Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Tarzankreet

Waar een hartenkreet toe kan leiden, wil ik graag even vertellen. Ik schreef ooit een hartenkreet over de door mij zeer gewaardeerde, Belgische dichter Jotie T'Hooft en diens toenmalige vrouw Ingrid Weverbergh, dochter van de uitgever Julien Weverbergh, uitgever bij uitgeverij Manteau. Een latere uitgever van Manteau stimuleerde mij om "De fictieve brieven van Arthur Rimbaud" af te maken. Blijf niet namen noemen, zoek slechts synchroniciteit. Ingrid was op een nacht hevig geraakt door mijn hartenkreet over Jotie en haar, waardoor ze graag contact met mij wilde/wil. Ik schreef 'Congeniaal' voor Jotie, een veelzeggende titel. Ik heb nog een video, waarin Johnny Weismüller de beroemde Tarzankreet uit. Ingrid is even mijn Jane, maar niet heus natuurlijk, want ze is gelukkig samenwonend en heeft drie grote, vitale zonen. Ik kan na Jotie niet nog eens die periode overdoen, ben daar zelf inmiddels ook te oud voor, kan wel vrijblijvend wat humane interesses en doorleefdheden delen, wat ik graag van plan ben om te doen, ondanks mijn droogstoppelbestaan en stabilitas-opvolging, angsten voor nieuwe, onbekende ervaringen en andere bekrompenheden. Ik ben een rare, wereldvreemde schrijver. Het wordt de hoogste tijd dat ik weer eens uit mijn benepen cocon breek, zelfs in mijn daadwerkelijke kloostertijd reisde ik nog meer dan nu. Ik ga verder geen details verklappen, dat leer ik meer en meer, mijn loslippigheid heeft al tot vele misverstanden geleid. M.B. ben ik zo goed als vergeten, merci beaucoup, zij die waarlijk meeleefden. Mijn leven vult zich vanzelf. Ik hoef geen Jane meer, liever slinger ik van liaan naar liaan naar oprechte vriendinnen, die op hetzelfde niveau bivakkeren. Wie denkt dat hij of zij niet polygaam is, is een onwetende leugenaar/leugenares. Ik ben behoorlijk zenuwachtig om Ingrid te gaan ontmoeten, laat dat duidelijk zijn, ook al ben ik voor bijna niemand huiverachtig, zij is wel heel speciaal en behept met een zeer grote literair-historische inborst. Het zal wel aan mij liggen, maar ondanks mijn overmoedige Tarzankreet voel ik me behoorlijk in mijn nakie staan en krijg ik angstbeelden door, waarin ik stotterend en onzin uitkramend haar beeld over mij faliekant tenietdoe. Als een stuntelige Mr. Bean verpest ik haar feestelijke verwachtingen. Als een mallotige Don Quichot prik ik mijn vork in deftige vrouwenbillen, haar toegewijde vriendinnen. Zwaar dronken waan ik mij de reïncarnatie van Jotie en begin ik haar vrijmoedig te betasten, terwijl ze niet tegenstribbelt. Hier begint de droom de werkelijkheid te verdrijven. Hier begint mijn heilige dichtersleven, waar ik nooit afstand van zal doen. Hier weergalmt de Tarzankreet, die ik mij zo goed herinner vanuit mijn jongensjaren, adorerend gekluisterd aan de beeldbuis, vanwege die Duitse, gespierde mensaap. Zonder Tarzan had ik nooit gedurfd verder te slingeren dan mijn veilige omgeving.

Schrijver: Joanan Rutgers, 6 juli 2011


Geplaatst in de categorie: idool

2.7 met 3 stemmen 206



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Wee
Datum:
7 juli 2011
Een ontroerende hartenkreet. Geniet van deze ontmoeting, super voor je!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)