Alle inzendingen over Je ijle klanken klin

(voor Christa Päffgen (1938 - 1988)) Je bent geboren op 16 oktober 1938 in Keulen. Op je tweede ging je met je moeder en je opa in het Spreewald wonen, een biosfeerreservaat. Je vader werd een Duitse soldaat en hij liep een ernstig hersenletsel op. Hij is overleden in een concentratiekamp. Op je zevende verhuisde je met je moeder naar hartje Berlijn…

Ach, Het wrede geweld in de wereld... Oorlog na oorlog, en geweldpleging bij mensen onder elkaar... Waarom laat Onze Lieve Heer dit toe en grijpt hij niet drastisch in? Je kunt zeggen dat God Zijn mensenkinderen nu eenmaal niet als marionetten beschouwt en hun de vrije wil geeft om te handelen. Een gedachte van wijze overgave en tegelijk kinderlijk…

Is het de wat ijle, hoge klank die het instrument voortbrengt, of is het het gegeven dat het mondstuk in de anus van de eekhoorn moet worden ingebracht waar het na een tijdje spelen door oprekking van de kringspier zo los gaat zitten dat het ieder moment eruit kan schieten en op de grond vallen?…

En hoe wonderlijk ontroerde het mij toen ik op de terugweg die klanken van het carillon hoorde; hoe deed dit mijn verwoeste en verouderde hart, dat diep in mij rust, aan. Zangerig en teder en lieflijk weerklonk de melodie: "Zachtjes tikt de regen door de ijle atmosfeer die zelfs al aan het voorjaar deed denken.....…

Je raakt me tot in het Euroditè-bewustzijn en draagt mij op jouw golvende klanken naar de poort van versmeltende eenheid. Het timbre van jouw warme klanken brengt mijn hart strelend in vervoering.…

En de eenzaamheid omhult me als een ijle atmosfeer die mij de adem beneemt nu zich ook de dierbaarsten, de allerliefsten door onbegrijpelijke en onverzoenlijke conflicten van mij verwijderd hebben.....…

In Mei en Juni wordt dit pareltje in de bossen bij Chaam elk jaar met omringend geel versierd: IJl bijengezoem zweeft voort, stijgt en daalt weer, soms vloeiend dan hortend, door de wijde en luchtig geurende kring van gele lis, die het bosmeertje betoverend omrandt.…

Jij verliet Willem en je begon een relatie met Franz Kline, zijn beste vriend, terwijl Willem weer bij Joan Ward ging wonen. Samen met de schilder Franz Kline deelde je een atelier op 14th Street in New York. Toen Franz zeven was, pleegde zijn vader zelfdoding.…

Het was een van de favoriete adagia c.q. het Leitmotiv van mijn arme, goede vader; "Le passé n'est rien que le passé" en ook ik kan bezwaarlijk ontkennen dat in de krochten en spelonken van het duistere en tot nietswaardig stof vergane verleden de ervaringen rusten en de ijle, vluchtige herinneringen, zonder substantie en onbevredigend, ongrijpbaar…

Net als ik heeft de lieverd een bloedhekel aan vliegen, van die vieze nare dieren die echt overal op zitten, snap je? Dus als er zoiets in huis is, dan is het dier geen lang leven geschoren, net als bij ons! Ze hebben tenslotte niet voor niks een vliegenmepper uitgevonden! Dat is omdat die beesten dood gemept moeten worden! En zo werd er een vlieg…

Ijle, witte berkenstammen tekenen zich in de verte af. De avond valt en een late zon zet de bomen in een schemerachtig licht. De narcissen die mij al begroetten bij mijn vroege komst in deze woning staan weer te pronken met hun licht- en donkergele kopjes. De vogels die zijn teruggekeerd, bevolken de bomen aan mijn venster.…

Ik werd gek van woede, ook al zag ik wel hoe schreeuwend kwetsbaar je was, hoe ijl en tragisch, toen je zwijgend ineengedoken bij ons wegging. Je diende terecht beschermd te worden.…

En zo bezegelden die wondermooie klanken ons bondgenootschap, onze kameraadschap van een trotse vader en zijn dochter. En nog, nu mijn ouderdom nadert, herken ik de klanken, herken ik wat Hij me leerde, mijn mentor, mijn goede, onvergetelijke Vader.…

In de ijle heldere winterlucht is met tussenpozen de stilte hoorbaar in een vallende druppel smeltend ijskristal, die in regenboogkleuren uiteenspat bij zijn val. De wereld verdiept zich in sprakeloze verwondering.…

Het zal een CD-tje van Mozart worden, mij toebedeeld door een organisatie voor armoedzaaiers die overigens de diepe put van mijn financiële malaise niet kan dempen en, thuisgekomen, vullen de klanken al spoedig mijn kamer; klanken die de eeuwen overbrugd hebben, want het repertoire van dit genie houdt stand en: klanken die me voor altijd herinneren…

