Goedkope indruk

Het was weer eens tijd om mijn voorraadje sokken aan te vullen, er waren de afgelopen weken slachtoffers gevallen, ik had de nagels van mijn grote tenen niet op tijd in de gaten. Mijn zoon is mede debet aan het slinken van de stapel bolletjes gepaarde voetbedekking, hij steelt ze onder mijn neus vandaan. Die zie ik dus (liever) nooit meer terug, want hij heeft, als menig jongeling, last van stinkvoeten.

Dus, op naar de textielsuper waarmee iedereen zo'n beetje in zee gaat als het gaat om de aanschaf van direct huidbedekkende kledij. Onderbroeken koop ik daar ook, en daarmee bedoel ik slips, bij boxershorts weet ik nooit in welke pijp "ie" gaat hangen. Mijn ballen prefereren gedragen te worden, links uit het midden, ergo, slips. Ik heb vaak met een schuin oog het aanbod in damesondergoed bekeken, vooral de strings. Nooit begrepen waarom minder textiel meer moet kosten. Bekentenis: ik heb er ooit eentje gekocht om te weten hoe dat voelt als een man een dergelijk niemandalletje aan trekt. Ik kan daar kort over zijn, geen ondersteuning en een separatie die onder je spijkerbroek een blotebillengevoel geeft. Best wel geil, eigenlijk.

Goed, terug naar de sokken. Ik weet wat ik wil, weeg de diverse bundels in verschillende prijsklassen en dito kleurstellingen tegen elkaar af, uiteindelijk gooi ik ze alle drie in het verplichte mandje. Dan spoed ik mij kassawaarts, ik kijk niet links of rechts om impulsaankopen te voorkomen. Om dezelfde reden maak ik lijstjes als ik naar de supermarkt ga.

Ik red het net niet, vlak voordat ik afgerekend wil worden op mijn aankoopgedrag, zie ik haar liggen. Toen ik nog jong was, was zij een dame in goud met iridium punt, nu is zij verworden tot een goedkoop sletje, bereid tot welk schrijfgerei dan ook. Ze daagt mij uit in doorzichtige tinten, genuanceerd blistert ze voorzichtig haar blanke hals en toont navullingen als kwetsbaar genoegen. Het is duidelijk, zij speelt de hoer en biedt zichzelf aan voor slechts 79 centen, weerstand gebroken. Ik moet haar hebben, voelen in mijn vingers, haar stalen punt naar mijn hand zetten. Zij belandt, met de nodige gratie, eveneens in mijn mand.

Als ik met haar thuis kom, scheur ik haar uit haar verpakking en spuit ik mijn patroon in haar inktzwarte gat. Zij kan ook niet meer wachten, vloeit haar kanaal uitbundig en uitdagend dellerig naar een punt op papier.
En dan schrijft zij mij hemelsblauw in de wolken, als het jongetje met zijn eerste vulpen.

indruk vulpen vulpen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.9 met 7 stemmen 646