Alle inzendingen over We red

...gezamenlijk verleden klinkt zo koel we reden door dezelfde straat ik wist dat je een omweg nam Tsead Bruinja is geboren in 1974 te Rinsumageest. Hij zat op de lagere school te Damwoude en Kollum (hé, ik ook in Kollum!) en in 1994 haalde hij zijn Atheneum-diploma in Buitenpost....

"Kom op, sta op, we redden het wel! Ik help je, ik ben er voor je, ik zal mijn leven wagen voor jou!" Het enige wat ik van je vroeg was om me te geloven.. Je kon het niet, je wou het niet eens proberen. Je was te moe, te zeer uitgeput om me ook maar aan te willen horen. Je kon niet meer verder...

...straat, sommige straten durf je amper door, we reden gisteren door een straat waar in de deuropening van het café op de hoek een ongeschoren persoon in een voormalig wit onderhemd tegen de deurpost leunde, compleet met sigaretje in de mond en een flesje bier in de hand. Er waren nog wat...

...en een deel daarvan zal onnodig overlijden. We redden dus levens. Niet verbijsterend veel, maar waarschijnlijk wel duizenden levens. Misschien wel tienduizenden. Een hoeveelheid die ons land best aan kan en die volstrekt geen gevaar vormt voor onze economie. Maar dat redden van levens,...

...iets langzamer dan ik, dus zij ging voorop. We reden eerst het dorp bijna uit, dat verbaasde mij heel erg. Toch zag ik dat we met een bocht ook zo op de dijk belandden. Het was een prachtig ver gezicht. 2 rivieren die bij elkaar leken te komen. Later begreep ik dat het een splitsing van...

...beste haar wereld zou kunnen binnendringen. We reden inmiddels op de snelweg en sloegen weldra af om langs de kronkelige Vecht onze tocht voort te zetten. Dat ging langzaam vanwege de sneeuw. De statige buitenhuizen, die de gegoede burgerij van Amsterdam op deze idyllische plaats had gebouwd,...

...zegt het? Dat diezelfde overheid niet zegt: we weten het niet, we hebben geen idee, we zouden niet weten hoe dit aangepakt moet worden, dat zou natuurlijk wel heel erg eerlijk en ook heerlijk zijn, want: dan geef je toe dat we allemaal in het diepe gegooid zijn, dat er geen gebruiksaanwijzing...

...iedereen geniet van het zonnetje, de waterkant ( we reden langs de IJssel en dat is al mooi op zich) en van elkaar. Hier en daar vriendelijk groetten we ook nog en niemand maakte ergens een probleem van totdat er twee wielrenners passeren. Op zich komt dat vaker voor en is het vermelden niet...

...van whisky, luxekleding, schoenen uit Milaan. We reden wel eens naar een restaurant in een nabijgelegen plaatsje en dan tankten we daar ook. Een pompbediende herkende haar en zei ‘hallo, schatje’. Dat maakte me vreselijk jaloers... Personen uit haar omgeving probeerden mij ‘met goede...

...maar in de tweede slechts zevenhondervijftig.' We reden richting binnenstad. Ik was bijna thuis. 'Daar staat er een!', schreeuwde hij wijzend op een zilverkleurige auto die aan de kant van de weg geparkeerd stond. Van schrik veerde ik twintig centimeter omhoog uit mijn stoel. 'Die ziet er...

Er zijn 1001 redenen om tegen mij te zijn. Er is 1 reden om voor mij te zijn.

...met mijn ondertussen aangekochte auto, en we reden samen naar ons werk. Na ons werk voerde ik hem terug naar zijn woning en iedere avond werd ik uitgenodigd om iets te eten of om nana-thee te drinken. Na het eten gingen ik en mijn vriend samen met een paar andere vrienden in een cafeetje...

...reden we naar de locatie, die ik voor ogen had. We reden twee keer dood, maar daarna waren we er vlot. Ik was de dag daarvoor al op de lange steiger geweest om te oefenen, want mijn geheugen is een zeef. Ik zag het runenteken dat ik had achtergelaten. Ik drukte de liefdessteen van mijn...

...(‘anders vat ik kou’) en gaf vol gas. We reden ons reisdoel binnen. Een oud stadje aan een langzaam stromende rivier, met een citadel op een hoge heuvel, die het plaatsje overzag. Er voerde een kabelbaantje heen. ‘Kom, we gaan eerst naar boven. Het licht is nu nog mooi. Straks zoeken...

...(‘anders vat ik kou’) en gaf vol gas. We reden ons reisdoel binnen. Een oud stadje aan een langzaam stromende rivier, met een citadel op een hoge heuvel, die het plaatsje overzag. Er voerde een kabelbaantje heen. ‘Kom, we gaan eerst naar boven. Het licht is nu nog mooi. Straks zoeken...

