Alle inzendingen over ouders

Op een winterdag in Kollum kwam Sinterklaas op bezoek in de school, dus ook in mijn klas. Het was nog zo'n echte winter met halve meters sneeuw en broodnodige sneeuwschuivers. Het was of een kleuterschoolklas of een eerste klas op de basisschool, dat weet ik niet meer precies. Het was een oud schoo...

26. Het is een warme zomerdag en mijn zusje Rosa en ik gaan op de fiets naar het zwembad in het dorp zo’n tien kilometer verderop. Ik ben een jaar of tien en mijn zusje is vier jaar jonger. Mijn moeder gaat niet mee. Ze houdt niet van zwembaden. Als we bij het zwembad zijn, zie ik dat veel ...

17. Als kind hunker ik naar aandacht en liefde van mijn moeder. Maar al heel jong heb ik het gevoel dat ik voor haar moet zorgen. Ze is vaak ziek, zwak en misselijk en ik denk dat ik haar moet helpen en tot steun moet zijn. Als oudste dochter zie ik dat als mijn taak. Als ik ’s middags uit s...

Welke benaming je er ook aan geeft, het NU is niet meer het NU van toen, dat kan natuurlijk ook niet want er zit een wereld van verschil in de tijd van NU, niet alleen qua tijd maar ook van een aantal decennia. Waren onze ouders slecht af? Waren wij slecht af? Misschien wanneer je nu terugkijkt ha...

9 jaar en op een middag buitenspelend met de buur kinderen, "bordje tik" al dan niet met een bal, want dat spelletje kon je net zo goed met een stukje hout doen, maar dit maal met een balletje. Er hangen bordjes naast de voordeur die voor ons flatbewoners aangaven welke nummers er in dat portiek...

4. Ik ben een jaar of twaalf. Het is een kletsnatte, stormachtige dag in de zomer. Ik zit in de voortent van de caravan te lezen met een slaapzak om mijn benen tegen de kou. Ik ben alleen, mijn ouders zijn vertrokken naar kennissen die op dezelfde camping staan, mijn zusje is bij een vriendinne...

2. Ik ben een jaar of acht. Ik ren op sokken de trap op naar mijn kamer. Door de sokken glijd ik uit en ik stoot mijn grote teen tegen de deurpost. Het doet meteen enorm veel pijn. Zo veel dat er een vlaag van misselijkheid door me heen gaat. Ik kijk naar beneden en zie dat mijn teen een beetje o...

Eens kocht zij het bambihertje voor haar zoontje. Ze was gelukkig, want het kind scheen bij uitzondering te willen spelen met het opblaasbare plastic bruine hertje met de witte stippen, terwijl het al het andere speelgoed dat zij hem zo zielsgraag gaf achteloos, onverschillig en nauwelijks aangeraak...

Wanneer je de berichten mag en moet geloven is ouder worden bijna een milieuramp aan het worden. Toen mijn grootouders nog leefden, was dat niet zo, althans niet in mijn ogen. Ouders hebben er ook niet veel last van gehad en over dat laatste gaat het nou net! Het lijkt er de laatste tijd bizar veel ...

Ik mocht in mijn geboortedorp met vader en moeder mee naar de kermis. Ik was net vijf jaar. Toen we daar kwamen was het al druk. Tegen de zin van mijn ouders was ik al vooruit gelopen en zat plotseling midden in de menigte. Een draaiorgel speelde gezellige melodietjes. Mannen en vrouwen hosten en zo...

Na schooltijd lever ik mijn zoon af bij zijn vriendje en spring weer op mijn fiets. Thuisgekomen pak ik de topzware Yucca uit de pot en sleep hem naar de tuin. Daar zaag ik de grote plant in stukken. T. heeft het niet zo op weggooien. Dit keer laat ik me niet kennen. Snel google ik naar een geschikt...

In het dorp waar ik ben geboren werden de eerste banken in de kerk nog bezet door de notabelen van het dorp. De huidige huisarts zal er misschien meewarig om lachen, maar toen hoorde de dokter ook voor in de kerk. In de jeugd van mijn ouders beschikte hij vaak als enige over de luxe van een auto en ...

Het meisje dat ik net had leren kennen vroeg of ik mijn kind ooit George zou noemen. Ik mag er niet aan denken. ‘George, komen eten,’ dat is wat je veel te hard roept naar je grootvader, die op nog geen vijf meter zit, want grootvaders durven nogal eens hardhorig zijn. Bovendien eet een George n...

Henk en Ingrid zitten in hun huiskamer op de bank. Tussen hen in bevindt zich de bijna drie maanden oude Junior, die eigenlijk Henk heet maar om misverstanden te voorkomen Junior wordt genoemd. Ingrid behoedt haar zoontje voor omvallen door hem stevig aan de achterkant bij z’n kraagje vast te houd...

''Man, eet nou eens beschaafd, dat gesmak van jou is niet om aan te horen.'' Hij keek Mien met zijn trouwe hondenogen aan, dat onnozele manneke. ''Ja, kijk maar niet zo onschuldig, je weet best wat ik bedoel. Ik heb je veel nette manieren geleerd Wouter, maar je vervalt steeds weer in je oud...

