederen driezitsbank die voor het raam staat. In haar hand houdt ze een witte katoenen zakdoek vol met vochtvlekken. Haar betraande gezicht ziet rood. Verslagen kijkt ze naar Ophrah Winfrey op de ultraplatte breedbeeld tv aan de wit witgestuukte muur. Haar nieuwe Baby Benz, waarmee ze zojuist de kinderen naar haar zus heeft gebracht, staat schoongewassen voor de deur. Bjorn en Sophie gaan er wel vaker na school even spelen. Monica drukt haar sigaret uit in de glazen asbak, die op de salontafel staat. Ze loopt naar de keuken om een espresso te maken. Uit de klepkast haalt ze een pak koeken tevoorschijn, waarvan ze er meteen drie achterelkaar opeet. Terug op de bank pakt ze uit de krantenbak de laatste editie van Elle-magazine. Ze bladert er doorheen, zonder ook maar een letter te lezen. De deur gaat langzaam open. Jaap komt binnen. Zijn colbertjasje hangt hij quasi nonchalant over de rugleuning van de warmrode fauteuil, die midden in de kamer staat. Zijn zwarte aktetas zet hij ernaast.

‘Dag schat’, zegt hij. ‘Alles goed?’
Hij buigt zich voorover om zijn vrouw een kus te geven. Monica draait haar hoofd snel de andere kant op.
‘Wat is er met jou aan de hand?’, vraagt hij verbaasd. ‘Moet je soms weer ongesteld worden?’
‘Godverdomme, hoe kun je zoiets doen?’, schreeuwt ze.
Jaap kijkt verbaasd in haar rooddoorlopen ogen.
‘Waardeloze vent die je bent!’
‘Vertel nou maar eens rustig wat er allemaal aan de hand is’, zegt Jaap kalm.
‘Ik ben helemaal niet rustig. Hoe kan ik nou rustig zijn’, zegt Monica geïrriteerd.
Haar lange bruine haren draagt ze slordig in een staart. Het kleine zwarte brilletje staat op het puntje van haar neus. Met grote groene katachtige ogen kijkt ze Jaap vijandig aan.
‘Waarom kun je je poten niet thuishouden? Klootzak.’, snikt ze. ‘Ben ik soms niet meer goed genoeg voor je?’

Jaap gaat naast Monica op de bank zitten. Hij legt zijn hand op haar bovenbeen.
‘Is het soms zo ook bij die ander begonnen?’ Dikke tranen stromen over haar gezicht.
‘Ik weet echt niet waar je het over hebt, hoor.’, zucht Jaap.
‘Dat weet je best. Dat weet ik en dat weet jij ook.’, gilt Monica.
Haar stem trilt. Ze snuit een paar keer haar neus.
‘Kunnen we dit niet een andere keer bespreken. Het is al bijna vijf uur. Bjorn en Sophie moeten nog opgehaald worden bij je zus.’, zegt Jaap.
‘Draai er nou maar niet omheen. Ik heb wel gezien dat je mailbox volstaat met berichten van haar. En toen ik in je mobiel keek, vond ik maar liefst 6 smsjes.’
Jaap haalt zijn schouders op.

‘Waarom, Jaap? En waarom uitgerekend met Annemarie!’, zegt Monica fel.
Het blijft even stil.
‘Heb je mijn mailtjes en smsjes dan gelezen?’, vraagt Jaap.
Monica stopt de natte zakdoek in haar broekzak.
‘Nee, dat niet. Ik wilde het wel, maar ik kon het niet.’, snikt ze.
Jaap gaat iets dichter bij zijn vrouw zitten. Hij slaat een arm om haar heen.
‘Gaat er dan geen lichtje bij je branden, schat?’
Monica maakt zich los uit de zijn armen.
‘Als je meer behoefte hebt aan seks dan kun je dat wel gewoon zeggen.’, snauwt ze.
‘Dan hoef je dat toch niet ergens anders te gaan zoeken!’
‘Is dat wat je denkt? Dat ik vreemdga?, zegt Jaap boos.
‘Dat ik het achter jouw rug om doe met Annemarie!’
Monica knikt.
‘Hoe kun je dat nou van me denken! Ik doe verdomme alles, maar dan ook alles voor je. Help in het huishouden, zorg mee voor de kinderen, werk zeker 50 uur in de week! Zou niet eens weten waar ik de tijd vandaan moest halen.’
Jaap haalt even diep adem.
‘Dus je ontkent alles?’, vraagt Monica.
‘Ja!’, zegt Jaap. ‘Ik doe het niet met Annemarie. En ook niet met andere vrouwen. Begrijp je dan niet dat ik van je hou!’
‘Maar die mailtjes en die smsjes dan.’, vraagt ze.
‘Lieverd, binnenkort ben je jarig. Dan word je 40. Samen met Annemarie organiseer ik een verrassingsparty voor jou. Speciaal voor jou, schat.’
Monica kijkt Jaap recht in zijn ogen aan en begint dan nog harder te huilen.

‘Zie je nu wel dat je voor niks zorgen hebt zitten maken.’, zegt Jaap.
‘Zullen we de kinderen dan maar bij je zus op gaan halen anders denkt ze nog dat er hier echt iets aan de hand is.
Monica staat op en loopt naar de deur.

Schrijver: Marianne Pepels, 23 oktober 2006


Geplaatst in de categorie: emoties

2.7 met 6 stemmen 378



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Annejan Kuperus
Datum:
24 oktober 2006
Email:
ajkuperushotmail.com
Een mooi verhaal dat met zijn verrassende wending aan het slot het einde krijgt dat het verdient.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)