Iedere dag als ik langs je foto loop, kijk ik even naar je. Ik geef je even een stiekeme knipoog of laat je mijn glimlach zien. Gewoon om te laten weten, dat ik je nog lang niet ben vergeten en dat dat ook nooit zal gebeuren. Er gaat namelijk geen werkdag voorbij, zonder dat ik iets aan je zou willen vragen of gewoon even met je zou willen praten. Vooral…
Dagblad De Dortenaar organiseert ook nu weer de jaarlijkse verkiezing "Top Honderd Grootste Drechtstedeling Aller Tijden, 100 namen". Wijlen dichter-journalist Nico Scheepmaker zou zijn vingers hebben afgelikt. Hij was een groot liefhebber, ontwerper en analyst van lijstjes.
De lijst 2005 staat hieronder. Wie mogen meestemmen: zie www.schrijvers.nl…
Sinds gisteren heb ik een echte Bouvrie in huis. Een Jan des Bouvrie! Een boekenkast.
Zelf noem ik het liever een “bibliothèque”, dat past beter bij een echte Bouvrie.
Dat kost dan meteen een paar honderd Euros meer, maar het is toch veel chiquer als je kunt zeggen dat je een bibliothèque van des Bouvrie hebt?
Een boekenkast van Jan, klinkt meteen…
En ik vraag me af hoe ik opnieuw zo stom kom. Ik wist het toch van te voren? Ik zou het toch niet meer doen? Ik weet wat een ellende het is, wat voor rotgevoelens het met zich mee brengt en hoeveel onzekerheid. Maar ik trap er weer in.
Ik dacht altijd dat ik niet harder kon vallen.
Als je al plat op de grond ligt met je gezicht naar beneden, wat…
Ik hou een foto in mijn hand.
Mijn ogen glijden over de kleuren, de vormen, tasten het papier af met hun gretige blik.
Mijn handen laten hun vingertoppen over de lijnen gaan, snel, vluchtig, ik heb mezelf net op tijd in de hand om te verhinderen dat mijn lippen het spelletje meespelen.
De man, jongen, persoon op de foto kijkt naar een verte, in zichzelf…