Wie kent ‘het’ niet? Het stemmetje van je vader en/of je moeder in je hoofd. Met goede bedoelingen hebben zij je iets mee willen geven. Maar vaak is het een irritant stemmetje dat op een doordringende manier attendeert op wat je wel en niet moet doen. Altijd op de momenten dat je precies het teg...

De tijd maakt zich zichtbaarder wanneer men ouder wordt, en de jaren doen met een mens wat geen pen kan verwoorden of verklaren. Het is de tijd die het lichaam betast, die diepe groeven maakt op het gelaat en ons wegrukt uit dit leven. Het is dezelfde tijd die mij hielp om jou te beschrijven in j...

“Je moet het loslaten”, wordt altijd gezegd tegen iemand die dat juist heel moeilijk vindt en niet begrijpt hoe je dat dan moet doen. Loslaten is namelijk doodeng, wat gaat er gebeuren als je loslaat? Juist vasthouden en de regie houden, geeft controle, zekerheid en veiligheid. Loslaten gaat daa...

Ze is de rust zelve, mijn buurvrouw op de moestuin. Ze schoffelt, kruit mest en in de tussentijd heeft ze alle aandacht voor haar kinderen. `Kijk eens jongens wat ik noú gevonden heb,´ roept ze dan. Of: 'wat heb jíj een prachtig taartje gemaakt!´ De ideale moeder. Zonder dat ik zie wat er n...

Hij lijdt aan het OUDERVERSTOTINGSSYNDROOM deelde de psychiater mee. De enige mogelijkheid voor hem om zijn eigen identiteit te kunnen ontwikkelen. Zijn vader en moeder, Opa en Oma lijden erg mee, geen contact meer met zijn gezin, dus ook met de kleinkinderen. Is er genezing mogelijk?

Moederschap maakt dik met mooie gevolgen.

Rinus was veertien jaar en woonde bij zijn ouders in een achterbuurt. Zijn ouders waren aan lager wal geraakt, ze dronken teveel. Zijn vader, die ook Rinus heette, zag er niet uit zeg in zijn veel te wijde manchester broek met bretels. Hij pruimde tabak met de vier tanden die hij nog bezat. Hij had ...

Dit jaar wordt voor het eerst in Nederland de ‘week van de opvoeding’ georganiseerd; van 10 tot 17 oktober. In België bestaat deze week, overigens in het voorjaar, al vanaf 2005. De Australiër Matthew Sanders introduceerde het ‘Triple P’ programma, dat ‘positief opvoeden’ inhoudt, welk...

Je hebt van die dagen…, of beter gezegd van die ochtenden…je voelt het al bij het ontwaken, dat je denkt; ‘Oh, nee ik wil niet, mag ik deze dag overslaan?’ Op zulke ochtenden kan ik ook denken: ‘Waarom ben ik moeder geworden?’ Want als ik geen moeder was geweest, kon ik blijven liggen. D...

Mijn kinderen lusten de ‘P’-gerechten: patat, pizza, pannenkoeken, poffertjes en pasta’s. Natuurlijk heb je ook groenten die met een ‘P’ beginnen, zoals: parmentiera, pereskie, pronkboon, pijpajuin, pastinaak en niet te vergeten patisson. Maar die lusten ze niet. Wij eten wekelijks: rauwe ...

De toekomst van een groot deel van ons ligt in het zorgcentrum, zoveel is zeker. Op je 60-ste is de kans op dementie 1%, boven de 90 wordt het 40%. Met deze zekerheid trappen we af op de open dag in het zorgcentrum Mariengaarde, Aarle Rixtel. We zijn in dit geval de vertegenwoordigers van de 'sand...

Hoe gewoon ouderschap en opvoeding in het leven ook is, in het dagelijks leven blijkt het vaak toch ongewoon. Hoe ongewoon het ouderschap en de opvoeding in het dagelijks leven is, ondervinden we wanneer het anders verloopt dan verwacht en / of gehoopt. Elke ouder / opvoeder heeft verwachtingen, ...

Daar gaat-ie. Ik laat zijn arm los. Een gure luchtstroom trekt aan zijn grijze haren. Hij schuifelt door de klapdeuren op weg naar de toiletten. Daarvoor duwde ik een vijftig centstuk door de gleuf zodat mijn 91-jarige vader kan voldoen aan zijn natuurlijke drang. Naar links pap! roep ik hem na. De ...

Donderdagavond 17.00 uur, we zitten aan tafel voor het avondeten. We eten vroeg, want Joris heeft om 18.00 uur muziekles. Pien kijkt naar buiten en roept: “Kijk nou, een tent in de straat”. De andere drie hoofden aan tafel draaien tegelijkertijd naar het raam. “Oh, dat is een eh…hoe noe...

Pien is een weekendje op kamp. Dus Joris neemt het ervan. Hij slaapt uit. Hangt lang en breed op de bank. Zapt in ’t rond. Loopt de badkamer in wanneer hij wil. Kan als eerste het mes zetten in een verse pot chocopasta. Neemt de tijd voor de Donald Duck zonder opgejaagd te worden, kortom hij geni...