En in de stille, weelderige tuin, de formidabele en fantastische schepping van de handen van mijn zuster, vloeien haar gedachten en gevoelens toe naar mij, de zozeer geliefde, ziekelijke en verre zus en tevergeefs strekt zij haar handen uit in het luchtledige en zij spint onzichtbare, ijle, telepathische draden van verbondenheid, vriendschap en liefde…

Door het briesje zweven alle klanken van links naar rechts en van boven naar beneden. Maar uiteindelijk komen alle klanken weer samen en vormen weer een geheel. Dan stopt de piano, even abrupt als hij begonnen was. En ik hang nu nog verder uit het raam en kijk in de richting waar de klanken vandaan kwamen. Hopend op meer.…

Maar ik heb de jaren laten verstrijken; ze zijn als ijle, vluchtige windvlagen gepasseerd en voorbijgegaan. En zo sloeg ik steeds het zonlicht gade dat rond het middaguur binnendrong door het zuidelijke, brede raam dat wervelende vlekken wierp op de wanden van mijn kamer.…

Oh, de digitale wereld is zo geweldig, zo fenomenaal zo fantastisch dat je er dolgelukkig van zou worden! Zou worden zeg ik, want voorlopig zit ik tegen de grens aan van antidepressiva middelen en waarom? Wel dat is snel uit gelegd, want: ik maakte een fout, dat neem ik ruiterlijk op me en beken schuld ook nog, want dat is niet hetgeen waar ik wakker…

Al van verre zijn hun kreten te horen en deze galmen in de ijle atmosfeer van een winterse dag. Wie zich een voorstelling maakt van Wijkcentrum "De Symfonie" als ware dit een sprookjespaleis uit duizend-en-een-nacht, waar dromen tot leven komen of over een romantische verhevenheid uit lang vervlogen tijd, komt bedrogen uit.…

Uit zijn brutale bekkie slingerde hij zijn magische klanken. Het origineel zat hoog in de buurt van de Schepper zelf. Daar zag ik hem. Hij danste op de witte wolken, waar de altijddurende warmte uit hemelse klanken bestaat. Dol van vreugde en van licht.…

Derze lemmingen zijn knaagdiertjes dier door alle telefoniebuizenin de wereld lopen waarbij ze de noten en de klanken vervoeren in hun wangzakken die de mensen inspreken in hun telefoon naar de andere ver weg die ook aan de telefoon zit.Die goudenbellemmingen reizen van buis naar buis tot onder de zee ook met de noten en de klanken.…

Een afbeelding van deeg, een bak met geschilde appels en de mededeling dat: men bezig is...even ervoor, een afbeelding dat: er een heerlijk ogende boterkoek gebakken is, oei dat is wel heerlijk en terugdenkend aan een schoonmoeder die kon bakken als de beste proef ik het al....maar: verschillende mensen, dus ook verschillende smaken! Meneer T is van…

Hoor klank van warmte uit een hart. Voel de steun van armen om je schouders.…

Haar geduld was echter bijzonder snel op en was snel vervlogen als de ijle, vluchtige geur van een parfum dat geen duurzaamheid kent. Het stond in geen enkele verhouding tot de schier eindeloze weg die ik in het leven heb moeten afleggen.…

Maar de kop is opgeheven, alsof ik in hogere regionen, in een ijle atmosfeer iets op wil snuiven van schoonheid te midden van lelijkheid, iets van verheffing te midden van grijsgrauwe trieste troosteloosheid, iets van poëzie te midden van proza, iets van gave, zuivere harmonie te midden van gebrokenheid en chaos of iets van warmte te midden van ijzige…

Hij stemde feilloos de juiste klank en zijn vioolconcerten beroerden de diepste menselijke gevoelens. Ja, de klanken die jij creëerde leken haast magie. Nu leef jij in een verpleeghuis, dement en bijna blind. Tijdens heldere momenten pakt de violist zijn versleten oude kist en probeert hem onzeker van zijn sluiting te ontdoen.…

Op het kunstzinnig verantwoorde hoesje van de moole CD, geschonken door een vriendin, de gestalte, het silhouet van een slanke zwarte man en op de achtergrond de zonneschijf.... Een herinnering aan het zo uitgestrekte, immense, tropische continent dat in mijn jeugd al zozeer tot mijn verbeelding sprak. De muziek is rustig en rustgevend en zij…

De klanken planten zich vrolijk voort tot ze in de ijle atmosfeer mijn oren bereiken. Op een grasveld laat een dame haar jonge, speelse hond uit die haar enthousiast blaffend een bal apporteert.…

Mijn verdriet verwaaide en vervluchtigde ongemerkt in de lange jaren na moeders dood als de geur van een ijl, ongrijpbaar parfum en ik zag het restaurant weer, nu in andere, gelukkige omstandigheden en het geluk keerde weer, onherroepelijk, onstuitbaar, onvoorstelbaar, terwijl ik het niet meer verwachtte......…