Waar geloof kan verblinden, kan de rede zo vol van zichzelf zijn dat er geen ruimte meer over is voor de waarheid.

...dan maar weer, maar geen kleine kater dit keer. We reden naar het asiel en onderweg werd overwogen wat bij ons zou passen en wat we eigenlijk wilden. Ik had geen flauw idee, behalve dat ik zeer zeker wist, wat ik niet wilde. We mochten rondkijken in het kattenverblijf en de eerste die onze...

...hem in een knalgele Amerikaanse schoolbus. We reden door mijn stad langs prachtige burgerinitiatieven. Ik sprak door de microfoon over mijn idee: 'De Holle Bolle Kikker'. Een foto van dit moment prijkt nu boven mijn column in zijn magazine. Een positieve schreeuw om hulp op de weg van de...

...de zorg en die mag niet ziek worden! Hier wordt een mens toch warm van, zoveel begrip in zo’n klein dametje..., haar moeder appt me en vraagt: red je het nog? Kijk dat zijn de over- en weer acties die je dag kleuren. Zo kan het, zo mag het, zo hoort het. Nou de rest van ons land nog!

...onbenullig, door mij aangesneden gespreksonderwerp werd geroutineerd omgeleid naar het Grote Gespreksthema van die middag: de grote welstand waarin hun kinderen leefden, dat ze zulke goede banen hadden, duizelingwekkend hoge opleidingen volgden en zulke aardige, lieve vrouwen hadden. Natuurlijk...

...heen dat het veel korter was op deze manier. We reden niet harder dan dertig schat ik zo. De omgeving werd groener en we bevonden ons nu in een in bloei staande appelboomgaard, prachtig en het rook er heerlijk. Zover dat te ruiken was met al dat zand en stof in je neus maar goed. Trots vraagt...

...snel voorbij, maar de volgende avonden kwam hij weer en weer en weer..... En mijn verliefdheid werd groter. Ik verlangde naar het ogenblik waarop hij me in zijn armen zou nemen. Een snelle zoen had hij me wel gegeven, maar ik wilde meer. Ik dacht altijd aan hem, elk uur, elke minuut, elke...

...overgenomen. De Harley ronkte sonoor. We reden naar de rand van de stad. Ze stopte bij een poort, waarboven een bord hing. “Piet Kroes. In lompen en oude metalen.” Anita glimlachte. ‘Opa was vroeger lorrenboer. Toen mijn oma dood was wilde hij niet verhuizen.’ Een reus van...

...naar de huisartspraktijk kon worden aangevangen. We reden de deur uit en gingen met de lift naar beneden. Het liefst hadden we een route genomen waarop we geen mensen zouden tegenkomen, maar dat bleek onmogelijk, zodat we al snel te midden van een flink aantal verbaasd kijkende mensen voor een...

...zouden speciaal voor ons ‘ontgonnen’ worden. We reden op volle snelheid door dorpjes met winkeltjes, restaurants en barretjes. Olita negeerde stoïcijns de witte bordjes die elektronische snelheidscontroles in het vooruitzicht stelden. Betaalde zijn werkgever de boetes? Of draaiden wij daar...

...en in de andere valies kleren van Joren. Als hij uit het ziekenhuis mocht, zouden ze hem naar ons brengen. Sonja zette me in haar auto en we reden weg. Ondanks dat ik er een goed gevoel bij had om naar dat pleeggezin te gaan, vroeg ik me toch af wat er van ons zou worden.

...en dacht, die zal ik een geintje flikken en tot mijn vreugde is dat gelukt.'' Natuurlijk was ik niet kwaad meer, ik moest er nu ook om lachen. Gerrit maakte het goed met een paar borrels en we reden luid zingend naar huis. Zelfs de koeien keken naar ons en een boerendochter zwaaide naar ons...

...had schizofrenie gekregen en had zijn eigen stereo gestolen en er aangifte van gedaan. Ik kwam haar later nog wel eens tegen, dan had ze weer dezelfde hoed op, terwijl ze zichtbaar vermagerde.

...ik. Hij keek me met grote ogen aan. Dan moeten we wel een hengel hebben opperde ik. En een schepnet gooide Bram in de groep en zo kwam het dat we na school samen op pad gingen om een hengel en een schepnet te kopen. Met zijn schepnet dat anderhalve meter boven hem uit stak stapte hij trots mee...

...Nederlanders mij een cent zouden schenken, zeg niet portomonnee maar portomonja, red met z'n allen Fred !!